မဟာသတိပ႒ာန

မဟာသတိပ႒ာနသတၱ ပါဠိေတာ္

နေမာတႆ ဘဂ၀ါေတာ အရဟေတာ သမၼာသမၺဳဒၶႆ

                                  

နိဒါန

                             ၁။       ဧ၀ံေမသုတံ ဧကံသမယံ ဘဂ၀ါ ကု႐ူသု ၀ိဟရတိ

                                      သမၼာသ ဓမၼံနာမ ကု႐ူနံ နိဂေမာ။ တၾတေခါ

                                      ဘဂ၀ါ ဘိကၡဴ ဘာမေႏၲသိ ဘိကၡေ၀ါတိ။ ဘဒၵေႏၲ

                                      တိေတ ဘိကၡဴ ဘဂ၀ေတာ ပစၥေႆာသံု။

                                      ဘဂ၀ါ ဧတ ဒေ၀ါစ။

                             ဘေႏၲကႆပ၊ အရွင္မဟာကႆပ။ ဣဒံသတၱၱံ၊ ဤမဟာသတိပ႒ာန သတၱကို။ ေမ မယာ၊ အကၽြႏ္ုပ္အာနႏၵာသည္။ ဘဂ၀ေတာ၊ ျမတ္စြာဘုရား၏ သမၼဳခါ မ်က္ေမွာက္ေတာ္မွ ဧ၀ံ ဤသို႔။ သုတံ၊ ၾကားလိုက္ရ၏။ ဥပလကၡိတံ၊ မွတ္ယူလိုက္ရ၏။ ဧကံ၊ တစ္ပါးေသာ။ သမယံ၊ အခါ၌။ ဘဂ၀ါ၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္။ ကု႐ူသု၊ ကု႐ူတိုင္းတို႔၌။ သမၼာသဓမၼံနာမ၊ ေျပာက္က်ားေသာေျခရွိေသာ ေပါရိသာဒကို၊ ဆံုးမရာျဖစ္၍။ သမၼာသဓမၼ၊ အမည္ရွိေသာ ကု႐ူနံ၊ ကု႐ူတိုင္းသူတို႔၏။ နိဂေမာ၊ နိဂံုးသည္။ အတၳိ၊ ရွိ၏။ အတတၳ၊ ထိုနိဂံုး၌။ ၀ိဟရတိ၊ ေနေတာ္မူ၏။ တ ၾတေခါ၊ ထိုကမၼာသဓမၼနိဂံုး၀ယ္။ ေနေတာ္မူေသာအခါ၌သာလွ်င္၊ ဘဂ၀ါ၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္။ ဘိကၡဴ ရဟန္းတို႔ကို။ ဘိကၡေ၀ါတိ၊ ရဟန္းတို႔ဟူ၍။ အာမေႏၲသိ ေခၚေတာ္မူ၏။ ဘဒၵေႏၲတိ အရွင္ဘုရားဟူ၍။ ေတဘိကၡဴ၊ ထိုရဟန္းတို႔သည္။ ဘဂ၀ေတာ၊ ျမတ္စြာဘုရားအား။ ပစၥသံု၊ ႐ိုေသစြာ စကားတံု႔ၾကားေလွ်ာက္ကုန္၏။

                   ဘဂ၀ါ၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္။ ဧတံ၀စနံ၊ ဤဆိုလတၱံေသာ စကားေတာ္ကုိ။ အေ၀ါစ၊ မိန္႔ေတာ္မူ၏။

  ဥေဒၵသ

                             ၂။       ဧကာယေနာ အယံ ဘိကၡေ၀ မေဂၢါ သတၱာနံ ၀ိသုဒၶီယာ

             ေသာက ပရိေဒ၀ါနံ သမတိကၠမာယ ဒုကၡေဒါမနႆာနံ

             အတၳဂၤမာယ ဉာယႆ အဓိဂမာယ နိဗၺာနႆ သစၧိကိရိယာယ၊

                             ယဒိဒံ၊ စတၱာေရာ သတိပ႒ာနာ၊ ကတေမ စတၱာေရာ၊

             ဣဓံ ဘိကၡေ၀ ဘိကၡဳ ကာေယ ကာယာႏုပႆီ ၀ိဟရတိ အာ

             တာပိ သမၸဇာေနာ သတိမာ ၀ိေနယ် ေလာေက အဘိဇၩာ

             ေဒါမနႆံ၊ ေ၀ဒနာသု ေ၀ဒနာႏုပႆီ ၀ိဟာရတိ အာတာပိ

                             သမၸဇာေနာ သတိမာ ၀ိေနယ် ေလာေက အဘိဇၩာ

             ေဒါမနႆံ စိေတၱ စိတၱာႏုပႆီ ၀ိဟရတိ အာတာပိ သမၸဇာ

             ေနာ သတိမာ ၀ိေနယ်ေလာေက အဘိဇၩာေဒါမနႆံ ဓေမၼ

             သုဓမၼာႏုပႆီ ၀ိဟရတိ အာတာပိ သမၸဇာေနာ သတိမာ

             ၀ိေနယ် ေလာေက အဘိဇၩာေဒါမနႆံ။

                   ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ သတၱာနံ၊ သတၱ၀ါတို႔၏ ၀ိသုဒၶိယာ၊ အထူးထူးေသာ ကိေလသာတို႔မွ အထူးသျဖင့္စင္ၾကယ္ျခင္းငွာ။ ေသာကပရိေဒ၀ါနံ၊ စိုးရိမ္ျခင္း၊ ငိုေႂကြးျမည္တမ္းျခင္းတို႔ကို၊ သမတိကၠမာယ လြန္ျခင္းငွာ။ ဒုကၡေဒါမနႆာနံ၊ ကိုယ္၏ဆင္းရဲျခင္း၊ စိတ္ႏွလံုးမသာယာျခင္းတို႔၏။ အတၳဂၤမာယ၊ ခ်ဳပ္ျခင္းသို႔ ေရာက္ျခင္းငွာ၊ ညာယႆ၊ အရိယမဂ္ကို၊ အဓိဂဓါယ၊ ရျခင္းငွာ။ နိဗၺာနႆ၊ နိဗၺာန္ကို။ သစၧိကိရိယာယ၊ မ်က္ေမွာက္ျပဳျခင္းငွာ။ ပ၀ေတၱာ၊ ျဖစ္ေသာ။

                             ဧကာယေန၊ တေၾကာင္းတည္းေသာ ခရီးျဖစ္ေသာ။

                             ဧကာယေနာ၊ တစ္ေယာက္အထီးတည္းသာလွ်င္ သြားအပ္ေသာ။

                             ဧကာယေနာ၊ ျမတ္ေသာဘုရားသဗၺညဳ၏ ခရီးျဖစ္ေသာ။

                             ဧကာယေနာ၊ ျမတ္ေသာသာသနာေတာ္၌သာလွ်င္ျဖစ္ေသာ။

                             ဧကာယေနာ၊ ျမတ္ေသာနိဗၺာန္သို႔သာလွ်င္သြားတတ္ေသာ။

                   အယံဤဒိေသာ၊ ဤသို႔သေဘာရွိေသာ။ မေဂၢါ ခရီးသည္။ စတၱာေရာ ၊ ေလးပါး ကုန္ေသာ။ ယဒိဒံ ေယဣေမသတိပ႒ာနာ၊ အၾကင္သတိပ႒ာန္တို႔တည္း။

                   စတၱာေရာ ေလးပါးကုန္ေသာ သတိပ႒ာန္တို႔သည္။ ကတေမ၊ အဘယ္သည္ တို႔နည္း။

                             (က) ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ ဣဓ၊ ဤသာသနာေတာ္၌ ဘိကၡဴ၊ ရဟန္းတို႔ သည္။ အာတာပိ၊ ႐ူပကာယကို အာ႐ံုျပဳ၍ျဖစ္ေသာကိေလသာကို လြန္စြာပူပန္ ေစတတ္ေသာ သမၼပၸဓါန္ လံု႔လရွိသည္ျဖစ္၍။ သမၸဇာေနာ၊ ႐ူပကာယကို ေကာင္းစြာ အျပားအားျဖင့္သိတတ္ေသာ ပညာအဆင္အျခင္ႏွင့္ျပည့္စံုသည္ျဖစ္၍။ သတိမာ ႐ူပကာယကို ေအာက္ေမ့တတ္ေသာ သတိႏွင့္ျပည့္စံုသည္ျဖစ္၍။ ေလာေက၊ ဥပါ ဒါနကႏၶၶာဟူေသာေလာက၌ အဘိဇၩေဒါမနႆံ၊ ႐ူပကာယကို တပ္ေသာအားျဖင့္ ေရွ႕႐ႈၾကံျခင္းဟူေသာ။ ၀ိေနယ်၊ တဒဂၤ၊ ၀ိကၡမၻနအားျဖင့္ေဖ်ာက္၍။ ကာေယ၊ အဂၤါၾကီးငယ္အေပါင္း ဆံအေမႊးစသည္အေပါင္း။ ဘူတ႐ုပ္၊ ဥပဒါ႐ုပ္ အေပါင္း။ ပထ၀ီ၊ ကာယစေသာ အေပါင္းျဖစ္ေသာ ႐ူပကာယ ခႏၶာကိုယ္၌၊ ကာယာႏုပႆီ၊ အဂၤါၾကီးငယ္ အေပါင္း၊ ဆံအေမႊးစသည္အေပါင္း၊ ဘူတ႐ုပ္၊ ဥပါဒါ႐ုပ္အေပါင္း၊ ပထ၀ီကာယ စေသာ အေပါင္းကို အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ကာယာႏုပႆီ၊ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ၊ အသုဘ အျခင္းအရာအေပါင္းကို အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ အဖန္တလဲလဲ ႐ႈေသာ၀ိပႆ နာဉာဏ္ ရွိသည္ျဖစ္၍၊ ၀ိဟရတိ ေန၏။

                   (ခ) ဘိကၡဴ၊ ရဟန္းသည္။ အာတာပိ၊ ေ၀ဒနာကိုအာ႐ံုျပဳ၍ ျဖစ္ေသာကိေလသာ ကို လြန္စြာပူပန္ေစတတ္ေသာ သမၼပၸဓါန္ လံု႔လရွိသည္ျဖစ္၍။ သမၸဇာေနာ၊ ေ၀ဒနာကို ေကာင္းစြာအျပားအားျဖင့္သိတတ္ေသာ ပညာအဆင္အျခင္ႏွင့္ ျပည့္စံုသည္ျဖစ္၍။ သတိမာ၊ ေ၀ဒနာကို ေအာက္ေမ့တတ္ေသာ သတိႏွင့္ျပည့္စံုသည္ျဖစ္၍ ေလာေက၊ ေ၀ဒႏုပါဒါနကႏၶၶာ ဟူေသာေလာက၌။ အဘိဇၩာေဒါမနႆံ၊ ေ၀ဒနာကိုတပ္မက္ေသာအားျဖင့္ ေရွး႐ႈၾကံျခင္း ဟူေသာေလာဘ၊ ေရွး႐ႈၾကံတိုင္းမရျခင္းေၾကာင့္ ႏွလံုးမသာယာျခင္းဟူေသာ ေဒါမနႆကို။ ၀ိေနယ်၊ တဒဂၤ၊ ၀ိကၡမၻအားျဖင့္ေဖ်ာက္၍၊ ေ၀ဒနာသု၊ သုခစေသာေ၀ဒနာတို႔၌။ ေ၀ဒနာႏု ပႆီ၊ ဣ႒ာ႐ံုကို အာ႐ံုျပဳ၍ သုခေ၀ဒနာျဖစ္၏။ စသည္ျဖင့္ အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ေ၀ဒနာႏုပႆီ၊ သုခေ၀ဒနာကို ဒုကၡအားျဖင့္၊ ဒုကၡေ၀ဒနာကို ေျငာင့္တံသင္းႏွင့္တူေသာ အားျဖင့္။ ဥေပကၡာေ၀ဒနာကို အနိစၥအားျဖင့္ အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ေ၀ဒနာႏု ပႆီ၊ သုခေ၀ဒနာသည္ တည္သျဖင့္ ခ်မ္းသာ၏။ ေဖါက္ျပန္ပ်က္စီးသျဖင့္ ဆင္းရဲ၏။ ဒုကၡေ၀ ဒနာသည္ တည္သျဖင့္ဆင္းရဲ၏။ ေဖါက္ျပန္ပ်က္စီးသျဖင့္ ခ်မ္းသာ၏။ ဥေပကၡာေ၀ဒနာ သည္ သိျမင္သျဖင့္ခ်မ္းသာ၏။ မသိမျမင္သျဖင့္ ဆင္းရဲ၏ဟု အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္ ၍၊ ေ၀ဒနာႏုပႆီ၊ ေ၀ဒနာကို အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱဟု အဖန္တလဲလဲ ႐ႈသည္ျဖစ္၍ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။

                   (ဂ) ဘိကၡဴ၊ ရဟန္းသည္။ အာတာပိ၊ စိတ္ကို အာ႐ံုျပဳ၍ျဖစ္ေသာ ကိေလသာကို လြန္စြာပူပန္ေစတတ္ေသာ သမၼပၸဓါန္လံု႔လရွိသည္ျဖစ္၍။ သမၸဇာေနာ၊ စိတ္ကိုေကာင္းစြာ အျပားအားျဖင့္သိတတ္ေသာ ပညာအဆင္အျခင္ႏွင့္ျပည့္စံုသည္ျဖစ္၍။ သတိမာ၊ စိတ္ကုိ ေအာက္ေမ့တတ္ေသာ သတိႏွင့္ျပည့္စံုသည္ျဖစ္၍။ ေလာေက၊ ၀ိညာႏုပါဒါနကႏၶၶာဟူေသာ ေလာက၌ အဘိဇၩာ ေဒါမနႆ စိတ္ကိုတပ္မက္ေသာအားျဖင့္ ေရွး႐ႈၾကံျခင္းဟူေသာ ေလာဘ၊ ေရွး႐ႈၾကံတိုင္း မရျခင္းေၾကာင့္ ႏွလံုးမသာယာျခင္းဟူေသာ ေဒါမနႆကို ။ ေ၀ေနယ်၊  တဒဂၤ၀ိကၡမၻနအားျဖင့္ ေဖ်ာက္၍။ စိေတၱ၊ သရာဂစိတ္စသည္၌၊ စိတၱာႏုပႆီ၊ သရာဂစိတ္ စသည္ကို အနိစၥစသည္ျဖင့္ အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍၊ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။

                   (ဃ) ဘိကၡဴ၊ ရဟန္းသည္။ အာတာပိ၊ နီ၀ရဏစေသာ တရားကိုအာ႐ံုျပဳ၍ ျဖစ္ေသာ ကိေလသာကို လြန္စြာပူပန္ေစတတ္ေသာ သမၼပၸဓါန္ လံု႔လရွိသည္ျဖစ္၍။ သမၸဇာေနာ၊ နီ၀ရဏစေသာတရားကို ေကာင္းစြာအျပားအားျဖင့္သိတတ္ေသာ ပညာအဆင္ အျခင္ႏွင့္ျပည့္စံုသည္ျဖစ္၍၊ သတိမာ န၀ရဏစေသာတရားကို ေအာက္ေမ့တတ္ေသာ သတိႏွင့္ ျပည့္စံုသည္ျဖစ္၍ ေလာေက၊ နီ၀ရဏစေသာ တရားသည္၊ သညဳပါဒါနကႏၶၶာ၊ သခၤါ႐ူပါဒါ နကႏၶၶာတရားဟူေသာ ေလာက၌ အဘိဇၩာ ေဒါမနႆံ၊ နီ၀ရဏစေသာ တရားကို တပ္ေသာအားျဖင့္ ေရွး႐ႈၾကံျခင္းဟူေသာ ေလာဘ၊ ေ႐ွး႐ႈၾကံတိုင္း မရျခင္း ေၾကာင့္ ႏွလံုးမသာယာျခင္းဟူေသာ ေဒါမနႆကို၊ ၀ိေနယ်၊ တဒဂၤ၊ ၀ိကၡမၻနအားျဖင့္ ေဖ်ာက္၍၊ ဓေမၼသု၊ နီ၀ရဏစေသာ တရားတို႔၌၊ ဓမၼာႏုပႆီ၊ န၀ရဏစေသာတရားကို အနိစၥစသည္ျဖင့္ အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။

                      (၁) ကာယာႏုပႆနာ အာနာပါနပဗၺ

                   ၃။       ကထဥၥ ပန ဘိကၡေ၀ ဘိကၡဳ ကာေယ ကာယာႏုပႆီ

             ၀ိဟရတိ၊ ဣဓဘိကၡေ၀ ဘိကၡဳ အရညဂေတာ၀ါ ႐ုကၡ

             မူလဂေတာ ၀ါ သုညာဂါရဂေတာ ၀ါ နိသိဒတိပလ္ႅကႍ

             အာဘုဇိတြာ ဥဇံုကာယံ ပဏိဓါယ ပရိမုခံသႎ ဥပ႒ေပတြာ။

                             ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ ကထဥၥ၊ အသို႔လွ်င္၊ ဘိကၡဳ၊ ရဟန္းသည္၊ ကာေယ၊ ႐ူကကာယ ခႏၶာကိုယ္၌ ကာယာႏုပႆီ၊ ႐ူပကာယကို အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ၀ိဟရတိ၊ ေနသနည္း။

                             (က) ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ ဣဓ ဤသာသနာေတာ္၌။ ဘိကၡဳ ၊ ရဟန္းသည္။ အရညဂေတာ၀ါ၊ ေတာအရပ္သို႔ ကပ္၍လည္းေကာင္း။ ႐ုကၡမူလဂေတာ၀ါ၊ သစ္ပင္ ရင္းသို႔ကပ္၍

လည္းေကာင္း။ သုညာဂါရဂေတာ၀ါ၊ စိတ္ျငိမ္ရာအရပ္သို႔ကပ္၍ လည္းေကာင္း၊ ပလ္ႅကႍ၊ ထက္၀ယ္ကို၊ အာဘုဇိတြာဖြဲ႕ေခြ၍ ဥဇံု၊ ေျဖာင့္မတ္စြာ၊ ကာယံ၊ ကုိယ္ကုိ၊ ပဏိဓါယ၊ ထား၍။ သတႎ၊ သတိကို။ ပရိမုခံ၊ ကမၼ႒ာန္သို႔ ေရွး႐ႈ၊ ဥပ႒ေပတြာ၊ ျဖစ္ေစ၍၊ နိသိဒတိ၊ ေန၏။

                                      ေသာ သေတာ၀ အႆသတိ၊ သေတာ၀ ပႆသတိ။

                                      ဒီဃံ၀ါ အႆသေႏၲာ ဒီဃံ အႆသာမီတိပဇာနာတိ။

                                      ဒီဃံ၀ါ ပႆေႏၲာ ဒီဃံ ပႆသာမီတိ ပဇာနာတိ။

                                      ရႆံ ၀ိအႆေႏၲာ ရႆံအႆသမီတိ ပဇာနာတိ။

                                      ရႆံ ၀ါပႆသေႏၲာ ရႆံ ပႆသာမီတိ ပဇာနာတိ။

                   (ခ)     ေသာဘိကၡဳ၊ ထိုရဟန္းသည္။

          သေတာ၀၊ သတိႏွင့္ျပည့္စံုသည္ျဖစ္၍သာလွ်င္။ အႆသတိ၊ ထြက္သက္ကိုျဖစ္ေစ၏။

          (၀ါ)၊ အႆသတိ၊ ထြက္သက္႐ိႈက္၏။

          သေတာ၀၊သတိႏွင့္ျပည့္စံုသည္ျဖစ္၍သာလွ်င္။ ပႆသတိ၊ ၀င္သက္ကိုျဖစ္ေစ၏။

          (၀ါ)၊ ပႆသတိ၊ ၀င္သက္႐ွဴ၏။

          ဒီဃံ၀ါ၊ ရွည္စြာမူလည္း။ အႆသေႏၲာ၊ ထြက္သက္႐ႈိက္လတ္ေသာ္။

          ဒီဃံ၊ ရွည္စြာ။ အႆသမီတိ၊ ထြက္သက္႐ႈိက္၏ဟူ၍။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

          ဒီဃံ၀ါ၊ ရွည္စြာမူလည္း။ ပႆသေႏၲာ၊ ၀င္သက္႐ွဴလတ္ေသာ္။

          ဒီဃံ၊ ရွည္စြာ။ ပႆသာမီတိ၊ ၀င္သက္႐ွဴ၏ဟူ၍။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

          ရႆံ၀ါ၊ တိုစြာမူလည္း။ အႆသေႏၲာ၊ ထြက္သက္႐ႈိက္လတ္ေသာ္။

          ရႆံ၊ တိုစြာ။ အႆသာမီတိ၊ ထြက္သက္႐ႈိက္၏ဟူ၍။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

          ရႆံ၀ါ၊ တိုစြာမူလည္း။ ပႆသေႏၲာ၊ ၀င္သက္ရွဴလတ္ေသာ္။

          ရႆံ တိုစြာ။ ပႆသာမီတိ၊ ၀င္သက္ရွဴ၏ဟူ၍။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                                      သဗၺကာယပဋိသံေ၀ဒိ အႆသိႆာမီတိသိကၡတိ၊

                             သဗၺကာယပဋိ သံေ၀ဒီ ပႆသိႆာမိတိသိကၡတိ၊

                             ပႆမၻယံကာယသခၤါရံ အႆသိႆာမီတိ သိကၡတိ၊

                             ပႆမၻယံ ကာေယသခၤါရံ ပႆသိႆာမီတိ သိကၡတိ။

                   (ဂ)  သဗၺကာယပဋိသံေ၀ဒိ၊ အလံုးစံုေသာထြက္သက္၏ အစ။ အလယ္၊ အဆံုး သံုးပါးအေပါင္းကိုထင္ေစလ်က္။ အႆသိႆာမီတိ၊ ထြက္သက္႐ိႈက္အံ့ဟူ၍။ အႆသိႆာ မီတိ၊ အႆ သံ ဣႆာမီတိ၊ ထြက္သက္ကိုျဖစ္ေစအံ့ဟူ၍။ သိကၡတိ၊ အားထတၱသျဖင့္ က်င့္၏။

                             သဗၺကာယပဋိသံေ၀ဒိ အလံုးစံုေသာ၀င္သက္၏ အစ အလယ္အဆံုး သံုးပါးအ ေပါင္းကိုထင္ေစလ်က္။ ပႆသိႆာမီတိ၊ ၀င္သက္႐ိႈက္အံ့ဟူ၍။ ပႆသိႆာမီတိ၊ ပႆ သံ ဣႆ၊ ၀င္သက္ကိုျဖစ္ေစအံ့ဟူ၍၊ ရႆံ၀ါ၊ တိုစြာမူလည္း၊ ပႆသေႏၲာ၊ ၀င္သက္ ႐ိႈက္လတ္ေသာ္၊ ရႆံ၊ တိုစြာ။ ပႆသာမီတိ၊ ၀င္သက္႐ိႈက္၏ဟူ၍။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။ သိကၡတိ၊ အားထတၱသျဖင့္က်င့္၏။ ကာယသခၤါရံ၊ အ႐ႈိက္ျပင္း၍႐ုန္႔ရင္းေသာ ၀င္သက္ကို။ ပႆမၻယံ ပႆမၻယေႏၲာ။ သာယာျဖည့္ညႇင္း႐ႈက္ျခင္းျဖင့္ ျငိမ္းေစလ်က္။ ပႆသိႆာမီတိ၊

၀င္သက္႐ႈိက္အံ့ဟူ၍။ သိကၡတိ၊ အားထတၱသျဖင့္ က်င့္၏။

                                      ေသယ်ထာပိ ဘိကၡေ၀ဒေကၡာဘမကာေရာ ၀ါဘမရာ

                                      ရေႏၲ၀ါသီ ၀ါ ဒီဃံ ၀ါအဥၥေႏၲာ ဒီဃံအဥၥာမီတိ

                                      ပဇာနာတိ၊ ရႆံ ၀ါ အဥၥေႏၲာ ရႆံ အဥၥာမီတိ ပဇာနာတိ။

                                      ဧ၀ ေမ၀ေခါ၊ ဘိကၡေ၀၊ ဘိကၡဳ၊ ဒီဃံ ၀ါ အႆသေႏၲာ ဒီဃံ အႆသာမီတိ

                             ပဇာနာတိ ဒီဃံ ၀ါ ပႆသေႏၲာ ဒီဃံ ပႆသာမိတိ ပဇာနာတိ

                                      ရႆံ၊ ၀ါ အႆသေႏၲာ ရႆံ အႆသာမိတိ ပဇာနာတိ

                                      ရႆံ ၀ါ ပႆသေႏၲာ ရႆံ ပႆသာမိတိ ပဇာနာတိ။

                   (ဃ) ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ ေသယ်ထာပိ၊ ရွည္တိုထင္စြာ ျငိမ္းေစရာ၀ယ္ပမာသမႈ အဟႏၲဳကား။ ဒေကၡာ၊ လိမၼာေသာ။ ဘမကာေရာ၀ါ၊ ပြတ္သမားသည္လည္းေကာင္း။ ဘမကာရေႏၲ၀ါသီ၀ါ၊ ပြတ္သမား၏တပည့္သည္လည္းေကာင္း၊ ဒီဃံ၀ါရွည္စြာမူလည္း။ အဥၥေႏၲာ ပြတ္ၾကိဳးကိုဆြဲငင္သည္ရွိေသာ္။ ဒီဃံ၊ ရွည္စြာ။ အဥၥာမီတိ၊ ငင္၏ဟူ၍။ ပဇာနာ တိ၊ သိ၏။ ရႆံ၀ါ၊ တိုစြာမူလည္း အဥၥေႏၲာ ဆြဲငင္သည္ရွိေသာ။ ရႆံ၊ တိုစြာ။ အဥၥာမီတိ၊ ငင္၏ဟူ၍။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။ (သဗၺကာယပဋိသံေ၀ဒီ၊ အလံုးစံုေသာပြတ္ကို ထင္ေစလ်က္။ အဥၥႏၲာ၊ ငင္သည္ရွိေသာ္။ သဗၺကာယ ပဋိသံေ၀ဒိ၊ အလံုးစံုေသာပြတ္ကိုထင္ေစလွ်က္။အဥၥႏၲာ၊ ငင္သည္ရွိေသာ္။ သဗၺကာယပဋိသံေ၀ဒီ၊ အလံုးစံုေသာပြတ္ကိုထင္ေစလွ်က္။ အဥၥာမိတိ၊ ငင္၏ဟူ၍။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။ ဖ႐ုသဥၥံ၊ ႐ုပ္ရင္းေသာငင္ျခင္းကို။ ပႆမၻယံ ပႆသမၻယံ ပႆမၻေႏၲာသာယာျဖည္းညႇင္းငင္ျခင္းျဖင့္ ျငိမ္းေစလ်က္။ အဥၥေႏၲာ၊ ငင္သည္ ရွိေသာ္၊ ဖ႐ုသဥၥံ၊ ႐ုန္႔ရင္းေသာ ငင္ျခင္းကို၊ ပႆမၻယံ၊ အႆမၻယေႏၲာ၊ သာယာျဖည္းညႇင္း ငင္ျခင္းျဖင့္ျငိမ္းေစလွ်က္။ အဥၥာမီတိ၊ ငင္၏ဟူ၍။ ပဇာ နာတိ၊ သိ၏။

                                      ဧ၀ေမေခါဘိကၡေ၀ ဒီဃံ ၀ါအႆသေႏၲာ ဒီဃံ

                                      အႆသာမိတိပဇာနာတိ၊ ဒီဃံ၀ါပႆသေႏၲာ ဒီဃံပႆသာ

                                      မိတိပဇာနာတိ။ ရႆံ၀ါအႆသေႏၲာရႆံ အႆသာမိတိ

                                      ပဇာနာတိ။ ရႆံ၀ါ ပႆသေႏၲာ ရႆံ ပႆသာမိတိပဇာနာတိ။

                   (င) ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ ဧ၀ေမေခါ၊ ရွည္တိုထင္စြာ ျငိမ္းေစကာလွ်င္ ဆြဲငင္တတ္ ျငား ပြတ္သမားအတူပင္လွ်င္၊ ဘိကၡဴ အာနာပါနာကမၼ႒ာန္းကို စီးျဖန္းေသာရဟန္းသည္။ ဒီဃံ၀ါအႆသေႏၲာ၊ ရွည္စြာထြက္သက္႐ွဴေသာ္လည္း။ ဒီဃံအႆသာမိတိ၊ ရွည္စြာ ထြက္သက္႐ွဴ၏ဟူ၍။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။ ဒီဃ၀ါ ပႆသေႏၲာ၊ ရွည္စြာ၀င္သက္႐ိႈက္ေသာ္လည္း ဒီဃံပႆမီတိ ရွည္စြာ၀င္သက္႐ႈိက္၏ဟူ၍။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။ ရႆံ၀ါ အႆသေႏၲာ တိုစြာထြက္သက္႐ွဴေသာ္လည္း ရႆံအႆသာမီတိ တိုစြာထြက္သက္႐ွဴ ၏ဟူ၍။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။ ရႆံ ပႆသေႏၲာ၊ တိုစြာ၀င္သက္႐ိႈက္ေသာ္လည္း။ ရႆံ ပႆသာမီတိ၊ တိုစြာ၀င္သက္႐ႈိက္၏ဟူ၍၊ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                             သဗၺကာယ ပဋိသံေ၀ဒီ အႆသိႆာမီတိသိကၡတိ၊ သဗၺကာယပဋိ သံေ၀ဒီ ပႆသိ ႆာမီတိသိကၡတိ၊ ပႆမၻယံကာယသခၤါရံ အႆသိႆာမီတိ သိကၡတိ။ ပႆမၻယံကာယ သခၤါရံ ပႆသိႆာမီတိ သိကၡတိ။

                   (စ)  သဗၺကာယပဋိသံေ၀ဒီ၊ အလံုးစံုေသာထြက္သက္၏ အစ၊ အလယ္၊ အဆံုးသံုးပါး အေပါင္းကို ထင္ေစလ်က္၊ အႆသိႆာမီတိ၊ ထြက္သက္႐ွဴအံ့ဟူ၍။ အႆသိႆမိတိ၊ အႆသံ ဣႆာမီတိ၊ ထြက္သက္ကိုျဖစ္ေစအံ့ဟူ၍။ သိကၡတိ၊ အားထတၱသျဖင့္က်င့္၏။ သဗၺကာယပဋိသံေ၀ဒီ၊ အလံုးစံုေသာ၀င္သက္၏ အစ၊ အလယ္၊ အဆံုး သံုးပါးအေပါင္းကို ထင္ေစလ်က္ ပႆသိႆာမီတိ၊ ၀င္သက္႐ွိဴက္အံ့ဟူ၍။ ပႆသိႆာမိတိ၊ ပႆ သံ ဣႆမီတိ၊ ၀င္သက္ကိုျဖစ္ေစအံ့ဟူ၍။ သိကၡတိ၊ အားထတၱသျဖင့္ က်င့္၏။ ကာယသခၤါရံ အ႐ွဴျပင္း၍ ႐ုန္႔ရင္းေသာထြက္သက္ကို။ ပႆမၻယံ၊ ပႆမၻယေႏၲာ၊ သာယာျဖည္းညႇင္း ႐ွဴျခင္းျဖင့္ျငိမ္းေစလ်က္။ အႆသိႆမိတိ၊ ထြက္သက္႐ွဴအံ့ဟူ၍၊ သိကၡတိ၊ အားထတၱ သျဖင့္က်င့္၏။ ကာယသခၤါရံ၊ အ႐ွဴျပင္း၍ ႐ုန္႔ရင္းေသာထြက္သက္ကို။ ပႆမၻယံ ပႆမၻေႏၲာ၊ သာယာျဖည္းညႇင္း ႐ွဴျခင္းျဖင့္ျငိမ္းေစလ်က္ အႆသိသာမီတိ ထြက္သက္႐ွဴ အံ့ဟူ၍ သိကၡတိ၊ အားထတၱျခင္းျဖင့္က်င့္၏။ ကာသခၤါရံ အသက္႐ႈိက္ျပင္းျပီး ႐ုန္႔ရင္း ေသာ၀င္သက္ကို။ ပႆမၻယံ ပႆမၻယေႏၲာ၊ သာယာျဖည္းညႇင္း႐ႈိက္ျခင္းျဖင့္ ျငိမ္းေစလ်က္ ပႆသိသာမီတိ၊ ၀င္သက္႐ႈိက္အံ့ဟူ၍။ သိကၡတိ၊ အားထတၱသျဖင့္က်င့္၏။

                                      ဣတိ အဇၩတၱံ၀ါကာေယကာယာႏုပႆီ ၀ိဟရတိ၊

                             ဗဟိဒၶါ၀ါ ကာေယကာယာ ႏုပႆီ ၀ိဟရတိ၊

                             အဇၩတၱဗဟိဒၶါ ၀ါ ကာေယ ကာယာ ႏုပႆီ ၀ိဟရတိ၊

                             သမုဒယဓမၼာ ႏုပႆီ ၀ါ ကာယသႎ္ၼ ၀ိဟာရတိ။

                                      ၀ယဓမၼာႏုပႆီ ၀ါ ကာယသၼႎ ၀ိဟရတိ၊

                             သမုဒယသယဓမၼာႏုပႆီ ၀ါ ကာယသႎ္ၼ ၀ိဟရတိ။

                   (ဆ) ဣတိ ဧ၀ံ ၀တၱၱပၸကာေရန၊ ဤသို႔ဆိုအပ္ျပီးေသာ အျပားအားျဖင့္။ အဇၩတၱံ ၀ါ၊ မိမိသႏၲာန္၌လည္း။ အဇၩတၱံ၀ါ၊ နိယကဇၩတၱလည္းျဖစ္ေသာ၊ ကာေယ၊ ထြက္သက္ ၀င္သက္အေပါင္း၌။ ကာယႏုပႆီ၊ ထြက္သက္၀င္သက္အေပါင္းကို အဖန္တလဲလဲ ႐ႈသည္ ျဖစ္၍။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။ ဗဟိဒၶါ၊ အပသႏၲာန္၌လည္း။ ကာေယ၊ ထြက္သက္၀င္ သက္အေပါင္း၌ အဖန္တလဲလဲ ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ၀ိဟရတိ၊ေန၏။အဇၩတၱဗဟိဒၶါ၀ါ၊  ရံခါမိမိသႏၲာန္၊ ရံခါသႏၲာန္၌လည္ကာေယ၊ ထြက္သက္၀င္ သက္အေပါင္း၌။    ကာယာႏုပႆီ၊ ထြက္သက္၀င္သက္အေပါင္းကို အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။

                   (ဇ) ကာယသၼႎ၊ ထြက္သက္၀င္သက္အေပါင္း၌။ သမုဒယဓမၼာႏုပႆီ၀ါ၊ ကိုယ္၊ ႏွာေခါင္း၊ စိတ္ဟူေသာ ျဖစ္ေၾကာင္းသေဘာကို အဖန္တလဲလဲ ႐ႈသည္ျဖစ္၍လည္း၊ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။ ကာယသၼႎ၊ ထြက္သက္၀င္သက္အေပါင္း၌။ ၀ယဓမၼာႏုပႆီ ၀ါ၊ ကိုယ္၊ ႏွာေခါင္း၊ စိတ္တို႔၏ ခ်ဳပ္ျခင္းဟူေသာ ပ်က္စီးေၾကာင္းသေဘာကို အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍လည္း၊ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။ သမုဒယ၀ယဓမၼာႏုပႆီ၀ါ၊ ျဖစ္ေၾကာင္းသေဘာပ်က္စီးေၾကာင္း သေဘာကို အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍လည္း။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။

                                      အတၱိကာေယာ တိ၀ါပနႆသတိ ပစၥဳပ႒ိတာေဟာတိ ယာ၀ေဒ၀ဉာဏ

                             မတၱာယပဋိႆတိ မတၱာယ။ အနိႆိေတာစ ၀ိဟရတိ၊

                             နစကိဥၥိေလာ ေကဥပါဒါယတိ။

                             ဧ၀မၸိေခါဘိကၡေ၀ ဘိကၡဳကာေယကာယာ ႏုပႆီ ၀ိဟရတိ။

                   (စ်) ကာေယာ၊ ထြက္သက္၀င္သက္အေပါင္းသည္သာလွ်င္။ အတၳိ၊ ရွိ၏။ ဣတိ၊ ဤသို႔။ အႆ၊ ထိုရဟန္း၏။ သတိ၀ါပန၊ အာနာပါနသတိသည္မူလည္း။ ပစၥဳပ႒ိတာ၊ ေရွး႐ႈထင္သည္ ေဟာတိ၊ ျဖစ္၏။ သာ၊ ထိုအာနာပါနသတိသည္။ ယာေဒ၀၊ အၾကင္မွ် ေလာက္။ ဉာဏမတၱာယ၊ အဆင့္ဆင့္ကာယာႏုပႆနာဉာဏ္၏ ပြားျခင္းအတိုင္းအရွည္ အက်ိဳးငွာလည္းေကာင္း။ ပဋိႆတိမတၱာယ၊ အဆင့္ဆင့္အာနာပါန သတိ၏ပြားျခင္း အတိုင္းအရွည္အက်ိဳးငွာလည္းေကာင္း။ ေဟာတိ၊ ျဖစ္၏။

                   (ည) ေသာဘိကၡဳ၊ ထိုရဟန္းသည္။ အနိႆိေတာစ၊ ထြက္သက္၀င္သက္ကို တဏွာဒိ႒ိအားျဖင့္ မွီမူ၍လည္း၊ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။ ေလာေက၊ ဥပါဒါနကႏၶၶာဟူေသာ ေလာက၌။ ကိဥၥိ၊ တစ္စံုတစ္ခုေသာ႐ုပ္၊ ေ၀ဒနာ၊ သညာ၊ သခၤါရ၊ ၀ိညာဏ္ကို အတၱာတိ၀ါ၊ ငါအစိုးရေသာကိုယ္ဟူ၍ ဒိ႒ိအားျဖင့္လည္းေကာင္း။ အတၱိနိယႏၲိ၀ါ၊ ငါ၏ဥစၥာဟူ၍ တဏွာအားျဖင့္လည္းေကာင္း။ နစဥပါဒိယတိ၊ မစြဲလမ္း။ ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ ဧ၀မၸိေခါ၊ ဤသို႔လည္း။ ဘိကၡဴ၊ ရဟန္းသည္။ ကာေယ၊ ႐ူပကာယ၌။ ကာယာႏုပႆီ၊ ကာယကို အဖန္တလဲလဲ ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။

ကာယာႏုပႆနာ ဣရိယာပထပဗၺ

                   ၄။       ပုနစပရံ ဘိကၡေ၀ ဘိကၡဳ ဂစၧေႏၲာ ၀ါ ဂစၧာမိတိ ပဇာနာတိ၊

                             ႒ိေတာ ၀ါ ႒ိေတာ မွီတိ၊ ပဇာနာတိ၊

                             နိသိေႏ္ၷာ၀ါ နိသေႏ္ၷာမွီတိ ပဇာနာတိ၊

                             သယာေနာ ၀ါ သာယာေနာမွီတိ ပဇာနာတိ၊

                             ယထာယထာ ၀ါ ပနႆကာေယာ ပဏိဟိေတာ

                             ေဟာတိ တထာဂထာနံ ပဇာနာတိ။

                   (က) ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ ပုနစ၊ တဖန္လည္း၊ အပရံ၊ တစ္ပါးဘံု။ ဘိကၡဳ၊ ရဟန္းသည္။ ဂစၧေႏၲာ၀ါ၊ သြားသည္ရွိေသာ္။ ဂစၧာမီ၊ သြား၏ဟူ၍။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။ ဌိေတာ၀ါ၊ ရပ္သည္ ရွိေသာ္။ ႒ိေတာ၊ ရပ္သည္။ အမွီျဖစ္၏။ ဣတိ၊ ဤသို႔၊ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။ နိသိေႏ္ၷာ၀ါ ထိုင္သည္ရွိေသာ္။ နိသေႏ္ၷာထုိင္သည္ အမွီျဖစ္၏။ ဣတိ၊ ဤသို႔။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။ သယာ ေနာ၀ါ ေလ်ာင္းသည္အမွီျဖစ္၏။ ဣတိ၊ ဤသို႔။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။ ၀ိပန၊ ဣရိယာပတၱကို ပဓါနျပဳ၍ဆင္ျခင္သည္မွတစ္ပါး၊ ကိုယ္ကိုပဓါနျပဳ၍ဆင္ျခင္ျခင္းျဖင့္ကား။ ကားယထာယထာ၊ အၾကင္သြားျခင္း စေသာအျခင္းအရာအားျဖင့္။ အႆ၊ ထိုဣရိယာပတၱကို သိမ္းဆည္းေသာ ရဟန္း၏။ ကာေယာ၊ ႐ူပကာယခႏၶာကိုယ္သည္။ ပဏိဟိေတာ၊ ထားအပ္သည္။ ေဟာတိ၊ ျဖစ္၏။ တထာတထာ၊ ထိုထိုသြားျခင္းစေသာ အျခားအရာအားျဖင့္၊ နံကာယံ၊ ထိုသြားျခင္း စသည္ျဖင့္ ျဖစ္ေသာကိုယ္ကို။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။ ဣတိအဇၩတၱံ ၀ါ ကာေယ ကာယာ ႏုပႆတီ၊ ၀ိဟရတိ ဗဟိဒၶါ၀ါ ကာေယ ကာယာႏုပႆီ ၀ိဟရတိ၊ အဇၩတၱဗဟိဒၶါ ၀ိ ကာေယ ကာယာႏုပ ႆီ ၀ိဟရတိ၊ သမုဒယဓမၼာႏုပႆီ ၀ါ ကာယသႎ္ၼ ၀ိဟရတိ၊ ၀ယဓမၼာႏုပႆီ ၀ါ ကာယသႎ္ၼ ၀ိဟရတိ။

                   (ခ) ဣတိ၊ ဤသို႔၊ အဇၩတၱံ၀ါ၊ မိမိသႏၲာန္၌လည္း။ ကာေယ၊ ႐ူပကာယ၌။ ကာယႏုပႆီ ႐ူပကာယကို အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။ ဗဟိဒၶါ၀ါ၊ အပသႏၲာန္၌လည္း။ ကာေယ၊ ႐ူပကာယ၌။ ကာယာႏုပႆီ၊ ႐ူပကာယကို အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။ အဇၩတၱဗဟိဒၶါ၀ါ၊ ရံခါမိမိသႏၲာန္ ရံခါအပသႏၲာန္၌လည္း။ ကာေယ၊ ႐ူပကာယ၌ ကာယာႏုပႆီ။ ႐ူပကာယကို အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍လည္း။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။ ကာယသႎ္ၼ၊ ႐ူပကာယ၌ သမုဒယဓမၼာ ႏုပႆီ၀ါ။ ျဖစ္ေၾကာင္းသေဘာကို အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍လည္း။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။ ကာယသႎ္ၼ၊ ႐ူပကာယ၌။ ၀ယဓမၼာႏုပႆီ၀ါ၊ ပ်က္စီးေၾကာင္းသေဘာကို အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍လည္း။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။ ကာယသႎ္ၼ၊ ႐ူပကာယ၌၊ သမုဒယ၀ယဓမၼာ ႏုပႆီ၀ါ၊ ျဖစ္ေၾကာင္းသေဘာ၊ ပ်က္စီးေၾကာင္းသေဘာကို အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ ျဖစ္၍လည္း ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။

                                      အတၳိကာေယာတိ ၀ါ ပနႆ သတိ ပစၥဳပ႒ိတာ ေဟာတိ

                                      ယာ၀ေဒ၀ ဉာဏမတၱာယ ပဋိႆတိမတၱာယ။ အနိႆိေတာစ

                                      ၀ိဟရတိ၊ နစ ကိဥၥိေလာေက ဥပါဒိယတိ။ ဧ၀မၸိေခါ ဘိကၡေ၀

                                      ဘိကၡဳ ကာေယ ကာယာႏုပႆီ ၀ိဟရတိ။

                   (ဂ)  ကာေယာ၊ ႐ူပကာယသည္သာလွ်င္။ အတၳိ၊ ရွိ၏။ ဣတိ၊ ဤသို႔ အႆ၊ ထိုရဟန္၏။ သတိ၀ါပန၊ ကာယဂတာသတိသည္မူလည္း၊ ပစၥဳပ႒ိတာ၊ ေရွး႐ႈထင္သည္။ ေဟာတိ၊ ျဖစ္၏။ သာ၊ ထိုကာယဂတာသတိသည္။ ယာ၀ေဒ၀၊ အၾကင္မွ်ေလာက္။ ဉာဏ မတၱာယ၊ အဆင့္ဆင့္ကာယာႏုပႆနာဉာဏ္၏ ပြားျခင္းအတိုင္းအရွည္အက်ိဳးငွာ လည္းေကာင္း။ ပဋိႆတိ မတၱာယ၊ အဆင့္ဆင့္ကာယဂတာသတိ၏ ပြားျခင္းအတိုင္း အရွည္အက်ိဳးငွာလည္းေကာင္း။ ေဟာတိ၊ ျဖစ္၏။

                             ေသာဘိကၡဳ၊ ထိုရဟန္းသည္။ အနိႆီေတာစ၊ ႐ူပကာယကိုတဏွာဒိ႒ိအားျဖင့္ မမွီမူ၍လည္း။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။ ေလာေကဥပါဒါနကႏၶၶာဟူေသာ ေလာက၌။ ကိဥၥိ၊ တစ္စံုတစ္ခုေသာ၊ ႐ုပ္၊ ေ၀ဒနာ၊ သညာ၊ သခၤါရ၊ ၀ိဉာဏ္ကို၊ အတၳာတိ၀ါ၊ ငါအစိုးရ ေသာကိုယ္ဟူ၍။ ဒိ႒ိအားျဖင့္လည္းေကာင္း။ အတၱနိယႏၲိ၀ါ၊ ငါ၏ဥစၥာဟူ၍ တဏွာအား ျဖင့္လည္းေကာင္း။ နစဥပါဒိယတိ၊ မစြဲလမ္း။ ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ ဧ၀ပၸိေခါ၊ ဤသို႔ လည္း။ ဘိကၡဳ၊ ရဟန္းသည္။ ကာေယ၊ ႐ူပကာယ၌။ ကာယာႏုပႆီ၊ ႐ူပကာယကို အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။

                           ကာယာႏုပႆနာ သမၸဇာနပဗၺ

                                      ပုနစပရံ ဘိကၡေ၀ ဘိကၡဳ အဘိကၠေႏၲ

                             ပဋိကၠေႏၲ သမဇာနကာရိေဟာတိ၊

                             အာေလာကိ ေတ၊ သံမၸဇာနကာရီေဟာတိ၊

                             သမိဥၥေတပသာရိေတ၊ သမၸဇာနကာရိေဟာတိ

                             သဃၤာဋိပတ္ၠစီ၀ရဓါရေဏ သမၸဇာနာကာရီ ေဟာတိ၊

                             အသိေတ ပိေတ ခါယိေတ သာယိေတ သမၸဇာနကာရီ ေဟာတိ၊

                             ဥစၥာရ၊ ပႆာ၀၊ ကေမၼသမၸဇာန၊ ကာရီ၊ ေဟာတိ၊

                             ဂေတ၊ ႒ိေတ၊ နိသိေႏ္ၷ၊ သုေတၱ၊ ဇာဂရိေတ၊ ဘာသိေတ၊

                             တုဏွီဘာေ၀၊ သမၸဇာနကာရီ ေဟာတိ။

                             ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ ပနစ၊ တဖန္လည္း။ အပရံ၊ တပါးဘံု။ ဘိကၡဳ၊ ရဟန္း သည္။ အဘိကၠေႏၲ၊ ေရွ႕သို႔တက္သည္ရွိေသာ္။ ပဋိကၠေႏၲ၊ ေနာက္သို႔ဆတၱသည္ရွိေသာ္။ သမၸဇာနကာရီ၊ ပညာျဖင့္ဆင္ျခင္၍ ေရွ႕သို႔တက္ျခင္းဆတၱျခင္းကို ျပဳေလ့ရွိသည္။ ေဟာတိ၊ ျဖစ္၏။

                             အာေလာကိေတ၊ တူ႐ူၾကည့္သည္ရွိေသာ္။ ပိေလာကိေတ၊ တေစာင္းၾကည့္သည္ ရွိေသာ္။ သမၸဇာနကာရီ၊ ပညာျဖင့္ဆင္ျခင္၍ တူ႐ူၾကည့္ျခင္း။ တေစာင္းၾကည့္ျခင္းကို ျပဳေလ့ရွိသည္။ ေဟာတိ၊ ျဖစ္၏။

                   သမီဥၥိေတ၊ ဆန္႔ေသာေျခလက္ကို ေကြးသည္ရွိေသာ္။ ပႆရီေတ၊ ေကြးေသာ လက္ေျခကိုဆန္႔သည္ရွိေသာ္။ သမၸဇာနကာရီ၊ ပညာျဖင့္ဆင္ျခင္၍ေကြးျခင္း။ ဆန္႔ျခင္းကို ျပဳေလ့ရွိသည္။ ေဟာတိ၊ ျဖစ္၏။

                             သဃၤဋိပတၱစီ၀ရဓါရေဏ၊ ဒုကုဋ္၊ သပိတ္၊ သကၤန္း၊ ကိုေဆာင္သည္ရွိေသာ္။ သမၸဇာနကာရီ၊ ပညာျဖင့္ဆင္ျခင္၍ ဒုကုဋ္၊ သပိတ္၊ သကၤန္းကိုေဆာင္ျခင္းကိုျပဳေလ့ ရွိသည္။ ေဟာတိ၊ ျဖစ္၏။

            အသိေတ၊ စားသည္ရွိေသာ္။ ပိေတ၊ ေသာက္သည္ရွိေသာ္။ ခါယိေတ၊ ခဲသည္ရွိ ေသာ္။ သာယိေတ၊ လ်က္သည္ရွိေသာ္။ သမၸဇာနကာရီ၊ ပညာျဖင့္ဆင္ျခင္၍ စားျခင္းစသည္ကို ျပဳေလ့ရွိသည္။ ေဟာတိ၊ ျဖစ္၏။

                             ဥစၥာရပႆာ၀ကေမၼ၊ က်င္ၾကီးက်င္ငယ္ကိုျပဳသည္ရွိေသာ္။ သမၸဇာနကာရီ၊ ပညာျဖင့္ ဆင္ျခင္၍ က်င္ၾကီးက်င္ငယ္ကိုျပဳေလ့ရွိသည္။ ေဟာတိ၊ ျဖစ္၏။

                             ဂေတ၊ သြားသည္ရွိေသာ္။ ဌိေတ၊ ရပ္သည္ရွိေသာ္။ နိသိေႏ္ၷ၊ ထိုင္သည္ရွိေသာ္ သုေကၠ၊ အိပ္သည္ရွိေသာ္။ ဇာဂရိေတ၊ နီးသည္ရွိေသာ္။ ဘာသိေတ၊ စကားဆိုသည္ ရွိေသာ္။ တုဏွီဘာေ၀၊ ဆိတ္ဆိတ္ေနသည္ရွိေသာ္။ သမၸဇာနကာရီ၊ ပညာျဖင့္ဆင္ျခင္၍ သြားျခင္းစသည္ကို ျပဳေလ့ရွိသည္။ ေဟာတိ၊ ျဖစ္၏။

                                      ဣတိအဇၩတၱံ၀ါကာေယ ကာယာႏုပႆီ ၀ိဟရတိ၊

                             ဗဟိဒၶါ၀ါကာေယကာယာႏုပႆီ ၀ိဟရတိ၊

                             အဇၩတၱဗဟိဒၶါ၀ါ ကာေယကာယာႏုပႆီ ၀ိဟရတိ။

                             သမုဒယ ဓမၼာႏုပႆီ ၀ါ ကာယသႎ္ၼ၀ိဟရတိ

                             ၀ယဓမၼာႏုပႆီ ၀ါ ကာယသၼႎ ၀ိဟရတိ၊

                             သမုဒယ၀ယဓမၼာႏုပႆီ ၀ါ ကာယသႎ္ၼ ၀ိဟရတိ။

             အတၳိကာေယာတိ ၀ါ ပနႆ သတိပစၥဳပ႒ိတာေဟာတိ

                             ယာ၀ေဒ၀ ဉာဏမတၱာယ ပဋိႆတိမတၱာယ။

             အနိႆိေတာစ ၀ိဟရတိ၊ နစကိဥၥ ေလာေကဥပါဒီယတိ။

             ဧ၀မၸိေခါ ဘိကၡေ၀ ဘိကၡဴ ကာေယ ကာယာႏုပႆီ ၀ိဟရတိ။

                             ဣတိ၊ ဤသို႔။ အဇၩတၱံ၀ါ၊ မိမိသႏၲာန္၌လည္း။ ကာေယ၊ ႐ူပကာယ၌။ ကာယႏုပႆီ၊ ႐ူပကာယကို၊ အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။ ပ၊ ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ ဧ၀မၸိေခါ၊ ဤသို႔လည္း။ ဘိကၡဳ၊ ရဟန္းသည္။ ကာေယ၊ ႐ူပကာယ၌။ ကာယာ ႏုပႆီ၊ ႐ူပကာယကို အဖန္တလဲလဲ ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။

                     ကာယာႏုပႆနာ ပဋိကုလမနသီကာယပဗၺ

                   ၆။       ပုနပုရံ ဘိကၡေ၀ ဘိကၡဳ၊ ဣမေမ၀ကာယံဥဒၶံပါဒတလာ၊

                             အေဓါ ေကသမတၳကာ တစပရိယႏၲံ ပူရံ

                             နာနပၸကာရႆ အသုစိေနာ ပစၥေ၀ကၡတိ။

                                      အတၳိ ဣမသႎ္ၼကာေယ ေကသာ ေလာမာ နခါ ဒႏၲာ

             တေစာ မံသံ ႏွာ႐ူ အ႒ိအ႒ိမဥၥံ ၀ကၠံ

             ဟဒယံ ယကနံ ကိေလာမကံ ပိဟကံ အႏၲံ

             အႏၲဂုဏံ ဥဒရီယံ ကရီသံ မတၳလုဂႍ ပိတၱံေသမွံ

             ပုေဗၺာ ေလာဟိတံ ေသေဒါ ေမေဒါ အသူ ၀သာ

             ေခေဠာ သိဃၤာဏိကာ လသိကာ မတၱၱႏၲိ။

             ေသယ်ထာ ပိ ဘိကၡေ၀ ဥတေတာမုခါပုေတာဠိ။

                   ပူရာနာနာ ၀ိဟိတႆဓညႆ၊ ေသယ်ထိဒံ၊ သာလီနံ ၀ီဟီနံ မုဂၢါနံ မာသာနံ တိလာနံ တဣလာနံ။ တေမနံ စကၡဳမာ ပုရိေသာ မုဥၥိထြာ ပစၥေ၀ေကၡယ် ဣေမ သာလီဣေမ ၀ီဟိ ဣေမမုဂၢါ ဣေမ မာသာ ဣေမ တီလာ ဣေမ တ႑ဳလာ တိ။

                   (က) ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ ပုနစ၊ တဖန္လည္းအပရံ။ တစ္ပါးဘံု။ ဘိကၡဳ၊ ရဟန္း သည္။ (ပါဒတလာ၊ ေျခဖ၀ါးအျပင္မွ ဥဒၶံအထက္ျဖစ္ေသာ၊ ေကသမတၱာကာ၊ ဆံဖ်ားမွ အထက္ေအာက္ျဖစ္ေသာ။ တစပရိယႏၲံ၊ အေပၚေရလွ်င္အဆံုးမရွိေသာ။နာနပၸကာရႆ၊ အထူးထူးအျပားျပားရွိေသာ။ အသုစိေနာ၊ မစင္ၾကယ္။ ရႊံရွာဖြယ္ေသာ ၀တၳဳျဖင့္။ ပုရံ၊ ျပည့္ေသာ။ ဣမေမ၀ကာယံ၊ ဤ႐ူပကာယကိုယ္သာလွ်င္။ ပစၥေ၀ကၡတိ၊ ဆင္ျခင္၏။

                             ဣမသႎ္ၼကာေယ၊ ဤတလံမွ်ေလာက္ေသာ ႐ူပကာေယ၊ ခႏၶာကိုယ္၌။ ေကသာ၊ ဆံ။ ေလာမာ၊ အေမႊး။ နခါ၊ လက္သည္းေျခသည္း။ ဒႏၲာ၊ သြား။ တေစာ၊ အေရ။ မံသံ၊ အသား။ ႏွာ႐ု၊ အေၾကာ၊ အ႒ိ၊ အ႐ိုး။ အ႒ိမိဥၥံ၊ ႐ိုးတြင္းျခင္ဆီ။ ၀ကၠံ၊ အညႇိဳ႕။ ဟဒယံ၊ ႏွလံုး။ ယကနံ၊ အသည္း။ ကိေလာမကံ၊ အေျမႇး။ ၀ိဟကံ၊ အဖ်ဥ္း။ ပပ္ၹါသံ၊ အဆတၱ။ အႏၲဲ အူမ။ အႏၲဂုဏံ၊ အူသိမ္အူတြဲ။ ဥဒရိယံ၊ အစာသစ္။ ကရိသံ၊ အစာေဟာင္း။ မတၳလုဂႍ၊ ဦးေႏွာက္။ ပိကၠံ၊ သည္းေျခ။ ေသမွံ၊ သလိပ္။ ပုေဗၺာ၊ ျပည္။ ေလာဟိတံ၊ ေသြး။ ေသေဒါ၊ ေခၽြး။ ေမေဒါ၊ အဆီခဲ။ အႆု၊ မ်က္ရည္။ ၀သာ၊ ဆီၾကည္။ ေခေဠာ၊ တံေတြး။ သိဃၤာဏီ ကာ၊ ႏွပ္၊ လသိကာ၊ အေစး။ မတၱၱံ၊ က်င္ငယ္။

                             ဣတိ ဣေမဒြတၱႎသာကာရာ၊ ဤသံုးဆယ့္ႏွစ္ပါးေသာ အျခင္းအရာအစု တို႔သည္။ အတၳိ သႏၲီ၊ ရွိကုန္၏။ ဣတိ၊ ဤသို႔။ ပစၥေ၀ကၡတိ၊ ဆင္ျခင္၏။

        ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ ေသယ်ထာပိ၊ ဥပမာ မည္သည္ကား။ ဥဘေတာမုခါ၊ ေအာက္အထက္ႏွစ္ဘက္၌ မ်က္ႏွာ၀ရွိေသာ ပုေတာ၊ အိတ္သည္။ နာနာ၀ိဟိတႆ၊ အထူး အထူးအျပားျပား ထည့္အပ္ေသာ။ ဓညႆ၊ စပါးျဖင့္။ ပူရာ၊ ျပည့္သည္။ ေဟာတိ၊ ျဖစ္၏။ ဣဒိ၊ ဤအထူးထူးအျပားျပားထည့္အပ္ေသာ စပါးတို႔ျဖင့္ ျပည့္၏ဟူသည္။ ေသယ်ထာကတမံ၊ အဘယ္နည္းဟူမူကား။ သာလိနံ၊ သေလးတို႔ျဖင့္။ ၀ိဟိနံ၊ သေလးမွ တစ္ပါးေသာစပါးတို႔ ျဖင့္။ မုဂၢါနံ၊ ပဲေနာက္တို႔ျဖင့္။ မာသာနံ၊ ပဲၾကီးတို႔ျဖင့္။ တိလာနံ၊ ႏွမ္းတို႔ျဖင့္။ တ႑ဳလာနံ၊  ဆန္တို႔ျဖင့္။ ပူရာ၊ ျပည့္သည္။ ေဟာတိ၊ ျဖစ္၏။

                             တေမနံ၊ ထိုအထူးထူးအျပားျပားစပါးစသည္တို႔ျဖင့္ျပည့္ေသာ အိတ္ကို။ မုဥၥိထြာ၊ ေျဖ၍၊ စကၡဳမာ။ မ်က္စိအျမင္ရွိေသာ။

                   ပုရိေသာ၊ ေယာက်္ားသည္။ ဣေမ၊ ဤသည္တို႔ကား။ သာလီ၊ သေလးတို႔တည္း။ ဣေမ၊ ဤသည္တို႔ကား။ ၀ိဟိ၊ ေကာက္တို႔တည္း။ ဣေမ၊ ဤသည္တို႔ကား။ မုဂၢါ၊ ပဲေနာက္ တို႔တည္း။ ဣေမ၊ ဤသည္တို႔ကား။ မာသာ၊ ပဲၾကီးတို႔တည္း။ ဣေမ၊ ဤသည္တို႔ကား။ တီလာ၊ ႏွမ္းတို႔တည္း။ ဣေမ၊ ဤသည္တို႔ကား။ တ႑ဳလာ၊ ဆန္တို႔တည္း။ ဣတိ၊ ဤသို႔ ပစၥေ၀ကၡယ်၊ ဆင္ျခင္ရာ၏။

                                      ဧ၀ ေမ၀ေခါ ဘိကၡေ၀ ဘိကၡဳ ဣမေမ၀ကာယံဥဒၶံပါဒ

                                      တထာ၊ အေဓါေကသမတၳကာတဓပရိယႏၲံပုရံနာနပၸ

                                      ကာရႆအသုစိေနာ ပစၥေ၀ကၡႏၲိ။

                                      အတၳိဣမသႎ္ၼ ကာေယ။

                                      ေကသာ ေလာမာ နခါ ဒႏၲာ တေစာ

                                      မံသံ ႏွာ႐ု အ႒ိ အ႒ိမဥၥံ ၀ကၠံ ဟဒယံ

                                      ယကနံ ကိေလာမကံ ၀ိဟကံ ပပ္ၹါသံ အႏၲံ

                                      အႏၲဂုဏံ ဥဒရိယံ ကရိသံ မတၳလုဂႍ ပိတၱံ

                                      ေသမွံ ပုေဗၺာ ေလာဟိတံ

                                      ေသေဒါ ေမေဒါ အႆု ၀သာ ေခေဠာ

                                      သိဃၤာဏိကာ လသိကာ မတၱၱႏၲိ။

                   (ဃ) ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ ဧ၀ေမ၀ေခါ၊ ဤအတူလွ်င္။ ဘိကၡဳ၊ ရဟန္းသည္။ ပ။ ဣဓေမ၀ကာယံ၊ ဤ႐ူပကာယ ခႏၶာကိုယ္သာလွ်င္။ ပစၥေ၀ကၡတိ၊ ဆင္ျခင္၏။ ဣမသႎ္ၼ ကာေယ၊ ဤတလံမွ်ေလာက္ေသာ ႐ူပကာယ ခႏၶာကိုယ္၌။

          ေကသာ         ႏွစ္ကုေဋငါးသန္းေသာ ဆံပင္တို႔သည္လည္းေကာင္း။

          ေလာမာ         ကိုးသိန္းကိုးေသာင္းေသာအေမႊးတို႔သည္လည္းေကာင္း။

          နခါ                  ငါးၾကင္းသဖြယ္ႏွစ္ဆယ္ေသာလက္သည္းေျခသည္းတို႔သည္လည္းေကာင္း။

          ဒႏၲာ              သံုးဆယ့္ႏွစ္ေခ်ာင္းေသာ သြားတို႔သည္လည္းေကာင္း။

          တေစာ   တစ္ကိုယ္လံုးကို ခြာ၍လံုးသည္ရွိေသာ္ ဆီးေစ့ခန္႔မွ်ရွိေသာ အထူးထူးေသာ

                   အဆင္းရွိေသာ ပါးေသာအေပၚေရ၊ အဆင္းျပဳေသာ ထူေသာအတြင္းေရ  လည္းေကာင္း။

          မံသံ     တိုက္နံရံကို လိမ့္က်ံေသာေျမစိုင္ကဲ့သို႔ အ႐ိုးကိုလိမ္းက်ံေသာ ကိုးရာေသာ အသားသည္လည္းေကာင္း။

          ႏွာ႐ူ    နံရံကိုဆြဲေသာ ၾကိမ္ႏြယ္ကဲ့သို႔ အ႐ိုးကိုဆြဲေသာ ကိုးရာေသာအေၾကာ၊ အရသာကိုေဆာင္ေသာ ခုနစ္ေထာင္ေသာအေၾကာလည္းေကာင္း။

          အ႒ိ              သံုးရာေသာအ႐ိုးလည္းေကာင္း

          အ႒ိမဥၥံ          က်က္စြာေပါင္း၍ ၀ါးက်ည္၌ထည့္အပ္ေသာ ၾကိမ္ညြန္႔ႏွင့္သ႑ာန္တူေသာ အဆင္းရွိေသာ ႐ိုးတြင္းျခင္ဆီသည္လည္းေကာင္း။

          ၀ကၠံ              ေရမ်ိဳမွဆက္ေသာ အေၾကာ၌အဆံုး ႏွလံုးသားကိုျခံရံ၍တည္လ်က္ သရက္သီး ပြတ္ႏွင့္သ႑ာန္တူေသာ စဥ္းငယ္နီေသာအဆင္းရွိေသာ အသားစိုင္ႏွစ္ဟုဆို အပ္ေသာ အညိႇဳ႕သည္လည္းေကာင္း။

          ဟဒယံ           သားျမတ္ႏွစ္ခုအလယ္၊ ကိုယ္အတြင္း၊ ရင္အခ်ိဳင့္ အညိႇဳ႕ႏွစ္ခုအၾကား၌ တြဲလ်ား ဦးေဆာက္တည္ေနေသာ ပညာရွိအားစဥ္းငယ္ပြင့္ေသာ ပညာမဲ့အား ငံုေသာ  အေပၚဖတ္ကိုခြာ၍ပစ္အပ္ေသာ ပဒုမၾကာငံုတမွ် အပကား ေျပျပစ္သန္႔ရွင္း အတြင္းကား သပြတ္ခါးအူသဖြယ္ အလယ္၌ ပုန္းညက္ေစ့ဆန္ေလာက္ေသာ တြင္း၌။ စ႐ိုက္ႏွင့္အညီ၊ နီျမန္းရာဂ၊ ေဒါသ၊ မည္းျငား၊ သားေဆးရည္ ေမာဟ တကၠ ပဲျပဳတ္ရည္၊ ၀ါသည္၊ သဒၶါ၊ ပညာ၊ ျပိဳးျပက္၊ ေဇာတမ်က္သြင္ အေရာင္ထင္ေသာ၊ မေနာဓါတ္၊ မေနာ၀ိညာဏဓါတ္၊ စိတ္ေစတသိက္တို႔၏ မွီရာဟဒယ ၀တၳဳ႐ုပ္တည္ေသာ၊ တလက္ဖက္မွ်ေသာ ႏွလံုးေသြးရွိေသာ ႏွလံုးသား လည္းေကာင္း။

          ယကနံ          သားျမတ္ႏွစ္ခုတို႔၏ အတြင္း၌ လယ်္ာနံပါးကိုမွီလ်က္ ကသစ္ရြက္ ႏွင့္သ႑ာန္တူေသာ ေဖ်ာ့ေတာ့ေတာ့နီေသာ အဆင္းရွိေသာ         ပညာရွိအားငယ္သည္ျဖစ္၍ ႏွစ္ခုသံုးခု၊ ပညာမ ဲ့အားၾကီးသည္ျဖစ္၍ တစ္ခုတည္း  အသဲသည္လည္းေကာင္း။

          ကိေလာမကံ             ျဖဴေသာအဆင္းရွိေသာ အသားတစ္ကိုရစ္ေသာ အ၀တ္ကဲ့သို႔ အညႇိဳ႕၊ႏွလံုးကိုဖံုး၍တည္ေသာအေျမႇးအားျဖင့္ ႏွစ္ပါး ေသာ အေျမႇးလည္းေကာင္း  ႏွလံုးသား၏ လက္၀ဲနံပါး၌မွီလ်က္ လက္ခုနစ္      သစ္ခန္႔မွ်ႏြားလ်ာဖ်ား သ႑ာန္ ညိဳေသာအဆင္းရွိေသာ ၀မ္းလ်ားသရက္ရြက္ဟုဆိုအပ္ေသာ အသားဖ်ဥ္းသည္လည္းေကာင္း။

          ပပၹာသ ံ အညိႇဳ႕၊ ႏွလံုးကိုဖံုး၍တည္လ်က္၊ မံုရွက္ျပတ္သ႑ာန္ နီေသာ အဆင္းရွိေသာ သံုးဆယ့္ႏွစ္ခုေသာ အသားလႊာတည္းဟူေသာ ကလအုန္းေဆာင္းတစ္ဟု ဆိုအပ္ေသာ အဆတၱသည္လည္းေကာင္း။

          အႏၲံ    ေသြးအျပည့္က်င္း၌ အေရကိုဆတၱ၍ထည့္အပ္ေသာ ေျမေခြးကဲ့သို႔ ေခ်ာင္းမွ ၀စၥမဂ္တိုင္ေအာင္ ကိုယ္တြင္း၌တည္ေသာေယာက်္ားအား သံုးဆယ့္ႏွစ္ေတာင္၊ မိန္းမအား ႏွစ္ဆယ့္ရွစ္ေတာင္ရွိေသာ ႏွစ္ဆယ့္           တစ္ပတ္ေခြ၍ေနေသာ။

          အႏၲဂုဏံ                  ေျခသတၱၾကိဳး၀န္းကို တြဲေသာၾကိဳးေသးကဲ့သို႔ ႏွစ္ဆယ့္တစ္ပတ္ေခြရာ၌                    ဥဒရိယံ အူမကိုဆြဲေသာေမွာ္ျမတ္အတူျဖဴေသာအူသိမ္သည္လည္းေကာင္း။ အစြန္းႏွစ္ဖက္ကိုကိုင္၍ ညႇစ္အပ္ေသာစိုေသာပုဆိုး၏ အလယ္အဖု ကဲ့သို႔ ႏွစ္ဆယ့္တစ္ပတ္ေခြေသာ အူမ၏အလယ္အဖုဟု ဆိုအပ္ေသာ           သံုးဆယ့္ႏွစ္ပါးေသာ ပိုးမ်ိဳးတို႔၏ ေနရာအစာသစ္အိမ္၌ တည္ေသာ                                            ေခြးစားက်င္း၌ ေခြးအန္ဖတ္ကဲ့သို႔ မ်ိဳအပ္ေသာအစာသစ္ လည္းေကာင္း။

          ကရီသံ                    က်ည္ေတာက္၌ထည့္ထားအပ္ေသာ ေျမညက္ကဲ့သို႔ အူမ၏အဆံုး                                                       အေစာက္ရွစ္သစ္ခန္႔မွ်ရွိေသာ အစာေဟာင္းအိမ္၌တည္ေသာ အစာ သစ္မွ                                          က်က္၍က်ေသာ အစာေဟာင္းတည္းဟူေသာ က်င္ၾကီးလည္း ေကာင္း။

          မတၳလုဂႍ                  ဘူးအံု၌ထည့္အပ္ေသာ မုံ႔ညက္စိုင္သ႑ာန္ ေခါင္ခြံအတြင္း၌ခ်ဳပ္ ေၾကာင္းေလးခုကိုမီ၍ တည္ေသာမံု႔ညက္စိုင္အတူ ျဖဴေသာ ဦးေႏွာက္

                                      လည္းေကာင္း။

          ပိတၱံ              ေရျပည့္ေသာ သပြတ္ခါးသ႑ာန္ ႏွလံုးသားအဆတၱတို႔၏အလယ္ အသည္းကိုမွီ၍တည္ေသာ ေနာက္က်ေသာသစ္မည္စည္ႏွင့္တူေသာ       အအိမ္ျဖင့္တြဲအပ္ေသာ ဗဒၶသည္းေျခ၊ ဆံ၊ အေမႊး၊ ေျခသည္း၊ လက္သည္း၊ သြားတို႔၏၊ အသားမွလြတ္ရာအရပ္ေျခာက္ကပ္ ၾကမ္းတမ္းေသာအေရကိုထားလ်က္ မံု႔ရြက္၌ဆီကဲ့သို႔ တစ္ကိုယ္လံုး ႏွံ႔၍တည္ေသာ ညႇိဳးႏြမ္းေသာပန္း အဆင္းရွိေသာ အအိမ္ျဖင့္ မတြဲအပ္ေသာ အဗဒၶသည္းေျခအားျဖင့္ ႏွစ္ပါးဟူေသာ သည္းေျခ လည္းေကာင္း။

          ေသမွံ            မစင္တြင္းကို ပိတ္ေသာပ်ဥ္ၾကီးတန္စီးတြင္း အထက္ေျမႇးယွက္ေသာ အျမႇဳပ္လြာအသြင္                                       ေရအျပင္ကိုလြမ္းေသာ ေရညႇိပမာ အစာသစ္ကို ပိတ္လ်က္အူမ၌တည္ေသာ ျဖဴေသာအဆင္းရွိေသာ တကြင္းစာမွ် ေလာက္ေသာ သလိပ္လည္းေကာင္း။

          ပုေဗၺာ            အေစးရွိေသာ သစ္ပင္၏ဓါးခတၱရာ စသည္၌ စုေ၀းေသာအေစးကဲ့သို႔ အမာေပါက္ရာ                               ခလတၱထိရာ စသည္၌ ျငိရာမီးလွ်ံသင့္ရာစသည္ တို႔၌ ေသးပုပ္စုေ၀း၍ျဖစ္ေသာ                                      ေဖ်ာ့ေတာ့ေတာ့အဆင္းရွိေသာ ျပည္သည္ လည္းေကာင္း။

          ေလာဟီတံ     ၾကည္လင္ေသာ ခ်ိတ္ရည္အဆင္းကဲ့သို႔ ကိုယ္လံုးအႏွံ႔အေၾကာ ကိုေလွ်ာက္၍                                ေရြ႕ရွားေသာ တစ္ျပည္သားမွ်ေလာက္ေသာ ေရြ႕ရွား ေသာ ေသြး၊ ပ်စ္ခၽြဲေသာ                                        ခ်ိပ္ရည္အဆင္းကဲ့သို႔ အသည္းတည္ရာ၏ ေအာက္အဖို႔ကို ျပည့္ေစ၍ ႏွလံုး၊ အညႇိဳ႕၊                                 အဆတၱထက္တစ္စက္ ယိုစီးလ်က္ ႏွလံုး၊ အညႇိဳ႕၊ အဆတၱတို႔ကို စြတ္ေစ၍တည္ေသာ                               တကြမ္းစားမွ်ေလာက္ေသာ မေရြ႕ရွားေသာ ေသြးအားျဖင့္ႏွစ္ပါးေသာ                                         ေသြးလည္းေကာင္း။

          ေသေဒါ          ေရမွ နတ္အပ္ေသၾကာ႐ိုးမွ ယိုစီးေသာေရကဲ့သို႔ ကိုယ္စိတ္ပူပန္ေသာ အခါ                                           အေမႊးတြင္းတို႔မွ ယိုစီးေသာဆီၾကည္အဆင္းရွိေသာ အာဓါပါ ဓါတ္တည္းဟူေသာ                                     ေခၽြးလည္းေကာင္း။

          ေမေဒါ           ဆူသသူအား တစ္ကိုယ္လံုးၾကံသသူအား ျမင္းေခါင္သားစသည့္၌

                             တည္ေသာ နႏြင္းဆိုးေသာပုဆိုးကဲ့သို႔ ၀ါေသာအဆင္းရွိေသာ အဆီခဲ

                             လည္းေကာင္း။

          အႆု           ငိုေႂကြးျမည္တမ္း ရယ္ပန္းၾကီးေသာအခါ၊ မေလွ်ာက္ပတ္ေသာဥတု၊ အာဟာရမ်ိဳး                                    မီးခိုး ေျမမႈန္႔ ထိပါးေသာအခါ စသည္တို႔၌ မ်က္စိ မွယိုစီးေသာ                                                  ဆီၾကည္အဆင္းရွိေသာ အာေပါဓါတ္တည္းဟူေသာ မ်က္ရည္လည္းေကာင္း။

          ၀သာ            ထမင္းခ်ိဳး၌ သြန္းေလာင္းေသာဆီကဲ့သို႔ မီးပူေသာအခါ စသည္တို႔၌                                                     မ်ားေသာအားျဖင့္ လက္ဖမိုး လက္ဖ၀ါး ေျခဖမိုး ေျဖဖ၀ါး ႏွာသီးဖ်ား နဖူးျပင္                                 ပုခံုးစြန္း၌တည္ေသာ အုန္းဆီအဆင္းႏွင့္တူေသာ ဆီၾကည္ လည္းေကာင္း။

          ေခေဠာ                   ခ်ဥ္သီးစသည္ကို ျမင္ေသာအခါ လက္ယက္တြင္းမွထြက္ေသာ လက္ယက္ေရကဲ့သို႔                                  ပါးေစာင္ႏွစ္ဖက္မွသက္၍ လွ်ာ၌တည္ေသာ လွ်ာဖ်ား၌က်ဲေသာ လွ်ာရင္း၌ခၽြဲေသာ                                  ျမႇဳပ္ႏွင့္ေရာေသာ အာေပါ ဓါတ္တည္းဟူေသာ တံေတြးလည္းေကာင္း။

          သိဃၤာဏိကာ  ငိုေႂကြးျမည္တမ္းျခင္း မေလ်ာက္ပတ္ေသာ ဥတု အာဟာရ၏ အစြမ္းျဖင့္                                               ဓါတ္ေခ်ာက္ခ်ားျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ႏုေသာထန္းသီးဆန္ႏွင့္တူေသာ                                                 ဦးေႏွာက္မွယိုစီးေသာ အာေပါဓါတ္ တည္းဟူေသာ ႏွပ္လည္းေကာင္း။

          လသီကာ       ၀င္႐ိုးကို နယ္ဆီသတၱသကဲ့သို႔ တစ္ရာ႔ရွစ္ဆယ္ေသာ အ႐ိုး ဆက္တို႔၏အၾကား၀ယ္                                  နယ္ဆီကိစၥကိုျပီးေစ၍တည္ေသာ မဟာ ေလွကားေစးႏွင့္တူေသာ                                                      ပ်စ္ခၽြဲေသာအေစးလည္းေကာင္း။

          မတၱၱံ              တန္းစီးအတြင္း၌ ေမွာက္ခံုပစ္အပ္ေသာ အ၀က်ဥ္းေသာ အိုးတြင္း၌                                                     ၀င္ေသာတန္းစီးေရကဲ့သို႔ စည္ေပါင္အတြင္း၌တည္ေသာ ပဲၾကီးျပာ                                                      ရည္အဆင္းရွိေသာ က်င္ငယ္လည္းေကာင္း။

          ဣတိ            ဤသို႔ ဣေမဒြတၱႎ သာကာရာ၊ ဤသံုးဆယ့္ႏွစ္ပါးေသာ အခ်င္းအရာ အစုတို႔သည္                                   တည္ရွိကုန္၏။

                   (က)    ၀ဏ္ၰေတာပိ၊ အဆင္းအားျဖင့္လည္းေကာင္း။

                   ( ခ)    သ႑ာနေတာပိ၊ လံုးလံုးေလ်ာင္းေလ်ာင္းေပါင္း၍ တည္ဟန္သ႑ာန္

                             အားျဖင့္လည္းေကာင္း။

                   ( ဂ)   ဂႏၶေတာပိ၊ ညႇိနံေညႇာ္ေလွာင္ မေကာင္းေသာရနံ႔အားျဖင့္ လည္းေကာင္း။

                   (ဃ)    အာကာသေတာပိ၊ ျဖစ္ရာအၾကားအားျဖင့္လည္းေကာင္း။

                   ( င)   ၾသကာသေတာပိ၊ တည္ရာအရပ္အားျဖင့္လည္းေကာင္း။

                   ( စ)   အသုစိဘာေ၀န၊ မစင္ၾကယ္သည္၏ အျဖစ္ျဖင့္။

                   (ဆ)    ေဇဂုစၧိဘာေ၀န၊ ဆက္ဆုပ္ဖြယ္၏ အျဖစ္ျဖင့္။

                   ( ဇ)   ပဋိကူလဘာေ၀န၊ ရြံရွာဖြယ္၏ အျဖစ္ျဖင့္။

                   (စ ်)   ဒုဂၢႏၶတာေ၀န၊ ညႇိနံေညႇာ္ေလွာင္မေကာင္းေသာရနံ႔၏ အျဖစ္ျဖင့္။

                   (ည)    အသုဘဘာေ၀န၊ မတင့္တယ္သည္၏အျဖစ္ျဖင့္၊ ပညာယမာနာ၊

          ထင္ကုန္လ်က္ ရွိကုန္၏။ ဣတိ၊ ဤသို႔။ ပစၥေ၀ကၡတီ၊ ဆင္ျခင္၏။

                   ဣတိအဇၩကၠံ ၀ါကာ ေယကာယာႏုပႆီ၀ိဟရတိ၊

                   ဗဟိဒၶါ၀ါ ကာေယ သမုဒယဓမၼာႏုပႆီ ၀ါ ကာယမသႎ္ၼ ၀ိဟရတိ။

                   ၀ယဓမၼာႏုပႆီ၀ါ ကာယသႎ္ၼ၀ိဟာရတိ

                   သမုဒယ ၀ယဓမၼာႏုပႆီ၀ါ ကာယသႎ္ၼ ၀ိဟရတိ။

                   အတၳိကာေယာတိ ၀ါပနႆ သတိ ပစၥဳပ႒ိတာေဟာတိ

                   ယာ၀ေဒ၀ ဉာဏ မတၱာယ ပဋိႆတိမတၱာယ။

                   အနိႆီေတာစ ၀ိဟရတိ၊ နစကိဥၥိေလာေက၊ ဥပါဒိယတိ၊

                   ဧ၀မၸိေခါ ဘိကၡေ၀ ဘိကၡဳ ကာေယ ကာယာႏုပႆီ ၀ိဟရတိ။

          (င)  ဣတိ၊ ဤသို႔။ အဇၩတၱံ၀ါ၊ မိမိသႏၲာန္၌လည္း။ ကာေယ၊ ဆံ၊ အေမႊးစေသာ အေပါင္းအစု၌။ ကာယာႏုပႆီ၊ ဆံ၊ အေမႊးစေသာ အေပါင္းအစုကို၊ အဖန္တလဲလဲ ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။ ပ၊ ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ ဧ၀မၸိေခါ၊ ဤသို႔လည္း။ ဘိကၡဳ၊ ရဟန္းသည္။ ကာေယ၊ ႐ူပကာယ၌၊ ကာယာႏုပႆီ၊ ႐ူပကာယကို အဖန္တလဲ လဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။

                                                          ကာယာႏုပႆနာ ဓါတုမနသီကာရပဗၺ

                             ပနစပရံ ဘိကၡေ၀ ဘိကၡဳ ဣမေမ၀ကာယံ ယထာဌိတံ ယထာပဏီဟိတံ

                             ဓါတုေသာ ပစၥေ၀ကၡတိ အတၳိဣမသၼႎ ကာေယ ပထ၀ီ ဓါတု အာေပါဓါတု

                             ေတေဇာဓါတု ၀ါေယာဓါတု တိ။

                   (က)  ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ ပုနစ၊ တဖန္လည္း။ အပရံ၊ တစ္ပါးဘံု။ ဘိကၡဳ၊ ရဟန္းသည္။ ယထာဌိတံ တည္ျမဲတိုင္းေသာ၊ ယထာ ပဏီဟိတံ၊ ထားျမဲတိုင္းေသာ ဣမေမ၀ကာယံ၊ ဤ႐ူပကာယခႏၶာကုိယ္သာလွ်င္ ဓါတုေသာ၊ ဓါတ္အားျဖင့္။ ပစၥေ၀ကၡတိ၊ ဆင္ျခင္၏။

                   (၁)   ပထ၀ီဓါတု၊ ၾကမ္းတမ္းခက္ထန္ျခင္း လကၡဏာရွိေသာ ပထ၀ီဓါတ္သည္

                             လည္းေကာင္း။

                   (၂)    အာေပါဓါတု၊ ေပ်ာင္းေပ်ာ႔ျခင္း၊ တြဲျခင္းလကၡဏာရွိေသာ အာေပါဓါတ္သည္

                             လည္းေကာင္း။

                   (၃)     ေတေဇာဓါတု၊ ရင့္က်က္ေစျခင္း၊ ပူျခင္း၊ လကၡဏာရွိေသာ ေတာေဇာဓါတ္

                             သည္လည္းေကာင္း။

                   (၄)   ၀ါေယာဓါတု၊ ေရြ႕ျခင္း၊ ျပည့္လွ်ံေစျခင္း လကၡဏာရွိေသာ ၀ါယာဓါတ္သည္

                             အတၳိ၊ ရွိ၏။ ဣတိ၊ ဤသို႔ ပစၥေ၀ကၡတိ၊ အသီးသီးဆင္ျခင္၏။

                   ေသယ်ထာ ပိဘိကၡေ၀ ဒကၡာ ေဂါဃတေကာ ၀ါ ေဂါဃတကေႏၲ

                   ၀ါသီ၀ါ ဂါ၀ံ၀ဓိတြာ စတုမဟာ ပေထဗိလေတာ ၀ိဘဇိတြာနိ

                   သိေႏ္ၷာအႆ၊ ဧ၀ေမေခါ ဘိကၡေ၀ ဘိကၡဳ ဣမေမ၀ကာယံ

                   ယထာဌိတံ ယထာပဏိ ဟိတံဓါတုေသာ ပစၥေ၀ကၡတိ

                   အတၳိ ဣမသႎ္ၼ ကာေယပထ၀ီဓါတု အာေပါဓါတု ေတေဇာဓါတု ၀ါေယာဓါတုတိ။

          (ခ) ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ ေသယ်ထာပိ၊ ဥပမာ မည္သည္ကား။ ဒေကၡာ လိမ္မာေသာ ဂါဃတေကာ၀ါ၊ ႏြားသတ္ေယာက်္ားသည္လည္းေကာင္း။ ေဂါဃတ ကေႏၲ၀ါ သီ၀ါ၊ ႏြားသတ္ေယာက်္ား၏ တပည့္သည္လည္းေကာင္း။ ဂါ၀ံ၊ ႏြားကို၊ ၀မိတြာ၊ သတ္၍။ စတုမဟာပေထ လမ္းမေလးျဖာေပါင္းဆံုရာ၌။ ဗိလေသာ၊ အဖို႔အစု အားျဖင့္။ ၀ိဘဇိတြာ၊ အ႐ိုးအသား သီးျခားေ၀ဖန္၍။ နိသီေႏ္ၷာ၊ ေနသည္။ အႆ၊ ျဖစ္ရာ၏။

          (ဂ) ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ ဧ၀ေမေခါ၊ ဤအတူသာလွ်င္။ ဘိကၡဳ၊ ရဟန္း သည္။ ယထာဌိတံ၊ ရပ္ေသာဣရိယာပတၱအားျဖင့္ တည္တိုင္းေသာ။ ယထာပဏိ ဟိတံ၊ တစ္ပါးေသာ ဣရိယာပတၱအားျဖင့္ထားတိုင္းေသာ။ ယထာဌိတံ၊ ထိုထုိခဏ ၌ မိမိကိစၥ၏ အစြမ္းျဖင့္တည္တိုင္းေသာ ယထာပဏိဟိတံ၊ ထိုထိုအေၾကာင္းအရာ တို႔သည္ အမ်ားအားျဖင့္ေဆာင္အပ္ေသာ ဣမေမ၀ကာယံ၊ ဤ႐ူပကာယ ခႏၶာကုိယ္ သာလွ်င္။ ဓါတုေသာ၊ ဓါတ္အားျဖင့္ ပစၥေ၀ကၡတိ အသီးသီးဆင္ျခင္၏။

                             ဣတိအဇၩတၱံ ၀ါ ကာေယ ကာယာႏုပႆီ ၀ိဟရတိ၊ ဗဟိဒၶါ ၀ါ ကာေယ ကာယာႏုပႆီ ၀ါဟရတိ အဇၩတၱဗဟိဒၶါ ၀ါ ကာေယ ကာယာႏုပႆီ ၀ိဟရတိ။ သမုဒယဓမၼာ ႏုပႆီ ၀ါ ကာသႎ္ၼ ၀ိဟရတိ။ ၀ယဓမၼာႏုပႆီ ၀ါ ကာယသႎ္ၼ ၀ိဟရတိ၊ သမုဒယ၀ယ ဓမၼာႏုပႆီ ၀ါ ကာယသႎ္ၼ ၀ိဟရတိ။

                   အတၳိကာေယာတိ ၀ါ ပနႆ သတိ ပစၥဳပဌိတာ ေဟာတိ ယာ၀ေဒ၀ ဉာဏမကၠာယ ပဋိႆတိမတၱာယ၊ အနိႆိေတာစ ၀ိဟရတိ၊ နစကိဥၥိေလာေက ဥပါဒိယတိ။ ဧ၀မၸိေခါ ဘိကၡေ၀ ဘိကၡဳကာေယ ကာယာႏုပႆီ ၀ိဟရတိ။

         (ဃ) ဣတိ၊ ဤသို႔။ အဇၩတၱံ၀ါ၊ မိမိသႏၲာန္၌လည္း။ ကာေယ၊ ဓါတ္ေလးပါး အေပါင္း၌။ ကာယႏုပႆီ၊ ဓါတ္ေလးပါးအေပါင္းကို အဖန္တလဲလဲ ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။ ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ ဧ၀မၸိေခါ၊ ဤသို႔လည္း။ ဘိကၡဳ၊ ရဟန္းသည္။ ကာေယ၊ ႐ူပကာယ၌။ ကာယာႏုပႆီ ႐ူပကာယကို အဖန္တလဲလဲ ႐ႈသည္ျဖစ္၍ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။

                      ကာယာႏုပႆနာ န၀သီ၀ထိကပဗၺ

          ဂ။       ပုနစပရံ ဘိကၡေ၀ ဘိကၡဳေသယ်ထာ ပိပႆယ်သရီရံ (သိ၀ထိကာယ)

                   ဧကာဟမတံ ၀ါ ဒၶိဟမတံ ၀ါ တီဟမတံ ၀ါဥဒၶဴမာတကံ ၀ိနိလကံ

                   ၀ိပုဗၺကဇာတံ။ ေသာဣမေမ၀ကာယံ ဥပသံဟရတိ အယမၸိေခါ ကာေယာ

                   ဧ၀ံဓေမၼာ ဧတံဘာ၀ီ ဧ၀ံအနတိေတာ တိ။

                                      ဣတိအဇၩတၱံ၀ါ ကာေယကာယာ ႏုပႆီ၀ိဟရတိ၊ ဗဟိဒၶါ၀ါ

                   ကာေယ ကာယာ ႏုပႆီ ၀ိဟရတိ၊ အဇၩတၱဗဟိဒၶါ၀ါ ကာေယ ကာယာ

                   ႏုပႆီ ၀ိရတိ၊ သမုဒယ ဓမၼာႏုပႆီ ကာယသႎ္ၼ ၀ိဟရတိ၊ ၀ယဓမၼာႏုပႆီ

                   ၀ါ ကာယသႎ္ၼ ၀ိဟရတိ။

                                      အတၳိကာ ေယာတိ၀ါ ပနႆသတိ ပစၥဳပဌိတာ ေတာတီယာ၀

                   ေဒ၀ဉာဏမတၱာယ ပဋိႆတိ မတၱာယ။ အနိႆိေတာစ ၀ိဟရတိ၊

                   နစကိဥၥိေလာေက ဥပါဒိယတိ။ ဧ၀မၸိေခါ ဘိကၡေ၀ ဘိကၡဳ ကာေယ

                   ကာယာႏုပႆီ ၀ိဟရတိ။

          ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ ပုနစ၊ တစ္ဖန္လည္း။ အပရံ၊ တစ္ပါးဘံု၊ ဘိကၡဳ၊ ရဟန္းသည္။ သီ၀ထိကာယ၊ သုႆာန္၌။ ဆႏ္ၷိတံ၊ စြန္႔ပစ္အပ္ေသာ။ ဧကာမတံ၀ါ၊ ေသ၍တစ္ရက္ရွိျပီးသည္လည္းျဖစ္ေသာ။ ဒြိဟမတံ၀ါ၊ ေသ၍ႏွစ္ရက္ရွိျပီးသည္ လည္းျဖစ္ေသာ။ တိဟမတံ၀ါ၊ ေသ၍ သံုးရက္ရွိျပီးသည္လည္းျဖစ္ေသာ ဥဒၶဳမာတကံ၊ ဖူးဖူးေရာင္ေသာ၊ ၀ိနိလကံ၊ အျဖဴ အနီ ေရာသည္ျဖစ္၍၊ မ်ားေသာအားျဖင့္ ညိဳ ေသာအဆင္းရွိေသာ၊ ၀ိပုဗၺကဇာတံ၊ ယိုစီးေသာျပည္ရွိေသာ၊ သရီရံ၊ အေကာင္ကို၊ ပေႆယ်၊ ျမင္ရာ၏။

         ေသာဘိကၡဳ၊ ထိုရဟန္းသည္။ ေသယ်ထာပိ၊ ျမင္ေသာအေကာင္ကိုကဲ့သို႔ အယမၸိေခါ ကာေယာ၊ ဤငါ၏ ခႏၶာကိုယ္သည္လည္း။ ဧ၀ံဓေမၼာ၊ ဤသို႔ ဖူးဖူးေရာင္ျခင္း စေသာ သေဘာရွိ၏။ ဧ၀ံဘာ၀ီ၊ ဤသို႔ဖူးဖူးေရာင္ျခင္းစသည့္ ျဖစ္လတၱံ႔။ ဧ၀ံအနတိေတာ၊ ဤသို႔ဖူးဖူးေရာင္ျခင္းသေဘာကို။ မလြန္ႏိုင္၊ ဣတိ၊ ဤသို႔၊ ဣမေမ၀ကာယံ၊ ဤမိမိခႏၶာ ကိုယ္ကိုသာလွ်င္၊ ဥပသံဟရတိ၊ ထပ္တူေဆာင္၏။

          ဣတိ၊ ဤသို႔ အဇၩတၱံ၀ါ၊ မိမိသႏၲာန္၌လည္း။ ကာေယ၊ ႐ူပကာယ၌။ ကာယာႏု ပႆီ၊ ႐ူပကာယကို အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။ ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ ဧ၀ံမၸိေခါ၊ ဤသို႔လည္း။ ဘိကၡဳ၊ ရဟန္းသည္။ ကာေယ၊ ႐ူပကာယ၌၊ ကာယာႏုပႆီ၊ ႐ူပကာယကို အဖန္တလဲလဲ ႐ႈသည္ျဖစ္၍၊ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။

                   (ဂ)     ပုနစပရံ ဘိကၡေ၀ ဘိကၡဳ ေသယ်ထာပိ ပေႆယ်သရီရံသိ၀ထိ

                             ကာယဆဒၵိတံ ကာေကဟိ၀ါခဇၨမာ နံကုလေလဟိ၀ါခဇၨမာနံ ဂိေဇၩဟိ၀ါ

                             ခဇၨမာနံကေကၤဟိ၀ါ ခဇၨာမာနံ သုနေခဟိ၀ါ ခဇၨမာနံဗ်ေဂ္ၣဟိ၀ါ ခဇၨမာနံ ဒိပိဟိ၀ါ

                             ခဇၨမာနံသိဂၤါေလဟိ၀ါ ခဇၨမာနံ ၀ိ၀ိဓဟိ ၀ါ ပါဏကဇာေတဟိခဇၨမာနံ၊

                             ေသာမေမ၀ကာယံ ဥပသံဟရတိ၊ အယမၸိေခါ ကာေယာဧ၀ံ ဓေမၼာ ဧ၀ံဘာ၀ီ

                             ဧ၀ံအနတီေတာ တိ။

                             ဣတိအဇၩတၱံ၀ါ ကာေယ ကာယႏုပႆီ ၀ိဟရတိ၊ ဗဟိဒၶါ ၀ါ

                             ကာေယကာယာ ႏုပႆီ ၀ိဟရတိ၊ အဇၩတၱ ဗဟိဒၶါ၀ါ ကာေယ ကာယာႏုပႆီ

                             ၀ိဟရတိ၊ သမုဒယဓမၼာ ႏုပႆီ ၀ါ ကာယသၼႎ ၀ါ ၀ိဟရတိ၊ သမုဒယဓမၼာ

                             ႏုပႆီ ၀ါ ကာယသႎ္ၼ ၀ိဟရတိ။

                                      အတၳိကာေယာတိ ၀ါ ပနႆ သတိပစၥဳပဌိတာ ေဟာတိ ယာ၀ေဒ၀ဉာဏမတၱ

                             ပဋိႆတိ မတၱာယ။ အနိႆိေတာ စ ၀ိဟရတိ နစကိဥၥိေလာေက ဥပါဒိယတိ။

                             ဧ၀မၸိေခါ ဘိကၡေ၀ ဘိကၡဳ ကာေယကာယာႏုပႆီ ၀ိဟရတိ။

                             ဂ(ခ) ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ ပုနစ၊ တဖန္လည္း။ အပရံ၊ တစ္ပါးဘံု။ ဘိကၡဳ၊ ရဟန္းသည္။ သိ၀ထိကာယ၊ သုႆန္၌။ ဆ႗တံ၊ စြန္႔ပစ္အပ္ေသာ။ ကာေကဟိ၀ိ၊ က်ီးတို႔မူလည္း။ ခဇၨမာနံ၊ ခဲအပ္ေသာ။ ကုလေလဟိ၀ါ၊ စြန္ရဲတို႔သည္မူလည္း။ ခဇၨမာနံ၊  ခဲအပ္ေသာဂိေဇၩဟိ၀ါ၊ ဠင္းတတို႔သည္မူလည္း။ ခဇၨာမာနံ၊ ခဲအပ္ေသာ။ ကေကၤဟိ၀ါ၊   ဘံုမတီးငွက္တို႔သည္လည္း။ ခဇၨမာနံ၊ ခဲအပ္ေသာ။ သုနေခဟိ၀ါ၊ အိမ္ေခြး တို႔သည္ မူလည္း။ ခဇၨမာနံ၊ ခဲအပ္ေသာ။ ဗ်ေဂ္ၣဟိ၀ါ၊ က်ားတို႔သည္မူလည္း။ ခဇၨမာနံ၊ ခဲအပ္ေသာ၊ ဒိပိဟိ၀ါ၊ သစ္တို႔သည္မူလည္း။ ခဇၨမာနံ၊ ခဲအပ္ေသာ၊ သိဂၤါေလဟိ၀ါ ေျမေခြးေတာ ေခြးတို႔သည္မူလည္း ခဇၨာမာနံ ခဲအပ္ေသာ။ ၀ိ၀ိေဓဟိ၊ အထူးထူးအျပားျပားမ်ားစြာ ကုန္ေသာ။ ပါဏကဇာေတဟိ၀ါ၊ ပိုးေလာက္တို႔သည္မူလည္း။ ခဇၨမာနံ၊ ခဲအပ္ေသာ၊ သရီရံ၊ အေကာင္ကို၊ ပေႆယ်၊ ျမင္ရာ၏။

                             ေသာဘိကၡဳ၊ ထုိရဟန္းသည္။ ေသယ်ထာပိ၊ ျမင္ေသာအေကာင္ကဲ့သို႔။ အယပၸိေခါ ကာေယာ၊ ဤငါ၏ခႏၶာကိုယ္သည္လည္း။ ဧ၀ံဓေမၼာ၊ ဤသို႔ က်ီး၊ စြန္၊ ဠင္းတစသည္ ခဲအပ္ေသာသေဘာရွိ၏။ ဧ၀ံဘာ၀ိ၊ ဤသို႔ က်ီး၊ စြန္၊ ဠင္းတသည္ ခဲအပ္သည္ ျဖစ္လတၱံ႔၊ ဧ၀ံအနတိေတာ၊ ဤသို႔ က်ီး၊ စြန္၊ ဠင္းတခဲအပ္ေသာ သေဘာကိုမလြန္ႏိုင္။ ဣတိ၊ ဤသို႔။ ဣမေမ၀ ကာယံ၊ ဤမိမိ ခႏၶာကိုယ္သာလွ်င္။ ဥပသံဟရတိ၊ ထပ္တူေဆာင္၏။

                             ဣတိ၊ ဤသို႔။ အဇၩတၱံ၀ါ၊ မိမိသႏၲာန္၌လည္း။ ကာေယ၊ ႐ူပကာယ၌။ ကာယာႏုပႆီ ႐ူပကာယကို၊ အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။ ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ ဧ၀မၸိေခါ၊ ဤသို႔လည္း။ ဘိကၡဳ၊ ရဟန္းသည္။ ကာေယ ႐ူပကာယကို အဖန္တလဲလဲ ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။

                             ပုနစပရံ ဘိကၡေ၀၊ ဘိကၡဳ ေသယ်ထာပိ ပေႆယ် သရီရံ သိ၀ထိကာယ ဆဒၵိတံ အ႒ိကသခၤလီကံ သမံသေလာဟိတံနာ႐ူသမၺႏၶံ။ ေသာ ဣမေမာကာယံ ဥပသံဟရတိ အယမၸိေခါကာေယာ ဧ၀ံဓေမၼာ ဧ၀ံဘာ၀ိ ဧ၀ံအနတိေတာ တိ။

                             ဣတိ၊ အဇၩတၱံ၀ါ ကာေယ ကာယာ ႏုပႆီ ၀ိဟရတိ။ ဗဟိဒၶါ၀ါ ကာေယ ကာယာ ႏုပႆီ ၀ိဟရတိ။ အဇၩတၱဗဟိဒၶါ၀ါ ကာေယကာယာ နပႆီ ၀ိဟရတိ၊ သမုဒယ ဓမၼာ ႏုပႆီ ကာယသႎ္ၼ ၀ိဟရတိ၊ ၀ယဓမၼာ ႏုပႆီ၀ါ ကာယသႎ္ၼ  ၀ိဟရတိ သမုဒယ ၀ယဓမၼာ ႏုပႆီ ကာယသႎ္ၼ ၀ိဟရတိ။

          အတၳိကာ ေယာတိ၀ါ ပႏုႆ သတိ ပစၥဳန္ပေဟာတိ ယာ၀ေဒ၀ ဉာဏမတၱာယ ပဋိႆတိ မတၱာယ။ အနိႆီေတာစ ၀ိဟရတိ၊ နစ ကိဥၥိေလာေက ဥပါဒိယတိ။ ဧ၀မၸိေခါ ဘိကၡေ၀ ဘိကၡဳ ကာေယ ကာယာ နပႆီ ၀ိဟရတိ။

                             (ဂ) ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ ပုနစ၊ တဖန္လည္း။ အပရံ၊ တစ္ပါးတံု၊ ရဟန္းသည္။

သိ၀တိယာယ၊ သုႆန္၌။ ဆဋိတံ၊ စြန္႔ပစ္အပ္ေသာ။ အ႒ိက သခၤလိကံ၊ အ႐ိုးဆက္ရွိေသာ။ သမံသေလာဟိတံ၊ အသားအေသြးႏွင့္တကြေသာ နာ႐ုသမၺႏၶံ အေၾကာျဖင့္ တြဲအပ္ေသာ။ သရရံ၊ အေကာင္ကို။ ပေႆယ်၊ ျမင္ရာ၏။ ပ။ ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ ဧ၀မၸိေခါ၊ ဤသို႔လည္း ဘိကၡဳ၊ ရဟန္းသည္။ ကာေယ၊ ႐ူပကာယ၌။ ကာယာႏုပႆီ ႐ူပကာယကို အဖန္တလဲလဲ ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။

                             ပုနစ ပရံ ဘိကၡေ၀ ဘိကၡဳ ေသယ်ထာပိ ပေႆယ် သရီရံ သိ၀တိကာယ ဆဋိ တံ အကသခၤလီကံ နိမံသေလာဟိတ မကၡိတံ ႏွာ႐ူသမၸႏၶံ ေသာ ဣမေမ၀ ကာယံ ဥပ သံဟရတိ အယမၸိေခါ ကာေယာ ဧ၀ံဓေမၼာ ဧ၀ံဘာ၀ိ ဧ၀ံ အနတီေတာ တိ။

                             ဣတိ အဇၩတၱံ၀ါ  ကာေယ ကာယာ ႏုပႆီ ၀ိဟရတိ ဗဟိဒၶါ၀ါ ကာေယ ကာယာ ႏုပႆီ ၀ိဟရတိ အဇၩတၱ ဗဟိဒၶါ၀ါ ကာေယ ကာယာ ႏုပႆီ ၀ိဟရတိ၊ သမုဒယ စမၼာ ႏုပႆီ၀ါ ကာယသႎ္ၼ ၀ိဟရတိ၊ ၀ယဓမၼာႏုပႆီ၀ါ ကာယသၼႎ ၀ိဟရတိ၊ သမုဒယ ၀ယဓမၼာႏုပႆီ ၀ါ ကာယသႎ္ၼ ၀ိဟရတိ။

                   အတၳိ ကာေယာတိ၀ါ မနႆ အတိပစၥဳပဌိတာေဟာတိ။ ယာ၀ေဒ၀ ဉာဏမတၱာယ ပဋိႆတိမတၱာယ။ အနိႆီေတာစ ၀ိဟရတိ။ နစ ကိဥၥိေလာေက ဥပါဒီယတိ။ ဧ၀မၸိေခါ ဘိကၡေ၀ ဘိကၡဳ ကာေယ ကာယာ ႏုပႆီ ၀ိဟရတိ။

                             (ဃ) ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ ပုနစ၊ တဖန္လည္း။ အပရံ၊ တစ္ပါးဘံု။ ဘိကၡဳ ရဟန္းသည္။ သိ၀ထိကာယ၊ သုႆာန္၌။ ဆဋိတံ၊ စြန္႔ပစ္အပ္ေသာ။ အ႒ိကသခၤလိကံ၊ အ႐ိုးဆက္ရိွိေသာ။ နိမံသေလာ ဟိတမကၡိတံ၊ အသားမရွိ ေသြးျဖင့္လိမ္းက်ံအပ္ေသာ။ ႏွာ႐ူသမၺႏၶံ၊ အေၾကာျဖင့္တြဲအပ္ေသာ။ သရီရံ၊ အေကာင္ကို။ ပေႆယ်၊ ျမင္ရာ၏။ ပ။ ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ ဧ၀မၸိေခါ၊ ဤသို႔လည္း။ ဘိကၡဳ၊ ရဟန္းသည္။ ကာေယ၊ ႐ူပကာယ၌ ကာယာႏုပႆီ၊ ႐ူပကာယကို အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။

                             (င)  ပုနစ ပရံ ဘိကၡေ၀ ဘိကၡဳ ေသယ်ထာပိ ပေႆယ် သရီရံ သိ၀ထိ ကာယ ဆဋိတံ အကသခၤလီကံ အပဂတနံမံသ ေလာဟိတံ ႏွာ႐ူသမၺႏၶံ။ ေသာ ဣမေမ၀ ကာယံ ဥပသံဟရတိ အယမၸိေခါကာေယာ ဧံ၀ံဓေမၼာ ဧ၀ံဘာ၀ီ ဧ၀ံအနတိေတာတိ။

                             ဣတိ အဇၩတၱံ ၀ါ ကာေယ ကာယာ ႏုပႆီ ၀ိဟရတိ၊ ဗဟိဒၶါ၀ါ ကာေယ ကာယာ ႏုပႆီ ၀ိဟရတိ၊ အဇၩတၱဗဟိဒၶါ ၀ါ ကာေယ ကာယာ ႏုပႆီ ၀ိဟရတိ။ သမု ဒယဓမၼာ ႏုပႆီ ၀ါ ကာယသၼႎ ၀ိဟရတိ၊ ၀ယဓမၼာ ႏုပႆီ ၀ါ ကာယသၼႎ ၀ိဟရတိ။

                             အတၱိကာ ေယာတိ၀ါ ပႏုႆ သတိ ပစၥဳပဌိတာ ေဟာတိ ယာ၀ေဒ၀ ဉာဏ မတၱာ ယ ပဋိႆတိ မတၱာယ။ အနိႆီေတာစ ၀ိဟရတိ နစကိဥၥိေလာေကဥပါ ဒိယတိ။ ဧ၀ံ မၸိေခါ ဘိကၡေ၀ ဘိကၡဳ ကာေယ ကာယာ ႏုပႆီ ၀ိဟရတိ။

                   (င)  ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ ပုနစ၊ တဖန္လည္း။ အပရံ၊ တစ္ပါးဘံု၊ ဘိကၡဳ၊ ရဟန္းသည္။ သိ၀ထိကာယ၊ သုႆာန္၌။ ဆၮိတံ၊ စြန္႔ပစ္အပ္ေသာ။ အက သခၤလိကံ၊ အ႐ိုးဆက္ရွိေသာ။ အပဂတ၊ မံသ၊  ေလာဟိတံ၊ အသားအေသြးကင္းေသာ။ ႏွာ႐ုသမၺႏၶံ၊ အေၾကာျဖင့္ဖြဲ႕အပ္ေသာ။ သရီရံ၊ အေကာင္ကို။ ပေႆယ်၊ ျမင္ရာ၏။ ပ။ ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ ဧ၀မၸိေခါ၊ ဤသို႔လည္း။ ဘိကၡဳ၊ ရဟန္းသည္။ ကာေယ၊ ႐ူပကာယ၌။ ကာယာႏုပႆီ၊ ႐ူပကာယကို အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။

                   (စ)  ပုနစ ပရံ ဘိကၡေ၀ ဘိကၡဳ ေသယ်ထာပိ ပေႆယ် သရီရံ သိ၀ထိကာယ ဆၮိတံ အကာနိ အပဂတသမၺႏၶာနိဒိသာ၀ိဒီသာ ၀ိကၡိတၱာနိအေညနဟတၳကံ အေညနပါဒ ကံ အေညနေဂါမၸ အကံ၊ အေညနဇဃၤ။

                             တံ အေညနဦ႐ုကံ အေညနကဋိကံ အေညနဖာသုကကံ အေညန ပိပတိကံ အေညနခႏၶကံ အေညနဂီ၀ကံ အေညနဟႏုကကံ အေညနဒႏၲကံ အေညနသိသက ဋာကံ။ ေသာဣမေမ၀ကာယံဥပ သံဟရတိ အယမၸိေခါကာေယာ ဧ၀ံဓေမၼာ ဧ၀ံဘာ၀ီ ဧ၀ံအနတီ ေတာ တီ။

                             ဣတိအဇၩတၱံ၀ါ ကာေယ ကာယာ ႏုပႆီ ၀ိဟရတိ၊ ဗဟိဒၶါ၀ါ ကာေယ ကာယာႏုပႆီ ၀ိဟရတိ။ အဇၩတၱဗဟိဒၶါ၀ါ ကာေယကာယာႏုပႆီ ၀ိဟရတိ၊ သမုဒယ ဓမၼာ ႏုပႆီ၀ါ ကာယသႎ္ၼ ၀ိဟရတိ ၀ယဓမၼာႏုပႆီ၀ါ ကာယသႎ္ၼ၀ိဟရတိ၊ သမုဒယ၀ယ ဓမၼာႏုပႆီ၀ါ ကာယ သႎ္ၼ၀ိဟရတိ။ အတၱိကာေယာတိ၀ါ ပနႆသတိ ပစၥဳပတာေဟာတိ ယာ၀ေဒ၀ဉာဏ မတၱာယ ပဋိသတိမတၱာယ   အနိသိေတာစ ၀ိဟရတိ နစကိဥၥိေလာေက ဥပါဒိယတိ။ ဧ၀မၸိေခါ ဘိကၡေ၀ ဘိကၡဳ၊ ကာေယ ကာယာႏုပႆီ ၀ိဟရတိ။

                   (စ) ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ ပုနစ၊ တဖန္လည္း။ အပရံ၊ တစ္ပါးဘံု။ ဘိကၡဳ၊ ရဟန္းသည္။ သိ၀ထိကာယ၊ သုႆာန္၌။ ဆၮိတံ၊ စြန္႔ပစ္အပ္ေသာ၊ ဒိသာ၀ီဒီသာ၊ တူ႐ူျဖစ္ေသာ။ အရပ္မ်က္ႏွာ၊ အေထာင့္ျဖစ္ေသာ အရပ္မ်က္ႏွာတို႔၌။ ၀ိကၡိတၱာနိ၊ မစီအပ္ကုန္ေသာ အပဂတသဗၺႏၶာနိ၊ အေၾကာျပတ္၍ အစပ္ကင္းကုန္ေသာ အကာနိ၊ အ႐ိုးျဖစ္ကုန္ေသာ။ သရီရံ၊ အေကာင္တို႔ကို။ ပေႆယ်၊ ျဖစ္ရာ၏။

                   ကိဒိသံ၊ အဘယ္သို႔ေသာ အေကာင္ကို၊ ပေႆယ်၊ ျမင္ရာသနည္း။ အေညန၊ တစ္ပါးေသာ အရပ္မ်က္ႏွာအဖို႔ျဖင့္။ ဟတၳိကံ၊ လက္႐ိုးကို။ အေညန၊ တစ္ပါးေသာ အရပ္မ်က္ႏွာ  အဘို႔ျဖင့္။ ပါဒကံ၊ ေျခ႐ိုးကို။ အေညန၊ တစ္ပါးေသာ အရပ္မ်က္ႏွာအဖို႔ျဖင့္ေဂါပ္ၹကကံ၊ ဖမ်က္႐ိုးကို။ ဇဃၤကံ၊ ျမင္းေခါင္း႐ိုးကို။ ဥ႐ုကံ၊ ေပါင္႐ိုးကို။ ကဋိကံ၊ ခါး႐ိုးကို။ ဖာသုကကံ၊ နံ႐ိုးကို။ ပိ႒ကံ။ ေက်ာက္ဆူး႐ိုးကို။ ခႏၶကံ၊ ပုခံုး႐ိုးကို။ ဂီ၀ကံ၊ လည္ကတၱ႐ိုးကို။ ဟႏုကကံ၊ ေမး႐ိုးကို။ ဒႏၲိကံ၊ သြား႐ိုးကို။ အေညန၊ တစ္ပါးေသာ အရပ္မ်က္ႏွာအဘို႔ျဖင့္။ သီသကဋာကံ၊ ေခါင္းခြံကို။ ဣတိ၊ ဤသို႔ေသာ အေကာင္ကို။ ပေႆယ်၊ ျမင္ရာ၏။ ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ ဧ၀မၸိေခါ၊ ဤသို႔လည္း။ ဘိကၡဳ၊ ရဟန္းသည္။ ကာေယ၊ ႐ူပကာယ၌။ ကာယာႏုပႆီ၊ ႐ူပကာယကို၊ အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။

                             (ဆ) ပုနစ ပရံ ဘိကၡေ၀ ဘိကၡဳ ေသယ်ထာပိ ပေႆယ် သရီရံ သီ၀တိကာယ ဆၮိတံ အကာနိ ေသတာနိ သခၤ၀ဏ္ၰပဋိ ဘာဂါနီ။ ေသာ ဣမေမ၀ကာယံ ဥပသံဟရတိ အယမၸိေခါကာေယာ ဧ၀ံဓေမၼာ ဧ၀ံဘာ၀ိ ဧ၀ံအနတီေတာ တိ။

                   ဣတိအဇၩတံ၀ါ ကာေယ ကာယာႏုပႆီ ၀ိဟရတိ၊ ဗဟိဒၶါ၀ါ ကာေယ ကာယာႏုပႆီ ၀ါဟရတိ။ အဇၩတၱဗဟိဒၶါ၀ါ ကာေယ ကာယာ ႏုပႆီ ၀ိဟရတိ သမုဒယ ဓမၼာႏုပႆီ၀ါ ကာယသႎ္ၼ ၀ိဟရတိ၊ ၀ယဓမၼာ ႏုပႆီ၀ါ ကာယသႎ္ၼ ၀ိဟရတိ၊ သမုဒယ၀ယ ဓမၼာႏုပႆီ၀ါ ကာယသႎ္ၼ ၀ိဟရတိ။

                   အတၳိကာ ေယာတိ၀ါ ပႏုႆတိ ပစၥဳပေတာ ေဟာတိ ယာ၀ေဒ၀ ဉာဏမတၱာယ ပဋိသတိမတၱာယ။ အနိႆီေတာစ ၀ိဟရတိ၊ နစ ကိဥၥိေလာေက ဥပါဒိယတိ။ ဧ၀မၸိေခါ ဘိကၡဳကာေယ ကာယာႏုပႆီ ၀ိဟရတိ။

                   (ဆ)  ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ ပုနစ၊ တဖန္လည္း။ အပရံ၊ တစ္ပါးတံု။ ဘိကၡဳ၊ ရဟန္းသည္။ သီ၀ထိကာယ၊ သုႆာန္၌။ ဆၮိတံ ဆၮိတာနိ၊ စြန္႔ပစ္အပ္ကုန္ေသာ။ ေသာတာနီ၊ ျဖဴကုန္ေသာ။ သခၤ၀ဏ္ၰပဋိဘာဂါနိ၊ ခ႐ုသင္းအဆင္းႏွင့္ တူကုန္ေသာ။ အကာနိ၊ အ႐ိုးျဖစ္ကုန္ေသာ။ သရီရံ သရီရာနီ၊ အေကာင္တို႔ကို။ ပေႆယ်၊ ျမင္ရာ၏။ ပ။ ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ ဧ၀မၸိေခါ၊ ဤသို႔လည္း။ ဘိကၡဳ၊ ရဟန္းသည္။ ကာေယ၊ ႐ူပကာယ၌၊ ကာယာႏုပႆီ၊ ႐ူပကာယကို အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။

                   (ဇ) ပုနစပရံ ဘိကၡေ၀ ေသယ်ထာပိ ပေႆယ် သရီရံ သိ၀ထိကာယ ဆၮိ တံ အကာနိ ပုဥၥကိတာနိ ေတေရာ၀ႆီကာနိ။ ေသာဣမေမ၀ကာယံ ဥပသံဟရတိ။ အယမၸိေခါ ကာေယာ ဧ၀ံဓေမၼာ ဧ၀ံဘာ၀ိ ဧ၀ံအနတိေတာ တိ။

                             ဣတိအဇၩတၱံ၀ါ ကာေယကာယာ ႏုပႆီ ၀ိဟရတိ၊ ဗဟိဒၶါ ၀ါ ကာေယ ကာယာ ႏုပႆီ ၀ိဟရတိ။ အဇၩတၱ ဗဟိဒၶါ ၀ါ ကာေယ ကာယာ ႏုပႆီ ၀ိဟရတိ။ သမုဒယ ဓမၼာ ႏုပႆီ ၀ါ ကာယသႎ္ၼ ၀ိဟရတိ။ ၀ယဓမၼာ ႏုပႆီ ၀ါ ကာယသႎ္ၼ ၀ိဟရတိ။

                   အတၳိကာေယာတိ ၀ါ ပနႆ သတိ ပစၥဳပေတာ ေဟာတိ ယာ၀ေဒ၀ ဉာဏ မတၱာယ ပဋိႆတိမတၱာယ။ အနႆီေတာစ ၀ိဟရတိ၊ နစ ကိဥၥိေလာေက ဥပါဒိယတိ။ ဧ၀မၸိ ေခါ ဘိကၡေ၀ ဘိကၡဳ ကာေယ ကာယာ ႏုပႆီ ၀ိဟရတိ။

                   (ဇ) ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ ပုနစ၊ တစ္ဖန္လည္း။ အပရံ၊ တစ္ပါးတံု။ ဘိကၡဳ၊ ရဟန္းသည္။ သိ၀ထိကာယ၊ သုႆာန္၌။ ဆၮိတံ၊ စြန္႔ပစ္အပ္ကုန္ေသာ။ ပုဥၥကိတာနိ ရာသိ၀ိကၠိရဏာနိ၊ အစုဖ႐ိုဖရဲ ၾကဲကုန္ေသာ ေတေရာ၀ႆီကာနိ၊ ခါကူးႏွစ္လယ္ မိုးရည္စြတ္ကာ ၾကာျမင့္စြာျဖစ္ကုန္ေသာ။ ေတေရာ၀ႆီကာနိ တိ ၾသ၀ႆီကာနိ သံုးႏွစ္မိုးစြတ္ကုန္ျပီးေသာ။ အကာနိ၊ အ႐ိုးျဖစ္ကုန္ေသာ။ သရီရံ သရီရာနိ၊ အေကာင္တို႔ ကို။ ပေႆယ်၊ ျမင္ရာ၏။ ဘိကၡဳ၊ ရဟန္းသည္။ ကာေယ၊ ႐ူပကာယအလယ္၌။ ကာယာႏုပႆီ၊ ႐ူပကာယကို အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။

                   (စ်)  ပုနစ ပရံ ဘိကၡေ၀ ဘိကၡဳ ေသယ်ထာပိ ပေႆယ် သရီရံ သိ၀ထိကာယ ဆၮိတံ အကာနိ ပူတီနိ စုဏ္ၰာကဇာတာနိ။ ေသာ ဣမေမ၀ ကာယံ ဥပသံဟရတိ အယမၸိ ေခါ ကာေယာ ဧ၀ံဓေမၼာ ဧ၀ံဘာ၀ိ ဧ၀ံအနတီေတာ တိ။

                   ဣတိ အဇၩတၱံ ၀ါ ကာေယ ကာယာ ႏုပႆီ ၀ိဟရတိ။ ဗဟိဒၶါ ၀ါ ကာေယ ကာယာ ႏုပႆီ ၀ိဟရတိ၊ အဇၩတၱဗဟိဒၶါ ၀ါ ကာေယ ကာယာ ႏုပႆီ ၀ိဟရတိ၊ သမုဒယဓမၼာ ႏုပႆီ ၀ိ ကာသႎ္ၼ ၀ိဟရတိ။ ၀ယဓမၼာႏုပႆီ ၀ါ ကာယသႎ္ၼ ၀ိဟရတိ။ သမုဒယ၀ယဓမၼာ ႏုပႆီ ၀ါ ကာယသႎ္ၼ ၀ိဟရတိ။ အတၳိ ကာေယာတိ ၀ါ ပနာႆ သတိ ပစၥဳပတာ ေဟာတိ ယာ၀ေဒ၀ ဉာဏမတၱာယ ပဋိႆတိမတၱာယ။ အနိႆီေတာ စ ၀ိဟရတိ နစ ကိဥၥိေလာေက ဥပါဒိယတိ။ ဧ၀မၸိ ေခါ ဘိကၡေ၀ ဘိကၡဳ ကာေယ ကာယာႏုပႆီ ၀ိဟရတိ။

                   (စ်)  ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ ပနစ၊ တစ္ဖန္လည္း။ အပရံ၊ တစ္ပါးတံု။ ဘိကၡဳ၊ ရဟန္းသည္။ သိ၀ထိကာယ၊ သုႆာန္၌၊ ဆၮိတံ။ ဆၮိတာနိ၊ စြန္႔ပစ္အပ္ကုန္ေသာ။ ပုတီနိ၊ ေဆြးျမည့္ကုန္ျပီးေသာ။ စုဏ္ၰကဇာတာနိ၊ မႈန္မႈန္ညက္ညက္ျဖစ္၍ ဖ႐ိုဖရဲၾကဲကုန္ ေသာ။ အကာနိ၊ အ႐ိုးျဖစ္ကုန္ေသာ။ သရီရံ သရီရာနိ၊ အေကာင္တို႔ကို။ ပေႆယ်၊ ျမင္ရာ၏။

                             ေသာဘိကၡဳ၊ ထိုရဟန္းသည္။  ေသယ်ထာပိ၊ ျမင္ေသာအေကာင္ကဲ့သို႔။ အယမၸိေခါ ကာေယာ။ ဤခႏၶာကိုယ္သည္လည္း။   ဧ၀ံဓေမၼာ၊ ဤသို႔ မႈန္႔မႈန္႔ညက္ညက္ ေက်ပ်က္ျခင္းျဖစ္လတၱံ႔။ ဧ၀ံအနတိေတာ၊ ဤသို႔မႈန္႔မႈန္႔ညက္ညက္ ေက်ပ်က္ျခင္း  သေဘာကို မလြန္ဆန္ႏိုင္။ ဣတိ၊ ဤသို႔။ ဣမေမ၀ကာယံ၊ ဤမိမိခႏၶာကိုယ္ကိုသာလွ်င္၊         ဥပသဟရတိ၊   ထပ္တူေဆာင္၏။

                             ဣတိ၊ ဤသို႔။ အဇၩတၱံ ၀ါ၊ မိမိသႏၲာန္၌လည္း။ ကာေယ၊ ႐ူပကာယ၌ ကာယာႏုပႆိ၊ ႐ူပကာယကို အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။ ပ။ ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ ဧ၀မၸိေခါ၊ဤသို႔လည္း။

ဘိကၡဳ၊ ရဟန္းသည္။ ကာေယ၊ ႐ူပကာယ၌။ ကာယာႏုပႆီ၊ ႐ူပကာယကိုအဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။

                              

ေ၀ဒနာႏုပႆနာ

                   ၉။    ကထဥၥပန၊ ဘိကၡေ၀ ဘိကၡဳ ေ၀ဒနာသုေ၀ဒနာႏုပႆီ ၀ိဟရတိ။ ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ ကထဥၥ၊ အသို႔လွ်င္။ ဘိကၡဳ၊ ရဟန္းသည္။ ေ၀ဒနာသု၊ ေ၀ဒနာတို႔၌။ ေ၀ဒနာႏုပႆီ၊ ေ၀ဒနာကို အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ၀ိဟရတိ၊ ေနသနည္း။

                             (က)    ဣဓ ဘိကၡေ၀ ဘိကၡဳ သုခံ၀ါ ေ၀ဒနံေ၀ဒယမာေနာ၊

                             သုခံေ၀ဒနံ ေ၀ဒယာမီတိ ပဇာနာတိ။

                             ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ ဣဓ၊ ဤသာသနာေတာ္၌။ ဘိကၡဳ၊ ရဟန္းသည္။ သုခံ၀ါေ၀ဒနံ၊ ဣ႐ံုကို  ခံစားသည္ရွိေသာ္၊ ခံစားျခင္းလကၡဏာရွိေသာ သုခေသာ မႏုႆ ေ၀ဒနာကိုမူလည္း။ ေ၀ဒယမာေနာ၊ ခံစားလ်က္ ခံစားစ္၊ ခံစားသည္ျဖစ္၍၊ ခံစားသည္ရွိ ေသာ္၊ ခံစားျခင္းေၾကာင့္၊ ခံစားဆဲ၊ ခံစားခိုက္၊ ခံစားတုန္း၊ သုခံေ၀ဒနံ၊ သုခေ၀ဒနာကို၊ ေ၀ဒယာမိတိ၊ ခံစား၏ဟူ၍။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                   (ခ)  ဒုကၡံ၀ါ ေ၀ဒနံ ေ၀ဒယမာေနာ ဒုကၡံေ၀ဒနံေ၀ဒယမီတိ ပဇာနာတိ၊

                   ဒုကၡ၀ါေ၀ဒနံ၊ အနိ႐ံုကို ခံစားျခင္းလကၡဏာရွိေသာ ဒုကၡ ေဒါမနႆ ေ၀ဒနာ ကိုလည္း။ ေ၀ဒယမာေနာ၊ ခံစားသည္ရွိေသာ္။ ဒုကၡံေ၀ဒနံ၊ ဒုကၡ ေ၀ဒနာကို၊ ေ၀ဒယာမိတိ၊ ခံစား၏ဟူ၍၊ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                   (ဂ)  အဒုကၡမသုခံ၀ါေ၀ဒနံေ၀ဒယာမာေနာ အဒုကၡမသုခံေ၀ဒနံ

                             ေ၀ဒယာမိတိ၊ ပဇာနာတိ။

          အဒုကၡမသုခံ၀ါေ၀ဒနံ၊ ဣမဇၩတၱာ႐ံုကို ခံစားျခင္းလကၡဏာရွိေသာ သုခမွ လည္းတစ္ပါး ဒုကၡမွလည္းတစ္ပါးေသာ၊ ဥေပကၡာေ၀ဒနာကိုမူလည္း ေ၀ဒယမာေနာ၊ ခံစားသည္ရွိေသာ္၊ အဒုကၡမသုခံေ၀ဒနံ၊ ဥေပကၡာေ၀ဒနာကို၊ ေ၀ဒယာမိတိ၊ ခံစား၏ဟူ၍၊ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                   (ဃ)    သာမိသံ၀ါ၊ သုခံေ၀ဒနံ ေ၀ဒယမာေနာ သာမိသံ သုခံ ေ၀ဒနံ

                                      ေ၀ဒယာမီတိ ပဇာနာတိ။

                   သာမိသံ၀ါ သုခံေ၀ဒနံ၊ ကာမဂုဏ္၌မွီေသာ သုခေ၀ဒနာကိုမူလည္း ေ၀ဒယမာေနာ၊ ခံစားသည္ရွိေသာ၊ သာမိသံသုခေ၀ဒနံ ကာမဂုဏ္၌မွီေသာ သုခေ၀ဒနာကို ေ၀ဒယာမိတိ၊ ခံစား၏ဟူ၍၊ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                   (င)  နိရာမိသံ၀ါ သုခံေ၀ဒနံ ေ၀ဒယမာေနာ နိရာမိသံ သုခံေ၀ဒနံ

                             ေ၀ဒယာမိတိ ပဇာနာတိ။

        နိရာမိသံ၀ါ သုခံေ၀ဒနံ၊ ကာမဂုဏ္၌မမွီေသာ သုခေ၀ဒနာကိုမူလည္း။ ေ၀ဒယာမာ ေနာ၊ ခံစားသည္ရွိေသာ နိရာမိသံသုခေ၀ေဒနံ၊ ကာမဂုဏ္၌မမွီေသာသုခေ၀ဒနာကို၊ ေ၀ဒယာမိတိ၊ ခံစား၏ဟူ၍။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                   (စ)     သာမိသံ၀ါ ဒုကၡံေ၀ဒနံ ေ၀ဒယာမာေနာ သာမိသံ၀ါ ဒုကၡံေ၀ဒနံ

                                      ေ၀ဒယာမိတိ။

                   သာမိသံ၀ါ ဒုကၡံေ၀ဒနံ၊ ကာမဂုဏ္၌မွီေသာ ဒုကၡေ၀ဒနာကိုမူလည္း။ ေ၀ဒယာ နာေနာ ခံစားသည္ရွိေသာ္။ သာမိသံဒုကၡံေ၀ဒနံ ကာမဂုဏ္၌မွီေသာ ဒုကၡေ၀ဒနာကို။ ေ၀ဒယာမိတိ၊ ခံစား၏ဟူ၍။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                   (ဆ)    နိရာမိသံ၀ါ ဒုကၡံေ၀ဒနံ ေ၀ဒယမာေနာ နိရာမိသံ ဒုကၡံေ၀ဒနံ

                                      ေ၀ဒယာမိတိ ပဇာနာတိ။

                   နိရာမိသံ၀ါ ဒုကၡံေ၀ဒနံ၊ ကာမဂုဏ္၌ မမွီေသာဒုကၡေ၀ဒနာကိုမူလည္း ေ၀ဒယမာေနာ၊ ခံစားသည္ရွိေသာ္၊ နိရာမိသံ ဒုကၡံေ၀ဒနံ၊ ကာမဂုဏ္၌မမွီေသာ ဒုကၡေ၀ဒနာကို။ ေ၀ဒယာမိတိ၊ ခံစား၏ဟူ၍၊ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                   (ဇ)     သာမိသံ၀ါ အဒုကၡမသုခံေ၀ဒနံ ေ၀ဒယမာေနာ၊ သာမိသံ

                             အဒုကၡမသုခံ ေ၀ဒနံေ၀ဒယာမိတိ ပဇာနာတိ။

                   သာမိသံ၀ါ အဒုကၡမသုခံေ၀ဒနံ၊ ကာမဂုဏ္၌မွီေသာ ဥေပကၡာေ၀ဒနာကိုမူလည္း။ ေ၀ဒယမာေနာ၊ ခံစားသည္ရွိေသာ္။ သာမိသံ အဒုကၡမသုခံေ၀ဒနံ၊ ကာမဂုဏ္၌မွီေသာ ဥေပကၡာေ၀ဒနာကို၊ ေ၀ဒယာမိတိ၊ ခံစား၏ဟူ၍၊ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                   (စ်)     နိရာမိသံ၀ါ အဒုကၡသုခံေ၀ဒနံ ေ၀ဒယမာေနာ နိရာမိသံ

                             အဒုကၡမသုခံေ၀ဒနံ ေ၀ဒယာမိတိ ပဇာနိတိ။

                    နိရာမိသံ၀ါ အဒုကၡမသုခံေ၀ဒနံ၊ ကာမဂုဏ္၌မွီေသာ ဥေပကၡာေ၀ဒနာကိုမူလည္း။ ေ၀ဒယမာေနာ၊ ခံစားသည္ရွိေသာ္ နိရာမိသံ အဒုကၡမသုခံေ၀ဒနံ၊ ကာမဂုဏ္၌မမွီေသာ။ ဥေပကၡာေ၀ဒနာကို၊ ေ၀ဒယာမိတိ၊ ခံစား၏ဟူ၍။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                   (ည)    ဣတိ အဇၩတၱံ၀ါ ေ၀ဒနာသုေ၀ဒနာႏုပႆိ၀ိဟရတိ၊ ဗဟိဒၶါ၀ါ

                                      ေ၀ဒနာသု ေ၀ဒနာႏုပႆီ ၀ိဟရတိ။ အဇၩတၱ ဗဟိဒၶါ၀ါ၊ ေ၀ဒနာသု

                                      ေ၀ဒနာႏုပႆီ ၀ိဟရတိ။

                   ဣတိ၊ ဤသို႔။ အဇၩတၱံ၀ါ၊ မိမိသႏၲာန္၌လည္း။ ေ၀ဒနာသု၊ ေ၀ဒနာတို႔၌။ ေ၀ဒနာႏု ပႆီ၊ ေ၀ဒနာကိုအဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။ ဗဟိဒၶါ၀ါ၊ ပသႏၲာန္၌လည္း။ ေ၀ဒနာသု၊ ေ၀ဒနာတို႔၌။ ေ၀ဒနာႏုပႆီ၊ ေ၀ဒနာကိုအဖန္တစ္လဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍၊ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။ အဇၩတၱဗဟိဒၶါ၀ါ၊ ရံခါမိမိသႏၲာန္၌ ရံခါအပသႏၲာန္၌လည္း။ ေ၀ဒနာသု၊ ေ၀ဒနာ တို႔၌။ ေ၀ဒနာႏုပႆီ၊ ေ၀ဒနာကို အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။

                   (ဋ)     သမုဒယဓမၼာႏုပႆီ ေ၀ဒနာသု၀ိဟရတိ၊ ၀ယဓမၼာႏုပႆီ၀ါ

                                      ေ၀ဒနာသု ၀ိဟရတိ၊ သမုဒယ၀ယဓမၼာ ႏုပႆီ၀ါ ေ၀ဒနာသု ၀ိဟရတိ။

                   ေ၀ဒနာသု၊ ေ၀ဒနာတို႔၌။ သမုဒယဓမၼာႏုပႆီ၀ါ၊ အ၀ိဇၨာတဏွာ သမၹႆဟူေသာ ျဖစ္ေၾကာင္းသေဘာကို အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍လည္း။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။ ေ၀ဒနာသု၊ ေ၀ဒနာတို႔၌။ ၀ယဓမၼာႏုပႆီ၀ါ၊ အ၀ိဇၨာ တဏွာ သမၹႆတို႔၏ ခ်ဳပ္ျခင္းဟူေသာ ပ်က္စီးေၾကာင္းသေဘာကို အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍လည္း။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။ ေ၀ဒနာသု၊ ေ၀ဒနာတို႔၌။ သမုဒယ၀ယဓမၼာႏုပႆီ၀ါ၊ ျဖစ္ေၾကာင္းသေဘာ ပ်က္စီးေၾကာင္းသေဘာကို အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍လည္း။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။

                   (ဌ)     အတၳိေ၀ဒနာတိ ၀ါ  ပနႆသတိ ပစၥဳပ႒ိတာ ေဟာတိ၊

                             ယာ၀ေဒ၀ ဉာဏမတၱာယ ပဋိႆတၱိ မတၱာယ။

                   ေ၀ဒနာ၀၊ အာ႐ံုကိုခံစားျခင္းသေဘာတရားသည္သာလွ်င္။ အတၳိ၊ ရွိ၏။ ဣတိ၊ ဤသို႔။ အႆ၊ ထိုရဟန္း၏။ သတိ၀ါပန၊ သတိသည္မူလည္း။ ပစၥဳပ႒ိတာ၊ ေရွး႐ႈထင္သည္။ ေဟာတိ၊ ျဖစ္၏။ သာ၊ ထိုေ၀ဒနာေအာက္ေမ့ျခင္းသတိသည္။ ယာ၀ေဒ၀၊ အၾကင္မွ်ေလာက္ ဉာဏမတၱာယ၊ အဆင့္ဆင့္ ေ၀ဒနာႏုပႆနာဉာဏ္၏ ပြားျခင္းအတုိင္းအရွည္အက်ိဳးငွာ လည္းေကာင္း ပဋိႆတိမတၱာယ၊ အဆင့္ဆင့္ ေ၀ဒနာပြားျခင္း အတိုင္းအရွည္အက်ိဳးငွာ။ ေဟာတိ၊ ျဖစ္၏။

                   (ဍ)  အနိႆိေတာစ ၀ိဟရတိ နစ ကိဥၥိေလာေက ဥပါဒိယတိ၊ ဧ၀မၸိေခါ

             ဘိကၡေ၀ ဘိကၡဳ ေ၀ဒနာသုေ၀ဒနာႏုပႆီ ၀ိဟရတိ။

                   ေသာဘိကၡဳ၊ ထိုရဟန္းသည္။ အနိႆီေတာစ၊ ေ၀ဒနာကို တဏွာဒိ႒ိအားျဖင့္မမွီမူ၍လည္း။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။ ေလာေက၊ ဥပါဒါနကႏၶၶာဟူေသာ ေလာက၌။ ကိဥၥိ၊ တစ္စံုတစ္ခုေသာတရားကို။ အတၱာတိ၀ါ၊ ငါအစိုးရေသာကိုယ္ဟူ၍ ဒိ႒ိအားျဖင့္လည္း ေကာင္း။ အတၱနိယႏၲိ၀ါ၊ ငါ၏ဥစၥာဟူ၍ တဏွာအားျဖင့္လည္းေကာင္း။ နစဥပါဒိယတိ၊ မစြဲလမ္း။ ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ ဧ၀မၸိေခါ၊ ဤသို႔လည္း။ ဘိကၡဳ၊ ရဟန္းသည္။ ေ၀ဒနာသု၊ အာ႐ံုခံစားျခင္းသေဘာတရားတို႔၌။ ေ၀ဒနာႏုပႆီ၊ အာ႐ံုကိုခံစားျခင္းသေဘာတရားကို အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။

                               

စိတၱာႏုပႆနာ

                   ၁၀။   ကတဥၥ ပန ဘိကၡေ၀ ဘိကၡဳ စိေတၱစိတၱာႏုပႆီ ၀ိဟရတိ၊ ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ ကထဥၥ၊ အသို႔လွ်င္။ ဘိကၡဳ၊ ရဟန္းသည္။ စိေတၱ၊ စိတ္၌။ စိတၱာႏုပႆီ၊ စိတ္ကိုအဖန္တလဲလဲ ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ၀ိဟရတိ၊ ေနသနည္း။

                             (က)    ဣဓဘိကၡေ၀ ဘိကၡဳ သရာဂံ၀ါ စိတၱံ သရာဂံ စိတၱႏၲိ ပဇာနာတိ။

                   ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔ ဣဓ၊ ဤသာသနာေတာ္၌။ ဘိကၡဳ၊ ရဟန္းသည္။ သရာဂံ၀ါ၊ တပ္ျခင္းရာဂႏွင့္တကြမူလည္းျဖစ္ေသာ။ စိတၱံ၊ ေလာဘမူစိတ္ကို။ သရာဂံစိတၱႏၲိ၊ တပ္ျခင္းရာဂႏွင့္တကြ ျဖစ္ေသာစိတ္ဟူ၍။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                             (ခ)     ၀ိတရာဂံ ၀ါ စိတၱံ ၀ိတရာဂံ စိတၱႏၲိ ပဇာနာတိ။

           ၀ိတရာဂံ၊ ရာဂကင္းသည္မူလည္းျဖစ္ေသာ။ စိတၱံ၊ ေလာကီကုသိုလ္အဗ်ာကတ စိတ္ကို။ ၀ိတရာဂံစိတၱႏၲိ၊ ရာဂကင္းေသာစိတ္ဟူ၍။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                             (ဂ)  သေဒါသံ ၀ါ စိတၱံ သေဒါသံ စိတၱႏၲိ ပဇာနာတိ။

           သေဒါသံ၀ါ၊ ေဒါသႏွင့္တကြမူလည္းျဖစ္ေသာ။ စိတၱံ၊ ေဒါသစိတ္ကို။ သေဒါသံ စိတၱႏၲိ၊ ေဒါသႏွင့္တကြျဖစ္ေသာစိတ္ဟူ၍။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                             (ဃ)  ၀ီတေဒါသံ ၀ါ စိတၱံ ၀ိတေဒါသံ စိတၱႏၲိ ပဇာနာတိ။

                             ၀ိတေဒါသံ၊ ေဒါသကင္းသည္မူလည္းျဖစ္ေသာ၊ စိတၱံ၊ ေလာကီကုသိုလ္ အဗ်ာကတစိတ္ကို။ ၀ီတေဒါသံစိတၱႏၲိ၊ ေဒါသကင္းေသာစိတ္ဟူ၍။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                             (င)   သေမာဟံ ၀ါ စိတၱံ သေမာဟံ စိတၱႏၲိ ပဇာနာတိ။

                             သေမာဟံ၀ါ ေမာဟႏွင့္တကြမူလည္းျဖစ္ေသာ။ စိတၱံ၊ အကုသိုလ္စိတ္ ၁၂ ခုကို။ သေမာဟံစိတၱႏၲိ၊ ေမာဟႏွင့္တကြျဖစ္ေသာစိတ္ဟူ၍။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                             (စ)  ၀ိတေမာဟံ ၀ါ စိတၱံ ၀ိတေမာဟံ စိတၱႏၲိ ပဇာနာတိ။

                             ၀ိတေမာဟံ ၀ါ၊ ေမာဟကင္းသည္မူလည္းျဖစ္ေသာ။ စိတၱံ၊ ေလာကီကုသိုလ္ အဗ်ာကတစိတ္ကို။ ၀ီတေမာဟံစိတၱႏၲိ၊ ေမာဟကင္းေသာစိတ္ဟူ၍။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                             (ဆ)  သံခိတၱံ၀ါ စိတၱံ သံခိတၱံ စိတၱႏၲိ ပဇာနာတိ။

                             သံခိေတၱ ၀ါ၊ အိပ္ျခင္း၊ ငိုက္ျမည္ျခင္းျဖင့္ တြန္႔သည္မူ၍လည္းျဖစ္ေသာ၊ စိတၱံ၊ ေလာဘမူ၊ ေဒါသမူ၊ သသခၤါရိကစိတ္ငါးခုကို။ သံခိတၱံ စိတၱႏၲိ၊ တြန္႔ေသာစိတ္ဟူ၍။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                             (ဇ)  ၀ိကၡိတၱံ ၀ါ စိတၱံ ၀ိကၡိတၱံ စိတၱႏၲိ ပဇာနာတိ။

                             ၀ိကၡိတၱံ ၀ါ၊ မတည္မတံ့ပ်ံ႕လြင့္သည္မူလည္းျဖစ္ေသာ။ စိတၱံ၊ ဥဒၶစၥသဟဂုဏ္ အကုသိုလ္စိတ္ကို။ ၀ိကၡိတၱံ စိတၱႏၲိ၊ မတည္မတံ့ပ်ံ႕လြင့္ေသာစိတ္ဟူ၍။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                             (စ်)  မဟဂၢတံ ၀ါ စိတၱံ မဟဂၢတၱံ စိတၱႏၲိ ပဇာနာတိ။

                   မဟဂၢတံ၀ါ၊ ျမတ္ေသာအျဖစ္သို႔ေရာက္သည္မူလည္းျဖစ္ေသာ၊ စိတၱံ၊ ႐ူပါ၀စရ၊ အ႐ူပါ၀စရစိတ္ကို၊ မဟဂၢတံစိတၱႏၲိ၊ မဟဂၢတ္စိတ္ဟူ၍ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                             (ည)  အမဟဂၢတံ ၀ါ စိတၱံ အမဟဂၢတံ စိတၱႏၲိ ပဇာနာတိ။

                             အမဟဂၢတံ ၀ါ၊ ျမတ္ေသာအျဖစ္သို႔ မေရာက္သည္မူ၍လည္းျဖစ္ေသာ။ စိတၱံ၊ ကာမာ၀စရစိတ္ကို။ အမဟဂၢတံ စိတၱႏၲိ၊ ကာမာ၀စရစိတ္ဟူ၍။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                             (ဋ)  သဥတၱရံ ၀ါ စိတၱံသဥတၱရံ စိတၱႏၲိ ပဇာနာတိ။

                             သဥတၱရံ ၀ါ၊ မိမိထက္လြန္ျမတ္ေသာ တရားရွိသည္မူလည္းျဖစ္ေသာ။ စိတၱံ၊ ကာမာ၀စရစိတ္ကို။ သဥတၱရံစိတၱႏၲိ၊ မိမိထက္ျမတ္ေသာတရားရွိေသာစိတ္ဟူ၍။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                             (ဌ)  အႏတၱၱရံ ၀ါ စိတၱံ အႏတၱၱရံ စိတၱႏၲိ ပဇာနာတိ။

                             အႏတၱၱရံ ၀ါ မိမိထက္ျမတ္ေသာ ေလာကီတရားမရွိသည္မူလည္းျဖစ္ေသာ။ စိတၱံ၊ ႐ူပါ၀စရ၊ အ႐ူပါ၀စရ၊ စိတ္ကို။ အႏတၱၱရံ စိတၱႏၲိ၊ မိမိထက္လြန္ျမတ္ေသာ ေလာကီတရား မရွိေသာစိတ္ဟူ၍။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                             (ဍ)  သမာဟိတံ ၀ါ စိတၱံ သမာဟိတံ စိတၱႏၲိ ပဇာနာတိ။

                             သမာဟိတံ ၀ါ ဥပစာရသမာဓိ၊ အပၸနာသမာဓိအားျဖင့္ တည္ၾကည္သည္မူလည္း ျဖစ္ေသာ။ စိတၱံ၊ ကသိုဏ္း ပညတ္စေသာ ပဋီဘာဂနိမိတ္လွ်င္ အာ႐ံုရွိေသာမဟာကုသိုလ္ မဟာၾကိယာစိတ္မဟဂၢဳတ္ကုသိုလ္ မဟဂၢဳတ္ ကိရိယာစိတ္ကို။ မဟာဟိတံစိတၱႏၲိ၊ တစ္ခုတည္းေသာ အာ႐ံုကိုသာယူသည္ျဖစ္၍ တည္ၾကည္ေသာစိတ္ဟူ၍။ ပဇာနာတိ၊     သိ၏။

                             (ဎ)  အသမာဟိတံ ၀ါ စိတၱံ အသမာဟိတံ စိတၱႏၲိ ပဇာနာတိ။

                             အသမာဟိတံ ၀ါ ဥပစာရသမာဓိ။ အပၸနာသမာဓိအားျဖင့္ မတည္ၾကည္သည္

မူလည္းျဖစ္ေသာ။ စိတၱံ၊ မဟဂၢဳတ္ကုသိုလ္ မဟဂၢဳတ္ကိရိယာမွ တစ္ပါးေသာေလာကီစိတ္

ကို။ အသမာဟိတံ စိတၱႏၲိ၊ ဥပစာရသမာဓိ၊ အပၸနာသမာဓိျဖင့္ မတည္ၾကည္ေသာစိတ္ဟူ

၍။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                   (ဏ)  ၀ိမတၱၱံ ၀ါ စိတၱံ ၀ိမတၱၱံ စိတၱႏၲိ ပဇာနာတိ။

                   ၀ိမတၱၱံ ၀ါ၊ တဒဂၤပဟာန္၊ ၀ိကၡမၻႏုပဟာန္၏ အစြမ္းျဖင့္ ကိေလသာမွလြတ္သည္ မူလည္းျဖစ္ေသာ။ စိတၱံ၊ ေလာကီကုသိုလ္စိတ္ကို။ ၀ိမတၱၱံ စိတၱႏၲိ၊ တဒဂၤ၊ ၀ိကၡမၻန၏ အစြမ္းျဖင့္ ကိေလသာမွလြတ္ေသာစိတ္ဟူ၍။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                   (တ)  အ၀ိမတၱၱံ ၀ါ စိတၱံ အ၀ိမတၱၱံ စိတၱႏၲိ ပဇာနာတိ။

         အ၀ိမတၱၱံ ၀ါ၊ အဒဂၤပဟာန္၊ ၀ိကၡမၻနပဟာန္၏ အစြမ္းျဖင့္ ကိေလသာမွ မလြတ္ သည္မူလည္းျဖစ္ေသာ။ စိတၱံ၊ ေလာကီကုသိုလ္၊ ကိရိယာမွ တစ္ပါးေသာအကုသိုလ္။ ေလာကီ၀ိပါတ္အဗ်ာကတစိတ္ကို အ၀ိမတၱၱံ၊ စိတၱႏၲိ၊ တဒဂၤ၀ိကၡမၻန၏အစြမ္းျဖင့္ ကိေလသာ မွ မလြတ္ေသာစိတ္ဟူ၍။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                   (ထ)    ဣတိအဇၩတၱံ ၀ါ စိေတၱ စိတၱာႏုပႆီ ၀ိဟရတိ၊ ဗဟိဒၶါ ၀ါ စိေတၱ

                             စိတၱာႏုပႆီ ၀ိဟရတိ၊ အဇၩတၱဗဟိဒၶါ ၀ါ စိေတၱ စိတၱာႏုပႆီ ၀ိဟရတိ။

                             ဣတိ၊ ဤသို႔။ အဇၩတၱံ၀ါ၊ မိမိသႏၲာန္၌လည္း။ စိေတၱ၊ စိတ္၌၊ စိတၱာ ႏုပႆီ သရာဂစိတ္စသည္ကို အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။ ဗဟိဒၶါ၀ါ၊ အပသႏၲာန္၌လည္း။ စိေတၱ၊ စိတ္၌။ စိတၱာႏုပႆီသရာဂစိတ္စသည္ကို အဖန္တလဲလဲ ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။ အဇၩတၱဗဟိဒၶါ၀ါ၊ ရံခါမိမိသႏၲာန္ ရံခါအပသႏၲာန္ ၌လည္း။ စိေတၱ၊ စိတ္၌။ စိတၱာႏုပႆီ၊ သရာဂစိတ္စသည္ကို အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္ ၍။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။

                             (ဒ)     သမုဒယဓမၼာႏုပႆီ ၀ါ စိတၱသႎ္ၼ ၀ိဟရတိ၊ ၀ယဓမၼာႏုပႆီ ၀ါ

                             စိတၱသႎ္ၼ၀ိဟရတိ၊ သမုဒယ၀ယဓမၼာႏုပႆီ ၀ါ စိတၱသႎ္ၼ ၀ိဟရတိ။

                   စိတၱသႎ္ၼ၊ စိတ္၌။ သမုဒယဓမၼာႏုပႆီ ၀ါ၊ အ၀ိဇၨာ၊ တဏွာ၊ ကံ၊ နာမ္႐ုပ္ဟူ ေသာျဖစ္ေၾကာင္းသေဘာကို အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍လည္း။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။ စိတၱသႎ္ၼ၊ စိတ္၌၊ ၀ယဓမၼာႏုပႆီ ၀ါ အ၀ိဇၨာ၊ တဏွာ၊ ကံ၊ နာမ္႐ုပ္ တို႔၏ခ်ဳပ္ျခင္းဟူေသာ ပ်က္စီးေၾကာင္းသေဘာကို၊ အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍လည္း။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။ စိတၱသႎ္ၼ၊ စိတ္၌ သမုဒယ ၀ယဓမၼာႏုပႆီ ၀ါ၊ ျဖစ္ေၾကာင္းသေဘာ၊ ပ်က္စီးေၾကာင္းသေဘာကို အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍လည္း။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။

                             (ဓ)     အတၳိ စိတၱႏၲိ ၀ါ ပနႆ သတိပစၥဳပတာ ေဟာတိ ယာ၀ေဒ၀

                             ဉာဏမတၱာယ ပဋိႆတိ မတၱာယ။

                             စိတၱံ၊ အာ႐ံုကိုသိျခင္းသေဘာသည္သာလွ်င္။ အတၳိ၊ ရွိ၏။ ဣတိ၊ ဤသို႔။ အႆ၊ ထိုရဟန္း၏။ သတိ၀ါပန၊ သတိသည္မူလည္း။ ပစၥဳပတာ၊ ေရွး႐ႈထင္သည္။ ေဟာတိ၊ ျဖစ္၏။ သာ၊ ထိုစိတ္ေအာက္ေမ့ျခင္းသတိသည္။ ယာ၀ေဒ၀၊ အၾကင္မွ်ေလာက္၊ ဉာဏမတၱာယ၊ အဆင့္ဆင့္။ စိတၱာႏုပႆနာဉာဏ္၏ ပြားျခင္းအတိုင္းအရွည္အက်ိဳးငွာ ပဋိႆတိ မတၱာယ၊ အဆင့္ဆင့္စိတ္ကို ေအာင့္ေမ့ျခင္းသတိ၏ ပြားျခင္းအတိုင္းအရွည္ အက်ိဳးငွာလည္းေကာင္း။ ေဟာတိ၊ ျဖစ္၏။

                             (န)     အနိႆီေတာစ ၀ိဟရတိ၊ နစကိဥၥိေလာေက ဥပါဒိယတိ ဧ၀မၸိေခါ

                             ဘိကၡေ၀ ဘိကၡဳ စိေတၱ စိတၱာႏုပႆီ ၀ိဟရတိ။

                             ေသာဘိကၡဳ၊ ထိုရဟန္းသည္။ အနိႆီေတာစ၊ စိတ္ကိုတဏွာဒိ႒ိအားျဖင့္ မမွီမူ၍လည္း။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။ ေလာေက၊ ဥပါဒိနကႏၶၶါဟူေသာေလာက၌၊ ကိဥၥိ၊ တစ္စံုတစ္ခုေသာတရားတို႔ကို။ အတၱာတိ၀ါ၊ ငါအစိုးရေသာကိုယ္ဟူ၍ ဒိ႒ိအားျဖင့္လည္း ေကာင္း၊ အတၱနိယႏၲိ၀ါ ငါ၏ဥစၥာဟူ၍ တဏွာအားျဖင့္လည္းေကာင္း။ နစဥပါဒိယတိ၊ မစြဲလမ္း။ ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔၊ ဧ၀မၸိေခါ၊ ဤသို႔လည္း။ ဘိကၡဳ၊ ရဟန္းသည္။ စိေတၱ၊ အာ႐ံုကိုသိျခင္းလကၡဏာရွိေသာ စိတ္၌။ စိတၱာႏုပႆီ၊ အာ႐ံုကိုသိျခင္းသေဘာတရားကို အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။

                          

ဓမၼာႏုပႆနာနိ၀ရဏပဗၺ

          ၁၁။    (က)    ကထဥၥ ပနဘိကၡေ၀ ဘိကၡဳ ဓေမၼသု ဓမၼာႏုပႆီ ၀ိဟရတိ။

             ဣဓဘိကၡေ၀ ဘိကၡဳ ဓေမၼသု ဓမၼာႏုပႆီ ၀ိဟရတိ

                             ပဥၥသုနိ၀ရ ေဏသု။

                             ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ ကထဥၥ၊ အသို႔လွ်င္။ ဘိကၡဳ၊ ရဟန္းသည္။ ဓေမၼသု၊ ႐ုပ္နာမ္တရားတို႔၌။ ဓမၼာႏုပႆီ၊ ႐ုပ္နာမ္တရားတို႔ကို အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။

                   ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ ဣဓ၊ ဤသာသနာေတာ္၌။ ဘိကၡဳ၊ ရဟန္းသည္။ ပဥၥဳသု၊ ငါးပါးကုန္ေသာ။ နိ၀ရေဏသု ပိတ္ပင္ဖံုးလြမ္းတတ္ေသာေၾကာင့္ နိ၀ရဏမည္ကုန္ေသာ၊ ဓေမၼသု၊ သခၤါရကႏၶၶာတရားတို႔၌။ ဓမၼာႏုပႆီ၊ နိ၀ရဏတည္းဟူေသာ၊ သခၤါရကႏၶၶာတရား ကို အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။

  ၃၆                       (ခ)  ကထဥၥ ပန ဘိကၡေ၀ ဘိကၡဳ ဓေမၼသု ဓမၼာႏုပႆီ ၀ိဟရတိ

                                      ပဥၥသု နီ၀ရဏသု။

                   ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ ကထဥၥ၊ အသို႔လွ်င္။ ဘိကၡဳ၊ ရဟန္းသည္။ ပဥၥသု ငါးပါးကုန္ ေသာ။ နိ၀ရေဏသု၊ ပိတ္ပင္ဖံုးလႊမ္းတတ္ေသာေၾကာင့္။ နိ၀ရဏမည္ကုန္ေသာ။ ဓေမၼသု၊ သခၤါရကႏၶၶာတရားတို႔၌။ ဓမၼာႏုပႆီနီ၀ရဏတည္းဟူေသာ သခၤါရကႏၶၶါတရားကို အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ၀ိဟရတိ၊ ေနသနည္း။

                             (၁)     ဣဓ ဘိကၡေ၀ ဘိကၡဳ သႏၲံ ၀ါ အဇၩတၱံကာမစၧႏၵံအတၳိေမ အဇၩတၱံ

             ကာမစၧေႏၵာ ပဇာနာတိ၊ အသႏၲံ ၀ါ အဇၩတၱံကာမစၧႏၵံ နတၳိေမအဇၩတၱံ

             ကာမစၧေႏၵာတိ ပဇာနာတိ၊ ယထာ စ အနပၸႏ္ၷႆ ကာမစၧႏၵႆ

             ဥပၸါေဒါ ေဟာတိ တဥၥ ပဇာနာတိ၊ ယထာစ ဥပၸႏ္ၷႆကာမစၧႏၵႆ

             ပဟာနံ ေဟာတိ တဥၥ ပဇာနာတိ၊ ယထာစပဟိနႆ ကာမစၧႏၵႆ

             အယတႎ အႏုပါေဒါ ေဟာတိ တဥၥ ပဇာနာတိ။

                   ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ ဣဓ၊ ဤသာသနာေတာ္၌။ ဘိကၡဳ၊ ရဟန္းသည္။ အဇၩတၱံ၊ မိမိသႏၲာန္၌။ သႏၲံ၀ါ၊ မျပတ္ျဖစ္သျဖင့္ ထင္ရွားရွိသည္မူလည္းျဖစ္ေသာ။ ကာမစၧေႏၵာ၊  ကာမစၧႏၵံ၊ ကာမစၧႏၵသည္။ အတၳိ၊ ရွိ၏။ ဣတိ၊ ဤသို႔။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                   အဇၩတၱံ၊ မိမိသႏၲာန္၌။ အသႏၲံ၀ါ၊ မျပတ္ျဖစ္ျခင္း။ ပယ္ျခင္းေၾကာင့္ ထင္ရွား မရွိသည္မူလည္းျဖစ္ေသာ။ ကာမစၧႏၵံ၊ ကာမစၧႏၵကို၊  ေမ၊ ငါ၏။ အဇၩတၱံ၊ အတြင္းသႏၲာန္ ၌။ ကမစၧေႏၵာ၊ ကာမစၧႏၵသည္။ နတၳိ၊ မရွိ။ ဣတိ၊ ဤသို႔။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                             ယထာစ၊ အၾကင္ေရွးေရွးေသာကာမစၧႏၵ သုတအာ႐ံု၌ မသင့္ေသာႏွလံုးသြင္း ျခင္းေၾကာင့္လည္း။ ပႏုပၸႏ္ၷႆ၊ ဥပါဒ္သို႔ မေရာက္ေသာ။ ကာမစၧႏၵႆ၊ ကာမစၧႏၵ၏၊ ဥပၸါေဒါ၊ ဥပါဒ္ျခင္းသည္။ ေဟာတိ၊ ျဖစ္၏။ တဥၥ၊ ထိုေရွးေရွးေသာ။ ကာမစၧႏၵ၊ သုတအာ ႐ံု၌ မသင့္ေသာႏွလံုးသြင္းျခင္းဟူေသာ အေၾကာင္းကိုလည္း။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                             ယထာစ၊ အၾကင္ အသုဘစသည္ကို အသုဘစသည္ျဖင့္ သင့္တင့္ေသာ ႏွလံုးသြင္းျခင္းေၾကာင့္လည္း။ ဥပၸႏ္ၷႆ၊ ျဖစ္ေသာ၊ ကာမစၧႏၵႆ၊ ကာမစၧႏၵကို။ ပဟာနံ၊ တဒဂၤ၊ ၀ိကၡမၻနအားျဖင့္ ပယ္ျခင္းသည္။ ေဟာတိ၊ ျဖစ္၏။ တဥၥ၊ ထိုအသုဘအာ႐ံု၌ ႏွလံုးသြင္းျခင္းဟူေသာအေၾကာင္းကိုလည္း။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                             ယထာစ၊ အၾကင္တဒဂၤ၊ ၀ိကၡကပနအားျဖင့္လည္း။ ပဟိနႆ၊ ပယ္အပ္ျပီး ေသာ။ ကာမစၧႏၵႆ၊ ကာမစၧႏၵ၏။ အာယတႎ၊ ေနာင္အခါ၌။ အႏုပၸါေဒါ၊ အရဟတၱမဂ္            အဇၩတၱံ၊ မိမိသႏၲာန္၌။ သႏၲံ၀ါ၊ မျပတ္ျဖစ္သျဖင့္ ထင္ရွားရွိသည္မူလည္း၊

ျဖစ္ေသာ။ ထိနမိဒၶံ၊ အိပ္ျခင္း၊ ငိုက္မ်ည္းျခင္းကို။ ေမ။ ငါ၏။ အဇၩတၱံ၊ အတြင္းသႏၲာန္၌။ ထိနမိဒၶံ၊ ထိနမိဒၶသည္။ အတၳိ၊ ရွိ၏။ ဣတိ၊ ဤသို႔။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                             အဇၩတၱံ မိမိသႏၲာန္၌။ အသႏၲံ၀ါ၊ အျပတ္မျဖစ္ျခင္း။ ပယ္ျခင္းေၾကာင့္ ထင္ရွားမရွိသည္မူလည္းျဖစ္ေသာ။ ထိနမိဒၶံ၊ ထိနမိဒၶကို၊ ေမ၊ ငါ၏။ အဇၩတၱံ၊ အတြင္း သႏၲာန္၌။ ထိနမိဒၶံ၊ ထိနမိဒၶသည္။ နတၳိ၊ မရွိ။ ယထာစ၊ အၾကင္မေမြ႕ေလွ်ာ္ျခင္း၊ ပ်င္းရိ ျခင္း၊ ကိုယ္တစ္စန္႔စန္႔လူးလြန္႔ျခင္း။ ထမင္းဆီယစ္ျခင္း၊ စိတ္စက္မခံ့တြန္႔ျခင္း၊ မသင့္ ေသာႏွလံုးသြင္းျခင္းဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း။ အႏုပၸႏ္ၷႆ၊ ဥပါဒ္သို႔ မေရာက္ေသာ ထိနမိဒၶ၊ ထိနမိဒၶ၏။ ဥပၸါေဒါ၊ ဥပါဒ္ျဖစ္ျခင္းသည္။ ေဟာတိ၊ ျဖစ္၏။ တဥၥ၊ ထိုမေမြ႕ ေလွ်ာ္ျခင္း စေသာအေၾကာင္းကိုလည္း။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                             ယထာစ၊ အၾကင္ေရွးဦးအစအားထတၱျခင္းအာရမၻဓါတ္၊ ပ်င္းရိျခင္းမွ ထြက္ေျမာက္ျခင္း နိကၠမဓါတ္၊ အဆင့္ဆင့္အားထတၱျခင္း၊ ပရကၠမဓါတ္၌၊ အသင့္ႏွလံုး သြင္းျခင္းဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း။ ဥပႏ္ၷႆ၊ ျဖစ္ေသာ။ ထိနမိဒၶကို၊ ပဟာနံ၊ တဒဂၤ၊ ၀ိကၡမၻနအားျဖင့္ပယ္ျခင္းသည္။ ေဟာတိ၊ ျဖစ္၏။ တဥၥ၊ အာရမၻဓါတ္စေသာ အေၾကာင္းကိုလည္း။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

           ယထာစ၊ အၾကင္တဒဂၤ။ ၀ိကၡမၻနအားျဖင့္လည္း။ ပဟိနႆ၊ ပယ္အပ္ျပီးေသာ ထိနမိဒၶႆ၊ ထိုထိနမိဒၶ၏။ အာယတႎ၊ ေနာင္အခါ၌။ အႏုပၸါေဒါ၊ အရဟတၱမဂ္ျဖင့္ မျဖစ္ျခင္းသည္။ ေဟာတိ၊ ျဖစ္၏။ တဥၥ၊ ထိုအသစ္မျဖစ္ေၾကာင္းကိုလည္း။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                   (၄)    သႏၲံ၀ါ အဇၩတၱံ ဥဒၶစၥကုကၠဳစၥံ အတၳိ ေမ အဇၩတၱံ ဥဒၶစၥကုကၠဳစၥ

             ပဇာနာတိ၊ အသႏၲံ ၀ါ အဇၩတၱံ ဥဒၶစၥကုကၠဳစၥံ နတၳိ ေမ အဇၩတၱံ

             ဥဒၶစၥကုကၠဳစံ္ၥႆ ဥပၸါေဒါ ေဟာတိ၊ တလ ပဇာနာတိ၊ ယထာ စ

             ဥပၸႏ္ၷႆ ဥဒၶစၥကုကၠဳစၥ ႆပဟာနံ ေဟာတိ၊ တဥၥ ပဇာနာတိ၊

             ယထာ စ မဟိနႆ ဥဒၶစၥကုကၠဳစၥံႆ အာယတႎ အႏုပၸေဒါ ေဟာတိ၊

             တဥၥ ပဇာနာတိ။

                             အဇၩတၱံ၊ မိမိသႏၲာန္၌။ သႏၲံ၀ါ၊ မျပတ္ျဖစ္သျဖင့္ ထင္ရွားရွိသည္မူလည္းျဖစ္ ေသာ။ ဥဒၶစၥကုကၠဳစၥံ၊ စိတ္၏ မျငိမ္သက္ျခင္းလကၡဏာရွိေသာ။ ဥဒၶစၥ၊ ျပဳအပ္ျပီးေသာ  ဒုစ႐ိုက္၊ မျပဳခဲ့မိေသာသုစ႐ိုက္တို႔၌ အဖန္တလဲလဲစိုးရိမ္ျခင္း လကၡဏာရွိေသာ။ ကုကၠဳစၥ ကို။ ေမ၊ ငါ၏။ အဇၩတၱံ၊ အတြင္းသႏၲာန္၌။ ဥဒၶစၥကုကၠဳစၥံ၊ ဥဒၶစၥ ကုကၠဳစၥံသည္။ အတၳိ၊ ရွိ၏။ ဣတိ၊ ဤသို႔။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။ကို။ ေမ၊ ငါ၏။ အဇၩတၱံ၊ အတြင္းသႏၲာန္၌။ ဥဒၶစၥကုကၠဳစၥံ၊ ဥဒၶစၥ ကုကၠဳစၥံသည္။ အတၳိ၊ ရွိ၏။ ဣတိ၊ ဤသို႔။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                             အဇၩတၱံ၊ မိမိသႏၲာန္၌။ အသႏၲံ၀ါ၊ မျပတ္မျဖစ္ျခင္း၊ ပယ္ျခင္းေၾကာင့္ ထင္ရွား မရွိသည္မူလည္းျဖစ္ေသာ။ ဥဒၶစၥကုကၠဳစၥံ၊ ဥဒၶစၥကုကၠဳစၥကို၊ ေမ၊ ငါ၏။ အဇၩတၱံ၊ အတြင္း သႏၲာန္၌။ ဥဒၶစၥကုကၠဳစၥံ ဥဒၶစၥကုကၠဳစၥသည္။ နတၳိ၊ မရွိ။ ဣတိ၊ ဤသို႔။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                             ယထာစ၊ အၾကင္စိတ္၏ အျငိမ္သက္ေသာအျခင္းအရာအားျဖင့္ မသင့္ေသာ ႏွလံုးသြင္းျခင္းေၾကာင့္လည္း။ အႏုပၸႏ္ၷႆ၊ ဥပါဒ္သို႔မေရာက္ေသာ။ ဥဒၶစၥကုကၠဳစၥႆ၊ ဥဒၶစၥကုကၠဳစၥ၏၊ ဥပၸါေဒါ၊ ဥပါဒ္ျခင္းသည္။ ေဟာတိ၊ ျဖစ္၏။ တဥၥ၊ ထိုစိတ္၏ မျငိမ္သက္ ေသာအျခင္းအရာဟူေသာ ေၾကာင္းကိုလည္း။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                             ထယာစ၊ အၾကင္စိတ္၏ျငိမ္သက္ျခင္း၊ အသင့္အတင့္ႏွလံုးသြင္းျခင္းဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း။ ဥပၸႏ္ၷႆ၊ ျဖစ္ေသာ။ ဥဒၶစၥကုကၠဳစၥႆ၊ ဥဒၶစၥကုကၠဳစၥကို၊ ပဟာနံ၊ တဒဂၤ၊ ၀ိကၡမၻနအားျဖင့္ပယ္ျခင္းသည္။ ေဟာတိ၊ ျဖစ္၏။ တဥၥ၊ ထိုစိတ္၏ ျငိမ္သက္ျခင္း ဟူေသာအေၾကာင္းကိုလည္း။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                             ယထာစ၊ အၾကင္တဒဂၤ၊ ၀ိကၡမၻနအားျဖင့္လည္း။ ပဟိနႆ၊ ပယ္အပ္ျပီးေသာ။ ဥဒၶစၥကုကၠဳစၥႆ၊ ဥဒၶစၥကုကၠဳစၥ၏၊ အာယတႎ၊ ေနာင္အခါ၌၊ အႏုပၸါေဒါ၊ ဥဒၶစၥ၏ အနာဂါမိ မဂ္ျဖင့္ မျဖစ္ျခင္းကုကၠဳစၥ၏ အရဟတၱမဂ္ျဖင့္မျဖစ္ျခင္းသည္။ ေဟာတိ၊ ျဖစ္၏။ တဥၥ၊ ထိုတစ္ဖန္ အသစ္မျဖစ္ေၾကာင္းကိုလည္း။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                   (၅)    သႏၲံ၀ါ အဇၩတၱံ ၀ိစိကိစၧံ၊ အတၳိ ေမ၊ အဇၩတၱံ၊ ၀ိစိကိစၧာတိ၊

             ပဇာနာတိ။ အသႏၲံ၀ါ၊ အဇၩတၱံ၊ ၀ိစိကိစၧံ၊ နတၳိ၊ ေမ၊ အဇၩတၱံ၊

             ၀ိစိကိစၧာ တိ ပဇာနာတိ။ ယထာစ ဥပၸႏ္ၷာယ ၀ိစိကိစၧာယ ဥပၸါေဒါ

             ေဟာတိ။ တဥၥ ပဇာနာတိ။ ယထာစ ဥပၸႏ္ၷာယ ၀ိစိကိစၧာယ အယတႎ

             အႏုပၸါေဒါ ေဟာတိ။ တဥၥ ပဇာနာတိ။

                   အဇၩတၱံ၊ မိမိသႏၲာန္၌။ အသႏၲံ၀ါ၊ မျပတ္ျဖစ္သျဖင့္။ ထင္ရွားရွိသည္မူလည္း ျဖစ္ေသာ။ ၀ိစိကိစၧံ၊ သို႔ေလာ သို႔ေလာ ေတြးေတာရြံရွာ သကၤာမကင္းယံုမွားျခင္း လကၡဏာ ရွိေသာ ၀ိစိကိစၧာကို။ ေမ၊ ငါ၏။ အဇၩတၱံ၊ အတြင္းသႏၲာန္၌။ ၀ိစိကိစၧာ၊ ၀ိစိကိစၧာသည္။ နတၳိ၊ မရွိ။ ဣတိ၊ ဤသို႔၊ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                             အဇၩတံ၊ မိမိသႏၲာန္၌။ အသႏၲံ၀ါ၊ မျပတ္မျဖစ္ျခင္း ပယ္ျခင္းေၾကာင့္အထင္အရွား

မရွိသည္မူလည္းျဖစ္ေသာ။ ၀ိစိကိစၧံ၊ ၀ိစိကိစၧာကို။ ေမ၊ ငါ၏။ အဇၩတၱံ၊ အတြင္းသႏၲာန္၌။

၀ိစိကိစၧာ၊ ၀ိစိကိစၧာသည္။ နတၳိ၊ မရွိ။ ဣတိ၊ ဤသို႔။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                             ယထာစ၊ အၾကင္ေရွးေရွးျဖစ္ေသာ။ ၀ိစိကိစၧာ၊ မသင့္ေသာႏွလုံးသြင္းျခင္းဟူ ေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း။ အႏုပၸႏ္ၷႆ၊ ဥပါဒ္သို႔မေရာက္ေသာ။ ၀ိစိကိစၧာယ၊ ၀ိစိကိစၧာ၏။ ဥပၸါေဒါ၊ ဥပၸါဒ္ျခင္းသည္။ ေဟာတိ၊ ျဖစ္၏။ တဥၥ၊ ထိုေရွးေရွးျဖစ္ေသာ ၀ိစိကိစၧာဟူေသာ အေၾကာင္းကိုလည္း။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                   ယထာစ၊ အၾကင္ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္တရားစသည္တို႔၌ အသင့္ႏွလံုးသြင္းျခင္း ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း။ ဥပၸႏ္ၷာယ၊ ျဖစ္ေသာ၀ိစိကိစၧာယ၊ ၀ိစိကိစၧာကို။ ပဟာနံ၊ တဒဂၤ၊ ၀ိကၡမၻနအားျဖင့္ပယ္ျခင္းသည္။ ေဟာတိ၊ ျဖစ္၏။ တဥၥ၊ ထိုကုသိုလ္အကုသိုလ္ တရား စသည္တို႔၌ အသင့္ႏွလံုးသြင္းျခင္းဟူေသာ အေၾကာင္းကိုလည္း။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                   ယထာစ၊ အၾကင္တဒဂၤ၊ ၀ိကၡမၻနအားျဖင့္လည္း။ ပဟီနာယ၊ ပယ္အပ္ျပီးေသာ။ ၀ိစိကိစၧာယ၊ ၀ိစိကိစၥာ၏။ အာယတႎ၊ ေနာင္အခါ၌။ အႏုပၸါေဒါ၊ ေသာတာပတၱိမဂ္ျဖင့္ မျဖစ္ျခင္းသည္။ ေဟာတိ၊ ျဖစ္၏။ တဥၥ၊ ထိုအသစ္တစ္ဖန္မျဖစ္ေၾကာင္းကိုလည္း။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                   (ဂ)     ဣတိ အဇၩတၱံ ၀ါ ဓေမၼသု ဓမၼာႏုပႆီ ၀ိဟရတိ၊ ဗဟိဒၶါ ၀ါ

                                      ဓေမၼသု ဓမၼာႏုပႆီ ၀ိဟရတိ၊ အဇၩတၱဗဟိဒၶါ၊ ၀ါ ဓေမၼသု

                                      ဓမၼာႏုပႆီ ၀ိဟရတိ။

                   ဣတိ၊ ဤသို႔။ အဇၩတၱံ၀ါ၊ မိမိသႏၲာန္၌လည္း။ ဓေမၼသု၊ နိ၀ရဏတရားတို႔၌။ ဓမၼာႏုပႆီ၊ နိ၀ရဏတရားကို အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။ ဗဟိဒၶါ၀ါ၊ အပသႏၲာန္၌လည္း။ ဓေမၼသု၊ နိ၀ရဏတရားတို႔၌။ ဓမၼာႏုပႆီ၊ နိ၀ရဏတရားကို အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။ အဇၩတၱဗဟိဒၶါ၀ါ၊ ရံခါ မိမိသႏၲာန္ရံခါ အပသႏၲာန္၌လည္း။ ဓေမၼသု၊ နိ၀ရဏတရားတို႔၌။ ဓမၼာႏုပႆီ၊ နိ၀ရဏတရားကို အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။

                   (ဃ)    သမုဒယဓမၼာႏုပႆီ ၀ါ ဓေမၼသု ၀ိဟရတိ၊ ၀ယဓမၼာႏုပႆီ ၀ါ

                                      ဓေမၼသု ၀ိဟရတိ၊ သမုဒယဓမၼာႏုပႆီ ၀ါ ဓေမၼသု ၀ိဟရတိ။

                   ဓေမၼသု၊ နိ၀ရဏတရားတို႔၌။ သမုဒယဓမၼာႏုပႆီ၀ါ၊ သုတအာ႐ံုစသည္၌ မသင့္ေသာႏွလံုးသြင္းျခင္းစေသာ အေၾကာင္းသေဘာကို အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍လည္း။ဟုဆိုအပ္ေသာ။ ဓေမၼသု၊ တရားတို႔၌။ ဓမၼာႏုပႆီ၊ ဥပါဒါနကႏၶၶာတရားကို အဖန္  တလဲလဲ ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။ ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ ကထဥၥ၊ အသို႔လွ်င္။ ဘိကၡဳ၊ ရဟန္းသည္။ ပဥၥသု၊ ငါးပါးကုန္ေသာ။ ဥပါဒါနကၡေႏၶသု၊ ဥပါဒါန္အာ႐ံုျဖစ္ ေသာခႏၶာဟူဆိုအပ္ေသာ။ ဓေမၼသု၊ တရားတို႔၌။ ဓမၼာႏုပႆီ၊ ဥပါဒါနကႏၶၶာတရားကို အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ၀ိဟရတိ၊ ေနသနည္း။

                             ဣဓ ဘိကၡေ၀ ဘိကၡဳ ဣတိ ႐ူပံ၊ ဣတိ ႐ူပႆ သမုဒေယာ၊ ဣတိ ႐ူပႆ အတၳဂၤေမာ။                            ဣတိ ေ၀ဒနာ ဣတိေ၀ဒနာသမုဒေယာ၊ ဣတိေ၀ဒနာယ အတၳဂၤေမာ။                                                 ဣတိသညာယအတၳဂၤေမာ။ ဣတိသခၤါရာ ဣတိသခၤါရာနံသမုဒေယာ၊

                   ဣတိသခၤါရာနံ အတၳဂၤေမာ။ ဣတိ၀ိညာနံ၊ ဣတိ ၀ိညာဏႆ သမုဒေယာ၊

                   ဣတိ၀ိညာဏႆ အတၳဂၤေမာတိ။

                   (က)   ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ ဣဓ၊ ဤသာသနာေတာ္၌။ ဘိကၡဳ၊ ရဟန္းသည္။ ႐ူပံ၊ ႐ူပခႏၶာကား။ ဣတိဧ၀ံဇာတိကံ၊ ဤမွ်ႏွစ္ဆယ့္ရွစ္ပါး။ ဤသို႔ေဖါက္ျပန္ျခင္း သေဘာရွိ၏။ ႐ူပႆ၊ ႐ူပကႏၶၶာ၏။ သမုဒေယာ၊ ျဖစ္ေၾကာင္းကား။ ဣတိ ဧတၱေကာ၊ ဤမွ်အ၀ိဇၨာတဏွာကံ အာဟာရျဖစ္ျခင္းလကၡဏာအားျဖင့္ ငါးပါးအတိုင္းအရွည္ရွိ၏။ ႐ူပႆ၊ ႐ူပကႏၶၶာ၏။ အတၳဂၤေမာ၊ ျဖစ္ေၾကာင္းကား၊ ဣတိ၊ ဧတၱေကာ၊ ဤမွ်အ၀ိဇၨာ၊ တဏွာ၊ ကံ၊ အာဟာရ၏ ခ်ဳပ္ျခင္း ပ်က္ျခင္းလကၡဏာအားျဖင့္ ငါးပါးအတိုင္း  အရွည္ရွိ၏။

                   (ခ)   ေ၀ဒနာ၊ ေ၀ဒနာကႏၶၶာကား။ ဣတိဧတၱကာ ဣတိဧ၀ံဇာတိကာ။ ဤမွ်သံုး ပါး။ ဤသို႔ခံစားျခင္းသေဘာရိွ၏။ ေ၀ဒနာယ၊ ေ၀ဒနကႏၶၶာ၏။ သမုဒေယာ၊ ျဖစ္ေၾကာင္း ကား။ ဣတိ၊ ဧတၱေကာ၊ ဤမွ်အ၀ိဇၨာ တဏွာကံ ဖႆျဖစ္ျခင္းလကၡဏာ အားျဖင့္ ငါးပါးအတိုင္းအရွည္ရွိ၏။ ေ၀ဒနာယ၊ ေ၀ဒနကႏၶၶာ၏။ အတၳဂၤေမာ၊ ခ်ဳပ္ေၾကာင္းကား၊ ဣတိ ဧတၱေကာ၊ ဤမွ်အ၀ိဇၨာ တဏွာ ကံ ဖႆ၏ခ်ဳပ္ျခင္း၊ ပ်က္ျခင္း၊ လကၡဏာငါး ပါးအတုိင္းအရွည္ရွိ၏။

                   (ဂ)   သညာ၊ သညာကႏၶၶာကား၊ ဣတိဧတၱကာ ဣတိဧ၀ံဇာတိကာ၊ ဤမွ် ႐ူပသညာ စေသာအားျဖင့္ေျခာက္ပါး၊ ဤသို႔႐ူပါ႐ံုစသည္ကုိမွတ္ျခင္းသေဘာရွိ၏။ သညာယ၊ သညာကႏၶၶာ၏၊ သမုဒေယာ၊ ျဖစ္ေၾကာင္းကား။ ဣတိ၊ ဧတၱေကာ၊ ဤမွ် အ၀ိဇၨာ တဏွာ ကံ ဖႆျဖစ္ျခင္းလကၡဏာအားျဖင့္ ငါးပါးအတိုင္းအရွည္ရွိ၏။ သညာယ သညာကႏၶၶာ၏။ အတၳဂၤေမာ၊ ခ်ဳပ္ေၾကာင္းကား။ ဣတိ ဧတၱေကာ၊ ဤမွ်အ၀ိဇၨာ တဏွာ ကံ ဖႆ၏ခ်ဳပ္ျခင္း ပ်က္ျခင္းလကၡဏာအားျဖင့္ ငါးပါးအတိုင္းအရွည္ရွိ၏။

                   (ဃ)    သခၤါရာ၊ သခၤါရကႏၶၶာတို႔ကား။ ဣတိ၊ ဧတၱေကာ၊ ဣတိဧ၀ံ၊ ဇာတိကာ။

 ဤမွ်ငါးဆယ္ ဤသို႔ျပျခင္းသေဘာရွိကုန္၏။ သခၤါရာနံ၊ သခၤါရကႏၶၶာတို႔၏။ သမုဒ

ေယာ၊ ျဖစ္ေၾကာင္းကား။ ဣတိ၊ ဧတၱေကာ၊ ဤမွ်အ၀ိဇၨာ တဏွာ ကံ ဖႆ ျဖစ္ျခင္း လကၡဏာအားျဖင့္ ငါးပါးအတိုင္းအရွည္ရွိ၏။ သခၤါရာနံ၊ သခၤါရကႏၶၶာတို႔၏။ အတၳဂၤေမာ၊ ခ်ဳပ္ေၾကာင္းကား။ ဣတိ ဧတၱေကာ၊ ဤမွ်အ၀ိဇၨာ တဏွာကံ ဖႆ၏ ခ်ဳပ္ျခင္း၊ ပ်က္ျခင္း လကၡဏာအားျဖင့္ ငါးပါးအတိုင္းအရွည္ရွိကုန္၏။

                   (စ)   ၀ိညာဏံ၊ ၀ိညာနကႏၶၶာကား ဣတိ ဧတၱကံ ဣတိ ဧ၀ံဇာတိကံ၊ ဤမွ်ေလာကီ စိတ္ ၈၁-ခု၊ ဤသို႔အာ႐ံုကိုသိျခင္းသေဘာရွိ၏။ ၀ိညာဏႆ၊ ၀ိညာနကႏၶၶာ၏။ သမုဒေယာ၊ ျဖစ္ေၾကာင္းကား။ ဣတိ၊ ဧတၱေကာ၊ ဤမွ်အ၀ိဇၨာ၊ တဏွာ၊ ကံ၊ နာမ္႐ုပ္ ျဖစ္ျခင္းလကၡဏာအားျဖင့္ ငါးပါးအတုိင္းအရွည္ရွိ၏။ ၀ိညာဏႆ၊ ၀ိညာ နကႏၶၶာ၏၊ အတၳဂၤေမာ၊ ခ်ဳပ္ေၾကာင္းကား။ ဣတိ၊ ဧတၱေကာ၊ ဤမွ်အ၀ိဇၨာ၊ တဏွာ၊ ကံ၊ နာမ္႐ုပ္၏ ခ်ဳပ္ျခင္းပ်က္ျခင္းလကၡဏာအားျဖင့္ ငါးပါးအတုိင္းအရွည္ရွိ၏။ ဣတိ၊ ဤသို႔။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။ ဣတိ အဇၩတၱံ ၀ါ ဓေမၼသု ဓမၼာႏုပႆီ၀ိဟရတိ၊ ဗဟိဒၶါ၀ါ၊ ဓေမၼသု၊ ဓမၼာႏုပႆီ ၀ိဟရတိ။ အဇၩတၱဗဟိဒၶါ၀ါ ဓေမၼသု ဓမၼာႏုပႆီ ၀ိဟရတိ။ သမုဒယဓမၼာႏုပႆီ ၀ါ ဓေမၼသု ၀ိဟရတိ။ ၀ယဓမၼာႏုပႆီ ၀ါ ဓေမၼသု ၀ိဟရတိ၊ သမုဒယ၀ယဓမၼာႏုပႆီ ၀ါ ဓေမၼသု ၀ိဟရတိ။

                             အတၳိ ဓမၼာတိ၀ါပနႆသတိပစၥဳပ႒ိတာေဟာတိ၊

                   ယာ၀ေဒ၀ ဉာဏမတၱာယ   ပဋိႆတိမတၱာယ။ အနိႆီေတာစ ၀ိဟရတိ။

                   နစကိဥၥိေလာေက ဥပါဒိယတိ။ ဧ၀ပၸိေခါ ဘိကၡေ၀ ဘိကၡဳ

                   ဓေမၼသု ဓမၼာႏုပႆီ ၀ိဟရတိ။ ပဥၥသု ဥပါဒါနကၡေႏၶသု။

                   (စ)   ဣတိ၊ ဤသို႔။ အဇၩတၱံ၀ါ၊ မိမိသႏၲာန္၌လည္း။ ဓေမၼသု၊ ဥပါဒါနကၡာ တရားတို႔၌။ ဓမၼာႏုပႆီ၊ ဥပါဒါနကႏၶၶာတရားကို အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။ ဗဟိဒၶါ၀ါ၊ အပသႏၲာန္၌လည္း။ ဓေမၼသု၊ ဥပါဒါနကႏၶၶာတရားတို႔၌။ ဓမၼာႏုပႆီ၊ ဥပါဒါနကႏၶၶာတရားကို အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။ အဇၩတၱဗဟိဒၶါ၀ါ၊ ရံခါမိမိသႏၲာန္၊ ရံခါအပသႏၲာန္၌လည္း။ ဓေမၼသု၊ ဥပါဒါနကႏၶၶာတရားတို႔၌။ ဓမၼာႏုပႆီ၊ ဥပါဒါနကႏၶၶာတရားကို အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။

                   (ဆ)   ဓေမၼသု၊ ဥပါဒါနကႏၶၶာတရားတို႔၌၊ သမုဒယဓမၼာႏုပႆီ ၀ါ အ၀ိဇၨာ စေသာ ျဖစ္ေၾကာင္းသေဘာကို အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍လည္း။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။ဓေမၼသု၊ ဥပါဒါနကႏၶၶာတရားတို႔၌။ ၀ယဓမၼာႏုပႆီ ၀ါ၊ အ၀ိဇၨာ၏ခ်ဳပ္ျခင္းစေသာပ်က္စီးေၾကာင္းသေဘာကို အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။ ဓေမၼသု၊  ဥပါဒါနကႏၶၶာတရားတို႔၌ သမုဒယ၀ယဓမၼာႏုပႆီ ၀ါ၊ ျဖစ္ေၾကာင္းသေဘာ ပ်က္စီးေၾကာင္း သေဘာကို အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍လည္း။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။

                   (ဇ)   ဓမၼာ၊ ဥပါဒါနကႏၶၶာတရားတို႔သည္သာလွ်င္၊ အတၳိ သႏၲိရွိကုန္၏။ ဣတိ၊ ဤသို႔။ အႆ၊ ထိုရဟန္း၏။ သတိ၀ါပန သတိသည္မူလည္း။ ပစၥဳပ႒ိတာ၊ ေရွး႐ႈထင္ သည္။ ေဟာတိ၊ ျဖစ္၏။ သာ၊ ထိုဥပါဒါနကႏၶၶာကို ေအာက္ေမ့ျခင္းသတိသည္။ ယာေဒ၀၊  အၾကင္မွ်ေလာက္။ ဉာဏမတၱာယ၊ အဆင့္ဆင့္ဓမၼာႏုပႆနာဉာဏ္၏ ပြားျခင္းအတုိင္း  အရွည္အက်ိဳးငွာလည္းေကာင္း။ ပဋိႆတိမတတၱာယ၊ အဆင့္ဆင့္ ဥပါဒါနကႏၶၶာကို  ေအာက္ေမ့ျခင္း သတိ၏ပြားျခင္း အတိုင္းအရွည္အက်ိဳးငွာလည္းေကာင္း ေဟာတိ၊ ျဖစ္၏။

        (စ်)   ေသာဘိကၡဳ၊ ထိုရဟန္းသည္။ အနိႆိေတာစ၊ ဥပါဒါနကႏၶၶာကို တဏွာ၊ ကိဥၥိ၊ တစ္စံုတစ္ခုေသာတရားကို။ အတၱာတိ၀ါ၊ ငါအစိုးရေသာကိုယ္ဟူ၍။ တဏွာအား ျဖင့္လည္းေကာင္း။ အတၱ နိယႏၲိ၀ါ၊ ငါ၏ဥစၥာဟူ၍ တဏွာအားျဖင့္လည္းေကာင္း။ နစဥပါဒိယတိ၊ မစြဲလမ္း။ ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ ဧ၀မၸိေခါ၊ ဤသို႔လည္း။ ဘိကၡဳ၊ ရဟန္းသည္။ ပဥၥသု၊ ငါးပါးကုန္ေသာ။ ဥပါဒါနကၡေႏၶသု၊ ဥပါဒါန္အာ႐ံုျဖစ္ေသာ ခႏၶာဟုဆိုအပ္ေသာ။ ဓေမၼသု၊ တရားတို႔၌။ ဓမၼာႏုပႆီ၊ ဥပါဒါနကႏၶၶာတရားကို။ အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။

                       

ဓမၼာႏုပႆနာ အာယတနပဗၺ

                             ၁၃။     ပုန စပရံ ဘိကၡေ၀ ဘိကၡဳ ဓေမၼသု ဓမၼာႏုပႆီ ၀ိဟရတိ၊               

             ဆသုအဇၩတၱိကဗာ ဟိေရသု အာယတေနသု။ ကထဥၥ ပန

             ဘိကၡေ၀ ဘိကၡဳ ဓေမၼသု ဓမၼာႏုပႆီ ၀ိဟရတိ ဆသု အဇၩတၱိ

             ကဗာဟိေရသု အာယတေနသု။

                   ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ ပုနစ၊ တဖန္လည္း။ အပရံ၊ တပါးတံု။ ဘိကၡဳ၊ ရဟန္းသည္။ ဆသု၊ ေျခာက္ပါးကုန္ေသာ။ အဇၩတၱိကဗာဟိေရသု အတြင္းသႏၲာန္၊ အပသႏၲာန္၌ ျဖစ္ကုန္ေသာ။ အာယတေနသု၊ အာယတနျဖစ္ကုန္ေသာ။ ဓေမၼသု၊ တရားတို႔၌။ ဓမၼာႏုပႆီ၊ အာယတနတရားကို အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။ ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ ကထဥၥ၊ အသို႔လွ်င္။ ဘိကၡဳ၊ ရဟန္းသည္။ ဆသု၊ ေျခာက္ပါးကုန္ေသာ။ အဇၩတၱ ကဗာဟိေရသု၊ အတြင္းသႏၲာန္၊ အပသႏၲာန္၌ျဖစ္ကုန္ေသာ။ အာယတေနသု၊ အာယတန ျဖစ္ကုန္ေသာ။ ဓေမၼသု၊ တရားတို႔၌။ ဓမၼာႏုပႆီ၊ အာယတနတရားကို အဖန္တလဲလဲ ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။

                   (က)    ဣဓ ဘိကၡေ၀ ဘိကၡဳ စကၡဳဥၥ ပဇာနာတိ ႐ူေပစ ပဇာနာတိ၊ ယဥၥ

             တဒုဘယံ ပဋိစၥဥပၸဇၨတိ သံေယာဇနံ တဥၥ ပဇာနာတိ၊ ယထာစ

             အႏုပၸႏ္ၷႆ သံေယာဇနႆ ဥပၸါေဒၵါ ေဟာတိ။ တဥၥ၊ ပဇာနာတိ၊

             ယထာ စ ဥပၸႏ္ၷႆ သံေယာဇနႆ ပဟာနံ ေဟာတိ၊ တဥၥ

             ပဇာနာတိ၊ ပထာစ ပဟိနႆ သံေယာဇနႆ အာယတႎ

             အႏုပၸါေဒၵါ ေဟာတိ၊ တဥၥ ပဇာနာတိ။

                   (က)  ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ ဣဓ၊ ဤသာသနာေတာ္၌။ ဘိကၡဳ၊ ရဟန္းသည္။ စကၡဳဥၥ၊ စကၡဳပသာဒကိုလည္း။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။ ႐ူေပစ၊ ႐ူပါ႐ံုတို႔ကိုလည္း ပဇာနာတိ၊ သိ၏။ တဒုဘယံ၊ ထိုစကၡဳပသာဒ၊ ႐ူပါ႐ံုႏွစ္ပါးကို။ ပဋိစၥ၊ စြဲ၍။ ယဥၥသံေယာဇနံ၊ အၾကင္ ကာမရာဂ စေသာ သံေယာဇဥ္ဆယ္ပါးသည္။ ဥပဇၨတိ၊ ျဖစ္၏။ တဥၥ၊ ထိုသံေယာဇဥ္ ဆယ္ပါး ကိုလည္း။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                   ယထာစ၊ အၾကင္မသင့္ေသာ ႏွလံုးသြင္းျခင္းေၾကာင့္လည္း။ အႏုပၸႏ္ၷႆ၊ မျဖစ္ေသးေသာ။ သံေယာဇနႆ၊ သံေယာဇဥ္၏။ ဥပၸါေဒၵါ၊ ျဖစ္ျခင္းသည္။ ေဟာတိ၊ ျဖစ္၏။ တဥၥ၊ ထိုသံေယာဇဥ္ကိုျဖစ္ေၾကာင္းကိုလည္း။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                   ယထာစ၊ အၾကင္သင့္ေသာ ႏွလံုးသြင္းျခင္းေၾကာင့္လည္း။ ဥပၸႏ္ၷႆ၊ မျဖစ္ေသး ေသာ သံေယာဇနႆ၊ သံေယာဇဥ္ကို။ ပဟာနံ၊ တဒဂၤ၊ ၀ိကၡမၻနအားျဖင့္ ပယ္ျခင္းသည္၊ ေဟာတိ၊ ျဖစ္၏။ တဥၥ၊ ထုိသံေယာဇဥ္ကို ပယ္ေၾကာင္းကိုလည္း။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                   ယထာစ၊ အၾကင္တဒဂၤ။ ၀ိကၡမၻနအားျဖင့္လည္း။ ပဟိနႆ၊ ပယ္အပ္ျပီးေသာ၊ သံေယာဇနႆ၊ သံေယာဇဥ္၏။ အာယတႎ ေနာင္အခါ၌။ အႏုပၸါေဒၵါ၊ မဂ္ျဖင့္မျဖစ္ျခင္း သည္။ ေဟာတိ၊ ျဖစ္၏။ တဥၥ၊ ထိုေနာင္တဖန္ မျဖစ္ေၾကာင္းျဖစ္ေသာမဂ္ကိုလည္း။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                   ေသာတဥၥ ပဇာနာတိ၊ သေဒၵ စ ပဇာနာတိ၊ ယဥၥတဒုဘယံ ပဋိစၥ ဥပၸဇၨတိ သံေယာဇနံ တဥၥ ပဇာနာတိ ယထာ စ အႏုပၸႏ္ၷႆ သံေယာဇနႆ ဥပၸါေဒၵါ ေဟာတိ တဥၥ ပဇနာတိ၊ ယထာ စ ဥပၸႏ္ၷႆ သံေယာဇနႆ ပဟာနံ ေဟာတိ တဥၥ ပဇာနာတိ၊ ယထာ စ ပဟိနႆ သံေယာဇနႆ အာယတႎ အႏုပၸါေဒါ ေဟာတိ တဥၥ ပဇာနာတိ။

                             သံေယာဇနႆ ပဟာနံ ေဟာတိ။ တဥၥ ပဇာနာတိ၊ ယထာစ ပဟိနႆ သံေယာဇနႆ အာယတိ အႏုပၸါေဒါ ေဟာတိ။ တဥၥပဇာနာတိ။

                   (င)     ကာယဥၥ၊ ကာယပသာဒကိုလည္း။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။ ေဖာ႒ေဗၺစ၊    ေဖာ႒ဗၺာ႐ံုတို႔ကိုလည္း။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။ တဒုဘယံ၊ ထိုကာယပသာဒ၊ ေဖာ႒ဗၺာ႐ံုႏွစ္ပါးကို။ ပဋိစၥ၊ စြဲ၍။ ယဥၥသံေယာဇနံ၊ အၾကင္ကာမရာဂစေသာ သံေယာဇဥ္ ဆယ္ပါးသည္။ ဥပၸဇၨတိ၊ ျဖစ္၏။ တဥၥ၊ ထိုသံေယာဇဥ္ဆယ္ပါးကိုလည္း။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။ ပ။ တဥၥ၊ ထိုေနာင္တစ္ဖန္ မျဖစ္ေၾကာင္းျဖစ္ေသာ

မဂ္ကိုလည္း။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                             မနဥၥပဇာနာတိ၊ ဓေမၼ စ ပဇာနာတိ၊ တဥၥ တဒုဘယံ ပဋိစၥ ဥပၸဇၨတိ

                   သံေယာဇနံ တဥၥ ပဇာနာတိ၊ ယထာစ အႏုပၸႏ္ၷႆသံေယာဇနႆ

                   ဥပၸါေဒါ ေဟာတိ၊ တဥၥ ပဇာနာတိ။ ယထာစဥပၸႏ္ၷႆ သံေယာဇနႆ

                   ပဟာနံ ေဟာတိ၊ တဥၥ ပဇာနာတိ၊ ယထာစ ပဟိနႆ သံေယာဇနႆ

                   အာယတႎ အႏုပၸါေဒါ ေဟာတိ၊ တဥၥ ပဇာနာတိ။

                   (စ)               မနဥၥ၊ မနာယတနကိုလည္း။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။ ဓေမၼစ၊ ဓမၼာ႐ံုကိုလည္း၊ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။ တဒုဘယံ၊ ထိုမနယတန၊ ဓမၼာ႐ံုႏွစ္ပါးကို ပဋိစၥ၊ စြဲ၍၊ တဥၥသံေယာဇနံ၊ အၾကင္ကာမရာဂစေသာ သံေယာဇဥ္ဆယ္ပါးသည္။ ဥပၸဇၨတိ၊ ျဖစ္၏။ တဥၥ၊ ထုိသံေယာ ဇဥ္ဆယ္ပါးကိုလည္း။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                             ယထာစ အၾကင္အသင့္ေသာႏွလံုးသြင္းျခင္းေၾကာင့္လည္း။ အႏုပၸႏ္ၷႆ မျဖစ္ေသးေသာ။ သံေယာဇနႆ သံေယာဇဥ္၏။ ဥပၸါေဒါ၊ ျဖစ္ျခင္းသည္။ ေဟာတိ၊ ျဖစ္၏။ တဥၥ၊ ထိုသံေယာဇဥ္ ျဖစ္ေၾကာင္္းကိုလည္း။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                             ယထာစ၊ အၾကင္တဒဂၤ၊ ၀ိကၡမၻနအားျဖင့္လည္း။ ပဟီနႆ၊ ပယ္အပ္ျပီးေသာ။ သံေယာဇနႆ သံေယာဇဥ္၏။ အာယတႎ၊ ေနာင္အခါ၌ အႏုပၸါေဒါ၊ မဂ္ျဖင့္မျဖစ္ျခင္း သည္။ ေဟာတိ၊ ျဖစ္၏။ တဥၥ၊ ထိုေနာင္တ တစ္ဖန္မျဖစ္ေၾကာင္းမဂ္ကိုလည္း။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                                                ဣတိ အဇၩတၱံ ၀ါ ဓေမၼသု ဓမၼာႏုပႆီ ၀ိဟရတိ၊ ဗဟိဒၶါ ၀ါ

                                      ဓေမၼသု ဓမၼာႏုပႆီ ၀ါဟရတိ၊ အဇၩတၱဗဟိဒၶါ ၀ါ ဓေမၼသုဓမၼာ

                                      ႏုပႆီ ၀ိဟရတိ၊ သမုဒယဓမၼာႏုပႆီ ၀ါ ဓေမၼသု ၀ိဟရတိ၊

                                      ၀ယဓမၼာႏုပႆီ ၀ါ ဓေမၼသု ၀ိဟရတိ၊ သမုဒယ၀ယဓမၼာ ႏုပႆီ

                                      ၀ါ ဓေမၼသု ၀ိဟရတိ။ အတၳိ ဓမၼာတိ ၀ါ ပနႆ သတိပစၥဳပ႒ိတာ

                                      ေဟာတိ ယာ၀ေဒ၀ ဉာဏမတၱာယ ပဋိႆတိမတၱာယ။ အနိႆိ

                                      ေတာ စ ၀ိဟရတိ၊ နစ ကိဥၥိ ေလာေက။ ဥပါဒိယတိ။ ဧ၀မၸိ ေခါ

                                      ဘိကၡေ၀ ဘိကၡဳ ဓေမၼသု ဓမၼာႏုပႆီ ၀ိဟရတိ ဆသု အဇၩတၱိ

                                      ကာဗာဟိေရသု အာယတေနသု။

                   (ဆ)             ဣတိ၊ ဤသို႔။ အဇၩတၱံ၀ါ၊ မိမိသႏၲာန္၌လည္း။ ဓေမၼသု၊ အာယတနတရားတို႔၌။ ဓမၼာႏုပႆီ အာယတနတရားကို အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။ ပ။ ဓေမၼသု၊ အာယတနတရားတို႔၌။ သမုဒယဓမၼာႏုပႆီ၀ါ၊ စကၡာယတနစသည္၏ ျဖစ္ေၾကာင္းျဖစ္ေသာ အ၀ိဇၨာစေသာတရားကို အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။ ပ။ ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ ဧ၀မၸိေခါ၊ ဤသို႔လည္း။ ဘိကၡဳ၊ ရဟန္းသည္။ ဆသု၊ ေျခာက္ ပါးကုန္ေသာ။ အဇၩတၱိက ဗဟိေရသု၊ အတြင္းသႏၲာန္ အျပင္သႏၲာန္၌ျဖစ္ကုန္ေသာ။ အာယတေနသု၊ အာယတန ျဖစ္ကုန္ေသာ။ ဓေမၼသု၊ တရားတို႔၌။ ဓမၼာႏုပႆီ၊ အာယတန တရားကို အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။

                                                          ဓမၼာႏုပႆနာ ေဗာဇၩဂၤပဗၺ

                   ပုနစပရံ ဘိကၡေ၀ ဘိကၡဳ ဓေမၼသု ဓမၼာႏုပႆီ ၀ိဟရတိ သတၱသု ေဗာဇၩေဂၤသု။

                   ကထဥၥ ပန ဘိကၡေ၀ ဘိကၡဳ ဓေမၼသု ဓမၼာႏုပႆီ ၀ိဟရတိ သတၱသု ေဗာဇၩေဂၤသု။

                   ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ ပုနစ၊ တစ္ဖန္လည္း။ အပရံ၊ တပါးတံု။ ဘိကၡဳ၊ ရဟန္း သည္။ သတၱသု၊ ခုနစ္ပါးကုန္ေသာ။ ေဗာဇၩေဂၤသု၊ ေဗာဇၩင္ျဖစ္ကုန္ေသာ။ ဓေမၼသု၊ တရားတို႔၌။ ဓမၼာႏုပႆီ၊ ေဗာဇၩင္တရားကို အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။ ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ အထဥၥ၊ အသို႔လွ်င္။ ဘိကၡဳ၊ ရဟန္းသည္။ သတၱသု၊ ခုနစ္ပါးကုန္ ေသာ။ ေဗာဇၩေဂၤသု၊ ေဗာဇၩင္ျဖစ္ကုန္ေသာ။ ဓေမၼသု၊ တရားတို႔၌။ ဓမၼာႏုပႆီ၊ ေဗာဇၩင္ တရားကို အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ၀ိဟရတိ၊ ေနသနည္း။

                   (က)    ဣဓ ဘိကၡေ၀ ဘိကၡဳ သႏၲံ ၀ါ အဇၩတၱံ သတိသေမၼာဇၩင္ ဂႍ အတၳိေမ

                                      အဇၩတၱံ သတိသေမၼာဇေဂၤါတိ ပဇာနာတိ၊ အသႏၲံ ၀ါ အဇၩတၱံ

                                      သတိသေမၺာဇၩဂႍ နတၳိေမ အဇၩတၱံ သတိသေမာဇၩေဂၤါတိ ပဇာနာတိ၊

                                      ယထာစ အႏုပၸႏ္ၷႆ သတိသေမၺာဇၩဂၤါႆ ဥပၸါေဒါ ေဟာတိ တဥၥ

                                      ပဇာနာတိ၊ ယထာစဥပၸႏ္ၷႆ သတိသေမၺာဇၩဂၤႆ ဘာ၀နာယ ပါရိပူရိ

                                      ေဟာတိ တဥၥ ပဇာနာတိ။

                   (က)             ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔။ ဣဓ၊ ဤသာသနာေတာ္၌။ ဘိကၡဳ၊ ရဟန္းသည္အဇၩတၱံ

 မိမိသႏၲာန္၌။ သႏၲံ၀ါ၊ ရသည္ျဖစ္၍။ ထင္ရွားရွိသည္မူလည္း ျဖစ္ေသာသတိသေမၺာဇၩဂႍ၊

ကုသိုလ္တရားကို ေအာက္ေမ့တတ္ေသာ သတိသေမၺာဇၩင္ကို။ ေမ၊ ငါ၏။ အဇၩတၱံ၊ အတြင္းသႏၲာန္၌။ သတိသေမၺာဇၩေဂၤါ၊ သတိသေမၺာဇၩင္သည္။ အတၳိ၊ ရွိ၏။ ဣတိ၊ ဤသို႔၊ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။ အဇၩတၱံ၊ မိမိသႏၲာန္၌။ အသႏၲံ၀ါ၊ မရသည္ျဖစ္၍။ ထင္ရွားမရွိသည္ မူလည္းျဖစ္ေသာ။ သတိသေမၺာဇၩဂၤ သတိသေမၺာဇၩင္ကုိ။ ေမ၊ ငါ၏။ အဇၩတၱံ၊ အတြင္း သႏၲာန္၌။သတိသဇၩေဂၤါ၊ သတိသေမၺာဇၩင္သည္။

နတၳိ၊ မရွိ။ ဣတိ၊ ဤသို႔။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                   ယထာစ၊ အၾကင္အသင့္ႏွလံုးသြင္းျခင္းေၾကာင့္။ အႏုပနႆ၊ မျဖစ္ေသးေသာ။ သတိ သေမၺာဇၩဂၤႆ၊ သတိသေမၺာဇၩင္၏။ ဥပၸာယ္ေဒါျဖစ္ျခင္းသည္။ ေဟာတိ၊ ျဖစ္၏။ တဥၥ၊ ထိုသေမၺာဇၩင္ျဖစ္ေၾကာင္းကိုလည္း။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                   ယထာစ၊ အၾကင္အရဟတၱမဂ္ေၾကာင့္လည္း။ ဥပၸႏ္ၷႆ၊ ျဖစ္ေသာ။ သတိ သေမၺာဇၩဂၤႆ၊ သတိသေမၺာဇၩင္၏။ ဘာ၀နာယ၊ ပြားျခင္းျဖင့္ ပြားျခင္းငွာ၊ ပြားျခင္း၏။ ပါရိပုရိ၊ ျပည့္စံုျခင္းသည္။ ေဟာတိ၊ ျဖစ္၏။ တဥၥ၊ ထိုအရဟတၱမဂ္ကိုလည္း။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                                                သႏၲံ ၀ါ အဇၩတၱံ ဓမၼ၀ိစယသေမၺာဇၩဂႍ အတၳိ ေမ အဇၩတၱံ

                                      ဓမၼ၀ိစယသေမၺာဇၩေဂၤါ ပဇာနာတိ၊ အသႏၲံ ၀ါ အဇၩတၱံ

                                      ဓမၼ၀ိစယသေမၺာဇၩဂႍ နတၱိ ေမ အဇၩတၱံ ဓမၼ၀ိစယသေမၺာဇၩေဂၤါတိ

                                      ပဇာနာတိ၊ ယထာစ အႏုပၸႏ္ၷႆ ဓမၼ၀ိစယသေမၺာဇၩဂၤႆဥပၸါေဒါ

                                      ေဟာတိ တဥၥ ပဇာနာတိ၊ ယထာစ ဥပၸႏ္ၷႆ ဓမၼ၀ိစယ

                                      သေမၺာဇၩဂၤႆ ဘာ၀နာယ ပါရိပူရိ ေဟာတိ တဥၥပဇာနာတိ။

                   (ခ)               သႏၲံ၀ါ၊ ရသည္ျဖစ္၍ ထင္ရွားရွိသည္မူလည္းျဖစ္ေသာ။ ဓမၼ၀ိစယ သေမၺာဇၩဂႍ၊ သေဘာတရားကို စံုစမ္းဆင္ျခင္တတ္ေသာ ပညာတည္းဟူေသာ။ ဓမၼ၀ိစယသေမၺာဇၩင္ကို။ ေမ၊ ငါ၏။ အဇၩတၱံ၊ အတြင္းသႏၲာန္၌။ ဓမၼ၀ိစယ သေမၺာဇၩေဂၤါ ဓမၼ၀ိ စယသေမၺာဇၩင္သည္၊ အတၳိ၊ ရွိ၏။ ဣတိ၊ ဤသို႔၊ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။ ပ။ တဥၥ၊ ထိုအရဟတၱ မဂ္ကိုလည္း။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                             သႏၲံ၀ါ အဇၩတၱံ ၀ိရိယသေမၺာဇၩဂၤ အတၳိေမအဇၩတၱံ၀ိရိယသေမၺာဇၩေဂၤါတိ

                   ပဇာနာတိ အသႏၲံ၀ါ အဇၩတၱံ ၀ိရိယသေမၺာဇၩဂႍ နတၳိ ေမ

                   အဇၩတၱံ ၀ိရိယသေမၺာဇၩေဂၤါတိ ပဇာနာတိ။ ယထာစအနပၸႏ္ၷႆ၊

                             ၀ိရိယသေမၺဇၩဂၤႆ ဥပၸါေဒါ ေဟာတိ တဥၥ ပဇာနာတိ ယထာစ

                   ဥပၸႏ္ၷႆ ၀ိရိယသေမၺာဇၩဂၤႆ ဘာ၀နာယ ပါရိပူရိေဟာတိ၊ တဥၥပဇာနာတိ။

                   (ဂ)    သႏၲံ၀ါ၊ ရသည္ျဖစ္၍ ထင္ရွားရွိသည္မူလည္းျဖစ္ေသာ။ ၀ိရိယသေမၺာဇၩဂၤ၊ ကုသိုလ္တရားကိုအားထတၱျခင္းတည္းဟူေသာ။ ၀ိရိယသေမၺဇၩင္ကို။ ပ။ တဥၥ၊ ထိုအရ ဟတၱမဂ္ကိုလည္း။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                             သႏၲံ၀ါအဇၩတၱံ ပီတိသေမၺာဇၩဂၤ အတၳိေမအဇၩတၱံပီတိသေမၺာဇၩေဂၤါတိ

                   ပဇာနာတိ။ အသႏၲံ၀ါ အဇၩတၱံ ပီတိသေမၺာဇၩဂႍ နတၳိေမ အဇၩတၱံ

                   ပီတိေမၺာဇၩေဂၤါတိ ပဇာနာတိ၊ ယထာစ အႏုပၸႏ္ၷႆ ပီတိသေမၺာဇၩဂၤႆ

                   ဥပၸါေဒါ ေဟာတိ၊ တဥၥ ပဇာနာတိ။ ယထာစ ဥပၸႏ္ၷႆပီတိ

                   သေမၺာဇၩဂၤႆ ဘာ၀နာယ ပါရီပူရီ ေဟာတိ တဥၥ ပဇာနာတိ။

                   (ဃ)  သႏၲံ၀ါ၊ ရသည္ျဖစ္၍ ထင္ရွားရွိသည္မူလည္းျဖစ္ေသာ။ ပီတိသေမၺာဇၩဂၤ၊ ရတနာသံုးပါးဂုဏ္ စသည္ကို ႏွစ္သက္ျခင္းတည္းဟူေသာ။ ပီတိသေမၺာဇၩင္ကို ပ။ တဥၥ၊ ထိုအရဟတၱမဂ္ကိုလည္း၊ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                             သႏၲံ၀ါအဇၩတၱံ ပႆဒၶိသေမၺာဇၩဂၤ အတၳိေမ အဇၩတၱံ ပႆဒၶိသေမၺာဇၩေဂၤါတိ

                   ပဇာနာတိ၊ အသႏၲံ၀ါအဇၩတၱံ ပႆဒၶိသေမၺာဇၩဂၤနတၱိ ေမ အဇၩတၱံပႆဒၶိ

                   သေမၺဇၩေဂၤါတိ ပဇာနာတိ၊ ယထာစအႏုပၸႏ္ၷႆ။ ပႆဒၶိသေမၺာဇၩဂၤႆ

                   ဥပၸါေဒါ ေဟာတိ၊ တဥၥ ပဇာနာတိ၊ ယထာစ ဥပၸႏ္ၷႆပႆဒၶိ

                   သေမၺာဇၩဂၤႆ ဘာ၀နာယ ပါရိပုရိ ေဟာတိ တဥၥ ပဇာနာတိ။

                   (င)     သႏၲံ၀ါ၊ ရသည္ျဖစ္၍ ထင္ရွားရွိသည္မူလည္းျဖစ္ေသာ။ ပႆဒၶိသေမၺာဇၩဂၤ၊ ကိုယ္စိတ္၏ ျငိမ္းျခင္းတည္းဟူေသာ ပႆဒၶိသေမၺာဇၩင္ကို။ ပ။ တဥၥ၊ ထိုအရဟတၱမဂ္ ကိုလည္း။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                                                သႏၲံ၀ါ အဇၩတၱံ သမာဓိသေမၺာဇၩဂၤ အတၳိ ေမ အဇၩတၱံသမာဓိ

                                      သေမၺာဇၩဂၤါတိ ပဇာနာတိ၊ အသႏၲံ ၀ါ အဇၩတၱံ သမာဓိ သေမၺာဇၩဂၤ

                                      နတၳိ ေမ အဇၩတၱံ သမာဓိသေမၺာဇၩေဂၤါတိ ပဇာနာတိ၊ ယထာစ

                                      အႏုပၸႏ္ၷႆ သမာဓိသေမၺာဇၩဂၤႆ ဥပၸါေဒါေဟာတိ၊ တဥၥပဇာနာတိ၊

                                      ယထာစ ဥပၸႏ္ၷႆပႆဒၶိ သမာဓိသေမၺာဇၩဂၤႆ ဘာ၀နာယ ပါရိပုရိ     

                                      ေဟာတိ တဥၥ ပဇာနာတိ။

                   (စ)     သႏၲံ ၀ါ ရသည္ျဖစ္၍ ထင္ရွားရွိသည္မူလည္းျဖစ္ေသာ။ သမာဓိသေမၺာဇၩင္ကို။

ပ။ တဥၥ၊ ထိုအရဟတၱမဂ္ကိုလည္း။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

                                                သႏၲံ ၀ါ အဇၩတၱံ ဥေပကၡာသေမၺာဇၩဂႍအတၳိေမ အဇၩတၱံ ဥေပကၡာ

                                      သေမၺာဇၩေဂၤါတိ၊ ပဇာနာတိ၊ အသႏၲံ ၀ါ အဇၩတၱံ ဥေပကၡာ

                                      သေမၺာဇၩဂၤါ ပဇာနာတိ ယထာစ အႏုပၸႏ္ၷႆ ဥေပကၡာ သေမၺာဇၩဂၤႆ

                                      ဥေပကၡာသေမၺာဇၩဂၤႆ ဘာ၀နာယ ပါရိပုရိ ေဟာတိ တဥၥပဇာနာတိ။

                                                ဣတိ အဇၩတၱံ၀ါ ဓေမၼသုဓမၼာႏုပႆီ ၀ိဟရတိ၊ ဗဟိဒၶါ၀ါ

                                      ဓေမၼသုဓမၼာႏုပႆီ ၀ိဟရတိ၊ အဇၩတၱဗဟိဒၶါ၀ါ ဓေမၼသုဓမၼာႏုပႆီ

                                      ၀ိဟရတိ။ သမုဒယဓမၼာႏုပႆီ၀ါ ဓေမၼသု ၀ိဟရတိ၊

                                      သမုဒယ ၀ယဓမၼာႏုပႆီ ၀ါ ဓေမၼသု ၀ိဟရတိ။

                                      အတၳိ ဓမၼာတိ ၀ါ ပနႆ သတိ ပစၥဳပ႒ိတာ ေဟာတိ၊

                                      ယ၀ေဒ၀ ဉာဏ မတၱာယ ပဋိႆတိ မတၱာယ အနိႆီေတာစ

                                      ၀ိဟရတိ။ နစကိဥၥိေလာေက၊ ဥပါဒိယတိ ဧ၀မၸိေခါ ဘိကၡေ၀။

                                      ဘိကၡဳ ဓေမၼသုဓမၼာႏုပႆီ ၀ိဟရတိ သတၱသု ေဗာဇၩေဂၤသု။

                   (ဆ)             သႏၲံ ၀ါ၊ ရသည္ျဖစ္၍ ထင္ရွားသည္မူလည္းျဖစ္ေသာ။ ဥေပကၡာသေမၺာဇၩဂႍ၊ လ်စ္လ်ဴ႐ႈျခင္းတည္းဟူေသာ။ ဥေပကၡာသေမၺာဇၩင္ကို။ ေမ၊ ငါ၏။ အဇၩတၱံ၊ အတြင္း သႏၲာန္၌၊ ဥေပကၡာသေမၺာဇၩေဂၤါ ဥေပကၡာသေမၺာဇၩင္သည္၊ အတၳိ၊ ရွိ၏။ ဣတိ၊ ဤသို႔၊ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။ အသႏၲံ၀ါ၊ မရသည္ျဖစ္၍ ထင္ရွားမရွိသည္မူလည္းျဖစ္ေသာ။ ဥေပကၡာသေမၺာဇၩဂၤ၊ ဥေပကၡာသေမၺာဇၩင္ကို၊ ေမ၊ ငါ၏။ အဇၩတၱံ၊ အတြင္းသႏၲာန္၌။ ဥေပကၡာသေပကၡာသေမၺာဇၩေဂၤါ၊ ဥေပကၡာသေမၺာဇၩင္သည္၊ နတၳိ၊ မရွိ၊ ဣတိ၊ ဤသို႔ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။ ယထာစ၊ အၾကင္ အသင့္ႏွလံုးသြင္းျခင္းေၾကာင့္လည္း။ အနပၸႏ္ၷႆ မျဖစ္ေသးေသာ။ ဥေပကၡာသေမၺာဇၩဂၤႆ၊ ဥေပကၡာသေမၺာဇၩင္၏။ ဥပၸါေဒါ၊ ျဖစ္ျခင္း သည္။ ေဟာတိ၊ ျဖစ္၏။ တဥၥ၊ ထိုဥေပကၡာ သေမၺာဇၩင္ျဖစ္ေၾကာင္းကိုလည္း။ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။

        ယထာစ၊ အၾကင္အရဟတၱမဂ္ေၾကာင့္လည္း။ ဓေမၼသု၊ ေဗာဇၩင္တရားတို႔၌၊ ဓမၼာႏုပႆီ၊ ေဗာဇၩင္တရားကို အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။ ပ။ ဓေမၼသု၊ ေဗာဇၩင္တရားတို႔၌။ သမုဒယဓမၼာႏုပႆီ၀ါ၊ ျဖစ္ေၾကာင္းသေဘာကို အဖန္တလဲလဲ ႐ႈ၍လည္း။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။ ပ။ ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔ ဧ၀ံပိေခါ၊ ဤသို႔လည္း၊ ဘိကၡဳ၊ ရဟန္းသည္။ သတၱသု၊ ခုနစ္ပါးကုန္ေသာ။ ေဗာဇၩေဂၤသု၊ ေဗာဇၩင္ျဖစ္ကုန္ေသာ။ ဓေမၼသု၊ တရားတို႔၌။ ဓမၼာႏုပႆီ၊ ေဗာဇၩင္တရားကို အဖန္တလဲလဲ႐ႈသည္ျဖစ္၍။ ၀ိဟရတိ၊ ေန၏။

                                                          မဟာသတိပ႒ာန သေခၤပကထာ

                   ဤသည္ကား အထက္ကတင္ျပခဲ့သည့္အတိုင္း ကိေလသာအညစ္အေၾကးကင္း ေ၀းရာသို႔ ေရာက္ရာ၊ ရရာ၊ ေသာကပရိေဒ၀ျငိမ္းရာ၊ ဒုကၡေဒါမနႆတို႔ ကင္းေ၀းရာ ကုန္ရာ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္ရာ မ်က္ေမွာက္ျပဳရာ သတိပ႒ာန္ေလးပါး ျမတ္တရားပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ေရာဂီပုဂၢိဳလ္သည္ ေလာကီစိတ္၊ ေလာဘ၊ ေဒါသတို႔ကို ေဘးဖယ္ထားျပီး ကာယာႏုပႆနာ၊ စိတၱာႏုပႆနာ၊ ဓမၼာႏုပႆနာ၊ ကိုယ္ကာယ၊ ေ၀ဒနာစိတ္ႏွင့္ သေဘာတရားတို႔ကို ၀ိပႆနာဉာဏ္ျဖင့္ စူးစူးစိုက္စိုက္ ႐ႈမွတ္ပြားမ်ားရပါမည္။

                   မဂၢင္ရွစ္ပါးအသီးသီးတို႔၏ အဓိပၸါယ္သည္ အလြန္တိက်ျပတ္သား၍ ဗုဒၶအဘိ ဓမၼာ အေတြးေခၚသဘာ၀ကို ေကာင္းစြာသ႐ုပ္ေဖၚထားသည္။ ဥပမာ သမၼာဒိ႒ိ၊ ေကာင္းစြာ (၀ါ) မွန္ကန္စြာသိျမင္ျခင္း ဆိုသည္မွာ ေကာင္းေသာစိတ္ (၀ါ)စိတ္ေကာင္းရွိျခင္းထက္ ပိုမိုတိက်ျပတ္သားပါသည္။ အမွန္တကယ္အရွိတရားတို႔ကို တကယ္ျမင္ေအာင္ အေပၚယံ အက်ဥ္းအားျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ အက်ယ္အားျဖင့္ျဖစ္ေစ သ႐ုပ္ေဖၚရာတြင္ ပညာသားပါလွပါသည္။

                   မဂၢင္ရွစ္ပါးအနက္ ေနာက္ဆံုးျဖစ္ေသာ သမၼာသမာဓိေခၚ ေကာင္းစြာတည္ၾကည္ ျခင္း၊ မဂၢင္သည္ကား သာမန္ေလာကီစိတ္ထက္ လြန္ကဲေသာစိတ္ (၀ါ) မဟဂၢဳတ္ေခၚ စ်ာန္စိတ္မ်ားသို႔ ဦးတည္ပါသည္။  ကာမအာ႐ံုခံ ေလာကီစိတ္ ေလာကီဉာဏ္ျဖင့္ အမွန္ တရားတို႔ကို မသဲမကြဲသာသိျမင္ႏိုင္ေသာ္လည္း အဆိုပါစ်ာန္စိတ္ သမထ၀ိပႆနာ ဉာဏ္သည္ကား အမွန္တရားကို အမွန္အတိုင္း သဲသဲကြဲကြဲ ယထာဘူတက်က် အလိုလို ကိုယ္တုိင္ထိုးထြင္း၍ သိျမင္ႏိုင္ပါသည္။

                   ဤစ်ာန္စိတ္ သမထဘာ၀နာဉာဏ္သို႔ ေရာက္ရွိရရွိမွသာလွ်င္ သမာဒိ႒ိ အျမင္ မွန္မဂၢင္ကို ျပည့္ျပည့္စံုစံု ပိုင္ႏုိင္မည္ျဖစ္ပါသည္။ မဂၢင္ရွစ္ပါးလံုးကို တပါးျပီးမွတစ္ပါး အဆင့္ဆင့္တိုးတက္ပ်ိဳးေထာင္သြားဖို႔ မဟတၱပါ။ ရွစ္ပါးစလံုး တျပိဳင္နက္ပ်ိဳးေထာင္ရ ပါမည္။ ေယာဂီပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးသည္ မိမိ၏လိုရင္းပန္းတိုင္သို႔ေရာက္ရန္ ဤမဂၢင္ရွစ္ပါး စလံုးကို တစ္ျပိဳင္နက္ပြားမ်ားရပါမည္။ ဤမဂၢင္ရွစ္ပါးတို႔သည္ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ ေဒသနာပါ ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္သြယ္ေရး ကြင္းဆက္သက္သက္မွ်သာမဟတၱပဲ တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု အညမည အျပန္အလွန္ အေထာက္အပံ့

ျပဳေနၾကပါသည္။ ဥပမာ သမာဓိမဂၢင္သည္ သမာဒိ႒ိကို ေဖၚထတၱျမႇင့္တင္ေပးျခင္းျဖင့္ ေနာက္ဆံုးမဂၢင္သည္

ေရွ႕ဆံုးသို႔ေရာက္လာေတာ့၏။

                             မဂၢင္ရွစ္ပါးကို အစဥ္အလာအားျဖင့္ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာဟု သံုးပိုင္းပိုင္း

ထားပါသည္။ ပထမပိုင္း၌သမၼာ၀ါစာ၊ သမၼာကမႏၲ၊ သမၼာအာဇီ၀တို႔ကို သီလမဂၢင္ဟု

ေခၚပါသည္။ သမာဒိ႒ိႏွင့္ သမၼာသကၤပၸတို႔ကို ပညာမဂၢင္ဟုေခၚပါသည္။ မဂၢင္ ဆိုသည္မွာ ဗုဒၶကိုယ္က်င့္တရားေတာ္ကို ဤေနရာတြင္ အက်ယ္ေ၀ဖန္သံုးသပ္၍ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ အက်ဥ္းအားျဖင့္ သိထားရန္မွာ သီလဆိုသည့္ ဗုဒၶ၏ေကာင္းေသာကိုယ္က်င့္္တရားသည္ ဗုဒၶအေတြးအေခၚ အဘိဓမၼာ ေဒသနာ၏ ဗဟိုေသာ့ခ်က္ျဖစ္ေသာ ပရမတၳအမွန္တရား အနတၱသနာ၀မွ ေပၚထြက္လာပါသည္။ မေကာင္းမႈအကုသိုလ္အလုပ္ဆိုသည္မွာ ငါစြဲ၊ သူစြဲ၊ ပုဂိ္ၢဳလ္စြဲ၊ သတၱ၀ါစြဲ၊ အတၱမွ ေပါက္ဖြားလာ၍ တဏွာ၊ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ ဆိုသည္မွာ မေကာင္းမႈအကုသိုလ္တရားတို႔မွက စိုးမိုးထားပါသည္။ ေကာင္းမႈအကု သိုလ္ဆိုသည္မွာ အတၱဟိတ ကိုယ္က်ိဳးမဖက္ ပရဟိတ အမ်ားအတြက္သာရွာလိုေသာ မေနာကံေစတနာ (၀ါ) ေကာင္းျမတ္ေသာပညာဉာဏ္ အေမာဟ ေစတနာ၏ လုပ္ရပ္ ျဖစ္ပါသည္။ သီလဆိုသည့္ ဗုဒၶဘာသာကိုယ္က်င့္တရားသည္ကား ဘာသာေရးစနစ္ တစ္ခုတြင္ ကာလေဒသအေျခအေနအလိုက္ သိမ္ေမြ႕စြာတပ္ဆင္ထားသည့္ စာရိတၱ စည္းကမ္းျမႇင့္တင္ေရး ဥပေဒျဖတ္ထံုးပင္ျဖစ္ပါသည္။

                   တဏွာေတာင့္တစြဲလမ္းမႈတို႔သည္ ဘယ္မွာကုန္ဆံုးပါမည္နည္းဟုေမးေသာ္ ဗုဒၶ၏အေျဖအရ ၎တို႔စေပၚသည့္ေနရာတြင္ ကုန္ဆံုးမည္ဟုသိရပါသည္။ ဥပမာ အားျဖင့္ အာ႐ံုအာရမၺဏီကဆိုသည့္ ျမင္တာႏွင့္၊ ျမင္စရာအဆင္း၊ ၾကားတာႏွင့္္ ၾကားစရာအသံ၊ နံတာႏွင့္ နံစရာအနံ႔စသည့္ အတြင္းအျပင္အာယတနတို႔အခ်င္းခ်င္း ေတြးဆံုထိခိုက္ေနရာတို႔ပင္တည္း။ ဤသို႔ ေတြ႕ဆံုထိခိုက္ရာမွ ေပၚထြက္လာသည့္ ခံစားမႈေ၀ဒနာကို ခံစားမႈေ၀ဒနာသက္သက္မွ်သာ၊ ငါမဆိုင္၊ သူမပိုင္မည္သူမွ အစုိးမရ၊ ပုဂၢိဳလ္သတၱ၀ါ အသက္လိပ္ျပာ ငါသူတစ္ပါး၊ အတၱမဟတၱ၊ အနတၱသာတည္းဟု ပညာ ဉာဏ္ျဖင့္ ႐ႈမွတ္ဆင္ျခင္လိုက္ေသာ္ အဆုိပါ ေတာင့္တစြဲလမ္းမႈတို႔သည္ ေပၚလာသည့္ ေနရာတြင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားမည္ျဖစ္ပါသည္။ ကာယာႏုပၸႆနာ၊ ကိုယ္ကာယကို ဆင္ျခင္ႏွလံုးသြင္းရာ၌လည္း ခႏၶာကိုယ္ကို အာ႐ံုျပဳ၍ ႐ႈမွတ္ရပါမည္။ ၎တို႔ကို ပုဂၢိဳလ္သတၱ၀ါ၊ ငါ၊ သူတစ္ပါး စသည္အေနျဖင့္ မ႐ႈမွတ္ရ၊ ႐ုပ္နာမ္အစုအေ၀းမွ်သာ ဟု ဆင္ျခင္႐ႈမွတ္ရပါမည္။ စားေနသည့္အစာ ပုဂံတြင္ေရာက္ေနသည့္ ဆံပင္မွ်င္ကဲ့သို႔ ဘာမွ်စြဲစရာတပ္မက္စရာမရွိဟု ႏွလံုးသြင္းကာမွတ္ယူရပါမည္။ ဤသို႔ ခႏၶာကိုယ္ အစိတ္အပိုင္း၏ ေကာ႒ာသေတြကို ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ၍ မွတ္႐ႈသည္ရွိေသာ္ ၎တို႔၏စက္ဆတၱဖြယ္

အျခင္းအရာေတြကို မေျခာက္ျခားေသာစိတ္ျဖင့္ (၀ါ) ရာဂ ေဒါသကင္း ေသာစိတ္ျဖင့္ ႐ႈမွတ္သည္ရွိေသာ္ ခႏၶာကိုယ္ကာယကို တြယ္တာစြဲလမ္းတပ္မက္ျခင္း     သည္ အားေပ်ာ့သြားျပီးလွ်င္ အေႏွးအျမန္ဆိုသလို မိမိအားထတၱထားေသာ သမာဓိအား ေကာင္းလွ်င္ေကာင္းသိလို ယင္းကတြယ္တာစြဲလမ္း တပ္မက္မႈအားလံုးကို ျဖတ္ေတာက္ လိုက္ေတာ့၏။ ဤနည္းအားျဖင့္ ခႏၶာကိုယ္ကာယ ႐ုပ္အစုအေ၀းတို႔သည္ ႐ူပေဗဒနိယာမ ႐ုပ္သဘာ၀တရားမ်ားႏွင့္ အတိတ္ကလိုဆိုသည့္ ေရွ႕အထက္ထက္က ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ကာယကံမႈ၊ ၀စီကံမႈ၊ မေနာကံမႈ (၀ါ) ကိုယ္အမူအရာ၊ ႏႈတ္အမူအရာ၊ စိတ္အမူအရာ တို႔၏ ပစၥယအေၾကာင္္းသတၱိေၾကာင့္  အစဥ္မျပတ္ဒလစပ္ ျဖစ္ေပၚေျပာင္းလဲေဖါက္ျပန္ ေပ်ာက္ပ်က္ေနသည့္ ကြင္းဆက္အစဥ္ၾကီးသာျဖစ္ေၾကာင္း ယထာဘူတက်က် သံုးသပ္ ႐ႈမွတ္ဖို႔ လိုပါသည္။

                   လူ၏စ႐ိုက္အမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔အလိုက္ စိတၱာႏုပႆနာေခၚ စိတ္ပိုင္းကမၼ႒ာန္ဘာ၀နာ ပြားမႈဆိုင္ရာနည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိေသာ္လည္း ရည္မွန္းခ်က္သည္ တစ္ခုသာျဖစ္၏။ ၎မွာ သခၤါရတရားေတြခ်ဳပ္ဖို႔ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ယင္းကိစၥအတြက္ အလြန္တန္ခိုးအာနိသင္ ထက္ျမက္သည့္ စ်ာန္စိတ္သမာပတၱိဉာဏ္ကို ပြားရပါသည္။ ၀ိသုဒၶိမဂ္အ႒ကထာ၌ ဆိုထားသည္မွာ ““ပထ၀ီ၊ ေတေဇာ၊ အာေပါ၊ ၀ါေယာဆိုသည္မွာ မဟာဘတၱၾကီးေလးပါး ကို စနစ္တက်ၾကိဳးစားအားထတၱပါလွ်င္ ပုဂိ္ၢဳလ္စြဲ၊ သတၱ၀ါစြဲ၊ အတၱသညာေပ်ာက္ျပီး သုညတဆိုသည့္ အနတၱသညာသို႔ ေရာက္သည္ဟုဆိုပါသည္။ ယင္းအနတၱကို ပိုင္ႏုိင္ ပါလွ်င္ ပုဂိ္ၢဳလ္၊ သတၱ၀ါ၊ အသက္လိပ္ျပာ စသည့္ အစြဲမျပတ္သျဖင့္ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္း၊ ထိတ္လန္႔ျခင္းမရွိေတာ့ပါ။ ၀မ္းသာျခင္း၊ ၀မ္းနည္းျခင္း မရွိေတာ့ပါ။ ဣ႒ာ႐ံု အေကာင္း ေတြကို မေတာင့္တေတာ့ပါ။ အနိ႒ာ႐ံုမေကာင္းတာေတြကိုလည္း မေၾကာင့္က်ေတာ့ပါ။အလြန္ၾကီးက်ယ္

ျမင့္ျမတ္သည့္ အသိဉာဏ္ပညာကိုရေနေသာေၾကာင့္ ေသျခင္းကင္းသည့္အျမိဳက္နိဗၺာန္ကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေကာင္းေသာသုဂတိလားရာကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးေတာ့ ေသခ်ာပါသည္။

                   ကမၼ႒ာန္းဘာ၀နာဆိုသည့္ စိတ္ဓါတ္ေလ့က်င့္နည္းကို ဘာသာေရးစနစ္အားလံုး တို႔တြင္ ေတြ႕ျမင္ႏိုင္ပါသည္။ ဘုရားရွိခိုးျခင္းသည္ စိတ္ႏွင့္ ဆင္ျခင္သံုးသပ္ရသည့္ ကမၼ႒ာန္းတစ္မ်ိဳး ျဖစ္၍ ဂါထာမႏၲယား ရြတ္ဆိုသရဇၩယ္ျခင္းသည္ စိတ္ကိုတည္ျငိမ္ေစ သည္။ ဤကိစၥႏွင့္ပတ္သတ္၍ မ်ားစြာေသာ ဘာသာေရးစနစ္တို႔၏ ရည္မွန္းခ်က္ပန္း တိုင္သည္ကား စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အက်ိဳးအာနိသင္

သက္ေရာက္မႈပင္ျဖစ္ပါသည္။ တစ္ခါတရံ အလြန္လ်င္ျမန္စြာပင္ လိုအပ္ေသာအက်ိဳးအာနိသင္ကို ေရာက္ပါသည္။ ဥပမာ ေအာက္စ်ာန္သမာပတ္နီးပါးကဲ့သို႔ ေသာဘ၀င္စိတ္မ်ိဳးက်စဥ္ အျမင္ထူးအၾကားထူး မ်ားကို အက်ိဳးအာနိသင္အျဖစ္ ရပါသည္။ ၀ိပႆနာေခၚ ဗုဒၶကမၼ႒ာန္း ဘာ၀နာ က်င့္စဥ္၏ ရည္မွန္းခ်က္မွာ ဤအက်ိဳးအာနိသင္တို႔မဟတၱပါ။

                   စိတ္၏အေၾကာင္းကိုလည္းေကာင္း၊ စိတ္၏လုပ္ငန္းေဆာင္ရြက္ခ်က္တို႔ အေၾကာင္းကိုလည္းေကာင္း၊ စိတ္၏အက်ိဳးအာနိသင္တို႔အေၾကာင္းကိုလည္းေကာင္း၊ ယေန႔ထိ အနည္းအက်ဥ္းသာသိရပါေသးသည္။ လူအမ်ားစုတို႔သည္ ကိုယ့္စိတ္ ကိုယ္ညႇိဳ႕နည္းအတတ္ (၀ါ) စိတ္လွည့္စားနည္းအတတ္၊ နတ္၀င္သယ္အတတ္၊ ေမွာ္အတတ္၊ မ်က္လွည့္အတတ္စသည့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ေခတ္ေပၚအလိုက္ေပၚေပါက္ သည့္ေလာကီပညာအမ်ိဳးမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ ဘာသာ၀င္တို႔၏ သမထ၀ိပႆနာကမၼ႒ာန္းေခၚ ကိေလသာအညစ္အေၾကးတို႔မွ ကင္းေ၀းစင္ၾကယ္သန္႔ရွင္း တည္ျငိမ္ျမင့္ျမတ္သည့္ စိတ္ဓါတ္အစဥ္ကို ေဆာက္တည္၍ သစၥာအမွန္တရားကို ကိုယ္တိုင္မ်က္ေမွာက္ ျပဳႏိုင္သည့္ သမထေခၚ သမာဓိပ်ိဳးေထာင္နည္းကို ခြဲျခားျပီး သိဖို႔ရန္ အလြန္ခဲယဥ္း ၾကပါသည္။ စိတ္ညႇိဳ႕နည္းတြင္ အေတာ္က်င့္သားရလာသူ တစ္ဦးသည္ စိတ္ညႇိဳ႕ ဆရာခိုင္းသလိုလုပ္ ေျပာသလိုလိုက္နာသည့္ေနရာတြင္ တစ္ျဖည္းျဖည္းပို၍ပို၍ ေျပျပစ္လြယ္ကူေနသည္ကို ေတြ႕မည္ျဖစ္ေပသည္။ စိတ္ညႇိဳ႕အတတ္ကို ေလ့က်င့္ေန သူတစ္ဦးသည္ မိမိရရွိေရာက္ရွိသည့္ လိုက္ေလ်ာမႈစိတ္ေစတနာ ေဇာသတၱိအဟုန္ႏွင့္ လိုရာ၀တၳဳအာ႐ံုကို မေနာစိတ္ဆႏၵေဇာျဖင့္ ျဖားေယာင္းေသြးေဆာင္ယူေသာနည္းတို႔၏ အဆက္အစပ္ကို ေတြ႕ျမင္မည္ျဖစ္ပါသည္။ ဤကမၼ႒ာန္းေလ့က်င့္ေရးႏွင့္ပတ္သတ္၍ ေနာက္ျဖစ္ႏိုင္မည့္ကိစၥမွာ နတ္၀င္သယ္အတတ္ပညာနည္းတြင္ ကာယကံရွင္သည္ အျခားအျခားေသာဘံုဘ၀တို႔မွ (၀ါ) နတ္ေလာက၊ ျပိတၱာ၊ အသူရကာယ္ဘံု အစရွိ သည္တို႔မွ သတၱ၀ါမ်ားကို အမွန္တကယ္ေတြ႕ျမင္ရ ၾကားရသိရျခင္းတို႔ျဖစ္သည္။ ဤသည္တို႔သည္ကား ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔၏ ကမၼ႒ာန္းဘာ၀နာ၏ ဆူးေညႇာင့္ခလတၱ သာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သတၱသင္ရွင္းလင္းပစ္ရပါမည္။ ဗုဒၶကကမၼ႒ာန္းဘာ၀နာတရား၏ ရည္မွန္းခ်က္သည္ကား သစၥာေလးပါးဆိုသည့္ အမွန္တရားကို အမွန္အတိုင္း ဉာဏ္ပညာျဖင့္ ေကာင္းစြာသိယံုတြင္မက ကၽြႏ္ုပ္တို႔အား ဖံုးလႊမ္းေနသည့္ ေမာဟ အေမွာင္ထုမွ လြတ္ေျမာက္ျပီး မသိမႈအ၀ိဇၨာႏွင့္ တပ္မက္မႈတဏွာတို႔ကို အျပီးအပိုင္ ပယ္ဖ်က္လိုက္ရပါမည္။ ဤရည္မွန္းခ်က္အတုိင္း အက်ိဳးမျပဳႏိုင္သည့္ ကမၼ႒ာန္းဘာ၀နာျဖစ္ေနပါလွ်င္ ၎၏နည္းစနစ္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ တစ္ခုခုမွားျပီဟု ဆိုရပါမည္။

                   အလင္းေရာင္မ်ားကိုျမင္႐ံု၊ အသိထူးအျမင္ထူးအၾကားထူး သို႔မဟတၱ ေလာကီ စ်ာန္သမၼာပတ္၊ တန္ခုိးဣပါဒ္အမ်ိဳးမ်ိဳးရ႐ံုေလာက္ျဖင့္ မလံုေလာက္ေသးပါ။ ဤသေဘာတရားတို႔သည္ကား အမွန္အားျဖင့္ ဗုဒၶကမၼ႒ာန္းဘာ၀နာတရားအေၾကာင္း ကို ေကာင္းေကာင္းနားလည္သူတို႔အတြက္ အထူးအဆန္းမဟတၱပါ။ အံ့ၾသစရာ မဟတၱပါ။ စိတၱဇေရာဂါေဗဒပညာရွင္၏ အျမင္အတုိင္းဆိုလွ်င္ ၎တို႔သည္ အႏၲရယ္မ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္။

                   ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္၏ ပဋိညာဥ္ခံ မဟာသတိပ႒ာန္သတၱေတာ္ၾကီးတြင္ ဗုဒၶ ဘုရားရွင္သည္ ကမၼ႒ာန္းဘာ၀နာ၏ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ႏွင့္ ၎ကိုေအာင္ျမင္စြာ ေရာက္ရွိရရွိဖို႔လုိေၾကာင္းကို ရွင္းလင္းစြာေဟာေတာ္မူထားပါသည္။ အမွန္တရားကို အမွန္အတုိင္း ယထာဘူတက်က်သိရန္ ခႏၶာကိုယ္လႈပ္ရွားမႈႏွင့္ အျမဲမျပတ္ေျပာင္းလဲ ျဖစ္ပ်က္ေနသည့္ စိတ္သဘာ၀ကို ေကာင္းစြာစူးစိုက္ျပီး ႐ႈမွတ္ရပါမည္။ ဤကိုယ္စိတ္ ႏွစ္ျဖာ႐ုပ္နာမ္တရားတို႔ကို ““ငါ”” ““သူ””ဟု မစြဲလန္းပဲ ႐ုပ္ဆိုသည္မွာ ႐ူပေဗဒနိယာမ တရားအတိုင္း ပထ၀ီအစရွိသည့္ မဟာဘတၱၾကီးေလးပါး စသည္ျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းထား ေသာ ႐ုပ္ခႏၶာ၏လႈပ္ရွားမႈမ်ားႏွင့္ အျမင္အာ႐ံုမ်ားကို အစြဲျပဳ၍ အျမဲမျပတ္ ျဖစ္ေပၚ ေပ်ာက္ပ်က္ေနသည့္ စိတ္အစဥ္သဘာ၀တို႔ကို ယထာဘူတက်က် (၀ါ) အမွန္ကို အမွန္အတိုင္းျမင္ေအာင္ ဉာဏ္မ်က္စိျဖင့္ ႐ႈရပါမည္။။ ၎တို႔ကို““ငါပဲ”” ““သူပဲ””ဟု သကၠာယဒိ႒ိ၊ ပုဂိ္ၢဳလ္စြဲ၊ သတၱ၀ါစြဲျဖင့္ မ႐ႈအပ္ အျမဲမျပတ္တရစပ္ျဖစ္လိုက္ပ်က္လိုက္ ေနသည့္ သခၤါရဓါတ္သဘာ၀အစဥ္တို႔သာတည္းဟု ဓမၼာဒိ႒ာန္က်က်႐ႈရပါမည္။ ““ငါပဲ”” ““သူပဲ”” သကၠာယဒိ႒ိ၊ အတၱငါစြဲ ေပ်ာက္မသြားေသာ (သို႔မဟတၱ) အားနည္း မသြားေသာ ကမၼ႒ာန္းေလ့က်င့္နည္းကို မွန္သည္ဟုမဆိုႏိုင္ပါ။ သစ္ပင္တစ္ပင္၏ တန္ဖိုးကို ယင္း၏အသီးအပြင့္အားျဖင့္ ဆံုးျဖတ္ရပါမည္။ လူတစ္ေယာက္ကို ၎၏ အလုပ္အားျဖင့္ ဆံုးျဖတ္ရပါမည္။ အျခားနည္းလမ္းမရွိပါ။ ဗုဒၶ၏ စိတၱေဗဒ အဘိဓမၼာတြင္လည္း သည္အေတြးအေခၚ၏သေဘာတရားအတိုင္း လူဆုိသည္မွာ ၎၏ကံအမႈ (၀ါ) အလုပ္ပင္ျဖစ္ပါသည္။ အမွန္တရားျဖင့္ျပဳမႈ(၀ါ) လုပ္မႈအေၾကာင္း တရား““ကံ””ႏွင့္ ၎၏ အက်ိဳးတရား ““၀ိပါက္””တို႔၏ ကြင္းဆက္အစဥ္သည္ လူအစရွိသည့္ သတၱ၀ါအသြင္ ““ငါ””အသြင္၊ ““ငါ””အသြင္ျဖင့္ လက္ရွိဘ၀ ပ၀တၱိကာလ တြင္သာမက ေနာက္တစ္ဘ၀မွတစ္ဘ၀သို႔ ဆက္ကာဆက္ကာေပၚေနမည္သာ ျဖစ္ပါသည္။ ႐ုပ္ခႏၶာ၊ နာမ္ခႏၶာေခၚ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါးကို ေကာင္းစြာစူးစိုက္႐ႈမွတ္        ျခင္းျဖင့္ သကၠာယဒိ႒ိအမွား““ငါ”” စြဲကို ဖ်က္ခ်ႏိုင္ပါသည္။ အျမင္အာ႐ံုေတြကို ကပ္ျငိ တြယ္တာေတာင့္တမႈ တဏွာတို႔ကိုလည္း ျဖတ္ေတာက္ပစ္လိုက္ႏိုင္ပါသည္။ ေနာက္ဆံုး အားျဖင့္ ေတာင့္တသည့္ ““ငါ”” မရွိေတာ့ပါ။ ေတာင့္တစရာ အာ႐ံုလည္း မရွိေတာ့ပါ။

                   ဤကမၼ႒ာန္းဘာ၀နာက်င့္ထံုးက်င့္နည္းသည္ကား ၾကာရွည္ခက္ခဲသည္ျဖစ္၍ ေလာကီေၾကာင့္က်မႈ၊ ေတာင့္တမႈကင္ေ၀းေသာ ပုဂိ္ၢဳလ္(၀ါ) အနားယူေသာ ပုဂိ္ၢဳလ္တို႔သာ လွ်င္ က်င့္သံုးႏုိင္မည္ျဖစ္ပါသည္။ ယင္းလူမႈကိစၥအ၀၀တို႔မွ ေခတၱခဏမွ် အနားယူျပီး ရက္တို ေလ့က်င့္ျခင္းျဖင့္လည္း စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာအတြက္ မ်ားစြာအက်ိဳးသက္ေရာက္ပါ သည္။ စိတ္ကိုယဥ္ေအာက္လုပ္ဖို႔ ခက္ခဲပါသည္။ စိတ္သည္ေလကဲ့သို႔ေသာ္လည္းေကာင္း ျမင္း႐ိုင္းကဲ့သို႔ေသာ္လည္းေကာင္း မရပ္မနား ဟိုမွဒီမွ ေျပးလႊားခုန္ေပါက္တတ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ေကာင္းစြာထိန္းခ်ဳပ္ထားပါက စိတ္သည္ ကမၻာေပၚတြင္ တန္ခိုးအာနိသင္ အၾကီးဆံုးျဖစ္ပါသည္။ ပထမဆံုးအေနျဖင့္ ေၾကာက္စိတ္မရွိေတာ့ပါ။

                   ေၾကာက္စိတ္သည္ ႐ုပ္ႏွင့္စိတ္(၀ါ) ကိုယ္ႏွင့္စိတ္ကို အတၱေခၚသကၠာယဒိ႒ိ ““ငါ““ ဟု စြဲယူထားေသာေၾကာင့္ ေပၚလာပါသည္။ ဤအစြဲအယူအျမင္မွားေၾကာင့္ ကိုယ္ကို ပဲျဖစ္ေစ၊ စိတ္ကိုပဲျဖစ္ေစ၊ ေဘးဒုကၡျဖစ္လာလွ်င္ ““ငါ”” ေဘးေတြ႕ျပီ ငါဒုကၡေတြ႕ျပီ ဟုဆို၏။ ဤကိုယ္ႏွင့္စိတ္ ခႏၶာငါးပါး၊ ႐ုပ္နာမ္တို႔သည္ ကမၼ၀ိပါကေၾကာင္းက်ိဳးနိယာမ၏ ျဖစ္ပ်က္စဥ္သာတည္း။ ငါမဟတၱ၊ သူမဟတၱဟု အမွန္ကို အမွန္အတိုင္းသိေသာ အစြဲအယူ အျမင္မွားကို ပယ္ရွားလိုက္ေသာသူသည္ ေသရမည္ကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေဘးဒုကၡက် ေရာက္မည္ကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ မေၾကာက္ေတာ့ပါ။ ထိုလူအတြက္ ေအာင္ျမင္ျခင္းသည္ လည္းေကာင္း၊ ဆံုး႐ႈံျခင္းသည္လည္းေကာင္း၊ ခ်မ္းသာျခင္းသည္လည္းေကာင္း၊  ဆင္းရဲျခင္း

သည္လည္းေကာင္း၊ ခ်ီးမြမ္းျခင္းသည္ကိုလည္းေကာင္း၊ ကဲ့ရဲ့သည္ကို လည္းေကာင္း၊ ဘာမွ်ထူးျခားျခင္းမရွိပါ။ အတူတူသာ သေဘာထား၏။ မေကာင္းမႈ အကုသိုလ္ျပဳရမည္ကိုသာ သူ၊ ေၾကာက္၏။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဘယ္သူမျပဳ မိမိမႈ ဆိုသည့္အတိုင္း ဤကမၻာေလာက၌ အျခားမည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္၊ မည္သည့္အရာ ၀တၳဳမွ် မိမိကိုဒုကၡမေပးႏုိင္။ မိမိကိုယ္ကိုသာ မိမိဒုကၡေပးႏိုင္၏ ဆိုသည္ကို သိထားေသာ ေၾကာင့္ျဖစ္၏။ ၎၏ လ်စ္လ်ဴ႐ႈမႈသည္ အားေကာင္းလာေလေလ ထိုသူသည္ အကုသိုလ္ မေကာင္းမႈကို ေရွာင္ေလေလျဖစ္ပါသည္။ မေကာင္းေသာအကုသိုလ္စိတ္ေၾကာင့္ မေကာင္းမႈအကုသိုလ္ျပဳလုပ္၏စိတ္သည္အကုသိုလ္

အညစ္အေၾကးေတြကင္းျပီး ျဖဴစင္ေနသေလာက္ မေကာင္းေသာ အကုသိုလ္ကံသည္လည္း ရပ္ဆိုင္းေန၏။ အၾကင္သူသည္ မေကာင္းမႈ အကုသိုလ္ဒုစ႐ိုက္တို႔ကို ထိတ္လန္႔၏။ ထိုသူသည္ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈျဖစ္ေသာ အေလာဘ၊ အေဒါသ၊ အေမာဟ၊ ေမတၱာ၊ က႐ုဏာ၊ သစၥာအမွန္တရားတို႔ႏွင့္ ဆိုင္ရာကံအမႈ

ျပဳလုပ္ျခင္းတို႔တြင္ တိုး၍တိုး၍ စိတ္၀င္စားလာ၏။

                  

++++++++++